เจ้าสาวเงากุหลาบ

บทนำ

    ภายในบ้านเดี่ยวสไตล์โมเดิร์นสองชั้นหลังคามุงกระเบื้องสีน้ำตาลเข้มหน้าจั่ว ตัวบ้านเป็นไม้สีออกส้มทั้งหลังยกสูงจากพื้นเล็กน้อย บนสนามหญ้าสีเขียวที่มีการแต่งสวนสวยงาม ปลูกดอกไม้หลากหลายสีสัน รวมถึงมีต้นไม้ใหญ่เล็กมากมายให้ร่มเงาดูร่มรื่น ตอนนี้บ้านถูกเปิดไฟสีส้มสว่างเพราะฟ้าด้านนอกค่อยๆเข้มขึ้น ใกล้จะเข้าทุ่มหนึ่งแล้ว

    บ้านหลังนี้เป็นบ้านของ ชัชชวิน อาจารย์ภาคสถาปัตยกรรม วัยสี่สิบแปดปี แม้จะรับงานออกแบบสิ่งก่อสร้างบ้าง แต่ชัชชวินเน้นสอนหนังสือมากกว่าแล้ว ยามวันหยุดหรือไม่มีสอน เขาก็จะมาขลุกอยู่ที่บ้านในจังหวัดอยุธยาเช่นวันอาทิตย์วันนี้

    และวันนี้ชัชชวินก็มีแขกมาหา พร้อมนำของมามอบให้เขา ชัชชวินอยากจะปฏิเสธแต่ดูเหมือนจะยากเมื่ออีกฝ่ายร้อนเงินขนาดหนัก ถึงขนาดยอมขายให้ในราคาที่ไม่มากมายนักแสดว่าเจ้าตัวคงจะร้อนเงินมากจริงๆ เขาจึงยอมช่วยเหลือซื้อของสิ่งนี้ทั้งที่เขาก็ดูไม่ค่อยจะเป็น

    แหวนเพชรสีชมพูเข้มจัดไปทางแดง ตัวแหวนทำด้วยทองโบราณที่ค่อนข้างเข้มและเก่า ดูก็น่าจะมีอายุหลายสิบปีแน่นอน

    ชัชชวินนั่งมองแแหวนเพชรที่เพิ่งช่วยซื้อมาตรงโต๊ะทำงานของเขา พลันถอนหายใจ เขาจะซื้อแหวนเพชรผู้หญิงนี้มาทำอะไรกัน ของแท้หรือเปล่าก็ไม่รู้ ก่อนที่จะมองไปยังรูปถ่ายของเขากับลูกสาวที่เขารับมาเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรมในกรอบรูปไม้

มาหยา ... ลูกสาวบุญธรรมเชื้อไทย - อังกฤษ ดวงตาสีฟ้าสดใสนั่นเป็นเอกลักษณ์ของเธอ

    “บางทียัยไหมอาจจะชอบก็ได้" ชัชชวินจึงเลิกคิดมากต่อไป เขาวางแหวนวงนั้นบนโต๊ะแล้วลุกไปทำการทำงานอย่างอื่น

    ขณะที่ชัชชวินเหวี่ยงประตูห้องทำงานให้เปิดออก กระจกใสที่กรุอยู่ตรงประตูได้สะท้อนภาพหญิงสาวผมยาวคนหนึ่งในชุดแต่งงานลูกไม้สีขาวหม่น ผิวกายของเธอขาวซีด สวมมงกุฏดอกกุหลาบสีแดงเหี่ยวๆบนศีรษะ เธอมองตามหลังของชัชชวินด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความแค้น ริมฝีปากหยักเล็กจิ้มลิ้มปิดสนิท แม้ใบหน้าของเธอจะงดงามขนาดไหน แต่ในความมืดของหน้าอีกซีกหนึ่งก็เห็นแผลพุพองด้วยแผลเหวอะหวะน่ากลัว

    เธอปรากฏกายเพียงชั่ววินาทีเท่านั้นหญิงสาวในชุดแต่งงานก็จางหายไป เหลือเพียงห้องทำงานที่เงียบ และว่างเปล่าเท่านั้น