ตอนนี้ดิฉันเครียด น้อยใจ เสียใจมักมากเลยคะ ปัญหาคือว่า ดิฉันมีลูกสาว ตอนนี้อายุ 2 ปีกับ 3 เดือน ส่วนใหญ่แล้วคุณยายจะเป็นคนเลี้ยงคะ
เนื่องจากตัวดิฉันเองและสามีเองต้องทำงาน ตั้งแต่เช้า กลับถึงบ้านอีกทีก็ประมาณ 6 โมงเย็น ตัวดิฉันเองนั้นทำงานนอกบ้าน ส่วนสามีทำงานในบ้าน แต่ไม่ค่อยได้ดูลูกมากนัก เพราะต้องทำงานให้เสร็จทันเวลาที่ลูกค้านัดหมาย แต่ก็ดูคะประมาณสัก 40% ดังนั้นคุณแม่ของดิฉันหรือยายจึงรับหน้าที่หลักในการเลี้ยงดู ส่วนใหญ่แล้วคนอื่นๆในบ้านชอบตามใจลูกสาวของดิฉันคะ เพราะว่าเป็นหลานสาวคนเดียวของที่บ้าน ทุกๆคนจึงเอ็นดูเป็นพิเศษ ซื้อนู้นซื้อนี่ให้ตลอด แต่ก็ไม่ได้ตามใจจนเสียคนนะคะ ก็มีดุกันบ้าง

แต่อาทิตย์ 2 อาทิตย์ที่ผ่านมา ลูกสาวดิฉันมีพฤติกรรมเปลี่ยนไป กลายเป็นคนขี้งอแง และโมโหง่าย จากปกติเป็นคนที่ยิ้มเก่ง ร้องไห้ยาก และปกติแล้วทุกๆคืน ก็จะต้องนอนกับดิฉันไม่ได้นอนกับยายเลยคะ เพราะสามีและดิฉันติดลูกมาก ต้องนอนด้วยกันตลอด แต่อาทิตย์ที่ผ่านมาน่ะ เจ้าตัวเล็กร้องไห้จะไปนอนกับยายให้ได้

ตอนแรกดิฉันก็ใจแข็งปล่อยให้ร้องไป ร้องไปได้ร่วมชม. ดิฉันรู้สึกสงสารจะเข้าไปโอ๋ แต่!!ลูกสาวดิฉันกลับแสดงอาการไม่พอใจปัดมือดิฉันออกและร้องไห้เสียงดังยิ่งกว่าเดิม ตอนนั้นดิฉันรู้สึกตกใจมาก ทำไมเด็ก 2 ขวบ ถึงมีอารมณ์โมโหได้เพียงนี้ (อาจจะเป็นตอนที่ดิฉันตั้งท้องอารมณ์ไม่เย็นซักเท่าไรนัก) ทำอย่างไรก็ไม่หยุดร้องคะ จนในที่สุดยายก็ต้องมาเอาไปนอนด้วย ดิฉันรู้สึกเสียใจอย่างบอกไม่ถูก รู้สึกเหมือนลูกไม่รักเราเลย ใครพอมีวิธีแก้ไขหรือให้คำแนะนำเรื่องนี้ได้บ้างคะ รู้สึกทุกข์ใจเหลือเกิน เวลาลูกร้องไห้หาคนที่ไม่ใช่เรา