บางทีโชคชะตาก็เล่นตลกกับชีวิตเรามากเกิน
หลายครั้งเวลาเราไม่มีใครเข้ามา เราก็คิดอยากจะมีใครซักคนอยู่ข้างๆกัน
แต่เราคิดเสมอว่า เรื่องแบบนี้เราต้องปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติ ไม่วิ่งตามทุกสิ่งทุกอย่าง
แต่พอมีใครเข้ามา สิ่งที่เกิดขึ้นคือ ไม่ใช่ว่าเราไม่เปิดรับ แต่เรารักษาใครไว้ไม่ได้เลย
ไม่ได้มีอะไรขัดข้องใจกัน แต่ไม่เคยพัฒนาไปถึงจุดที่มองอนาคตร่วมกันได้เลย

ทุกครั้งที่เราเสียคนดีๆไป เพียงเพราะความงี่เง่า คิดเล็กคิดน้อย กังวลหลายอย่างของเรา
มันทำให้เราเหมือนไม่กล้าที่จะไปต่อกับใครก็ตาม
ทั้งๆที่ใจมันบอกว่าคนนี้ใช่ แต่มันยังมีความไม่มั่นใจติดมาด้วยเสมอ

แล้วก็มานั่งเสียดาย มาคิดทีหลังว่าทำไมตอนนั้นทำแบบนั้น
ทำไมตอนนั้นไม่ทำดีกับเค้ามากกว่านี้
ทำไมเราไม่มีโอกาสได้อยู่ด้วยกันมากกว่านี้
ทำไมทุกอย่างต้องกลายเป็นแบบนี้
และเราน่าจะไปด้วยกันได้ไกลกว่านี้

เราควรเริ่มแก้สิ่งนี้จากตรงไหนดี.