สวัสดีค่ะ เริ่มเล่าเลยนะคะ
เรามีเพื่อนคนหนึ่งคะ เรียนด้วยกันตั้นแต่ ม.ต้น แล้ว เราสนิทกันมาก ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด มีไรก็คอยปรึกษากัน แต่พอเราสองคนขึ้น ม.4 พวกเราอยู่ห้องเดียวกันคะเพื่อนคนนั้นของเราเปลี่ยนไปมากตั้งแต่มีเพื่อนคนใหม่ แต่เราก็ไม่กล้าพูดอะไรมากเพราะปกติแล้วเราเป็นพวกแคร์เพื่อนมากๆ เลยครั้ง
เราพอขึ้น ม.4มา กลุ่มเราก็มี4คนค่ะ แต่เราเหมือนส่วนเกินของเราเลยทำอะไรก็ผิดไปหมด จนบางครั้งเราถึงกับร้องไห้ทั้งน้อยใจทั้งที่เรามีไรก็คอยแคร์พวกเขามาก ช่วงหนึ่งที่โรงเรียนจัดกิจกรรมขึ้นมาให้นักเรียนขายของ ห้องเราก็ขายนะคะส่วนตัวเราทำหน้าทีเก็บเงินขายน้ำ ส่วนเพื่อนเราอีก3คนเขาทำหน้าทีเขาเสร็จเขาก็ไปเดินเล่นกันก่อนเราก็ไม่ได้ว่าอะไร (เพื่อนในกลุ่มเราไม่ค่อยถูกกันกับกลุ่มที่เราขายของช่วยน่ะแต่ใส่หน้ากากเข้าหากัน) แต่เราไม่มีปัญหา ชิวๆ เพราะไม่อยากทะเลาะกับใครมากนัก พอเรากับเพื่อนในห้องอีกส่วนหนึ่งขายของกันเสร็จแล้วก็พากันไปหาดูรุ่นพี่แสดงละคร เราเห็นเพื่อนในกลุ่มเราละแต่เราไม่อยากไปหาอ่ะ ถึงเขาไปก็โดนว่า ว่าทำไมต้องไปช่วยพวกมันขายด้วย พอรุ่นพี่ๆ เขาแสดงเสร็จ เราเลยเดินไปหาว่าจะกลับบ้านตอนไหน แต่คำตอบที่ได้มาคือ "ทิ้งพวกกูจะไปช่วยพวกมันทำไม" (ขอโทษที่ใช้คำหยาบนะค่ะ) เราเลยตอบไปว่า "ช่วยๆไปเถอะ เดี๋ยวไม่เสร็จนะ" เราตอบไปแต่เพื่อนในกลุ่มเราไม่คิดจะฟังเลย ทั้งที่เพื่อนในกลุ่มเราอีก2คนน่ะก็อยู่กับเพื่อน เขาหาว่าเราทิ้งเพื่อนไปหาผู้ชาย ทั้งที่เราก็อยู่กับเพื่อนในห้อง เราได้ยินคำนั้นเราโคตรเสียใจเลยไม่คิดว่าเขาเพื่อนในกลุ่มเราจะด่า เเละคิดได้เท่านี้ เราถึงกับร้องไห้ตั้งหลายครั้ง แต่ก็ยังดีที่เวลาเราทะเลาะกับเะื่อนในกลุ่ม จะมีเพื่อนในห้อง (กลุ่มที่เพื่อนในกลุ่มเราไม่ชอบน่ะ) มาปลอบเราเสมอ
เราควรทำยังไงดี เราควรเดินออกมาจากเขาใช่ไหม เพราะเขาไม่เคยเห็นค่าเราเลย มีแต่ด่ากับรังแกด้วยคำพูดจนบางครั้งทำให้เราอึดอัด จนปัจจุบันนี้เราอยู่ ม.5 แล้ว เราทนเก็บความน้อยเพียงคนเดียว ครั้งนี้ทะเลาะกันแรงสุด เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มเราอ่ะ ถึงกับโพสต์ด่าบอกว่าถ้าทำแบบนี้ให้เลิกเป็นเะื่อนกันเถอะ ขนาดเพื่อนที่เราคบกันมาตั้งแต่ ม.ต้น อ่ะ ยังไม่เข้าข้างเราเลยเราโทรหาตั้งหลายสายก็ไม่รับทั้งที่เราจะอธิบายให้ฟังว่าเรื่องมันเป็นยังไง แต่ก็ดีหน่อยเพื่อนกลุ่มในห้องก็ยื่นมือมาช่วยเราเสมอ ครั้งนี้เราเหนื่อยเหลือเกิน ครั้งนี้เราควรออกมาจริงๆ แล้วใช่ไหม
เราร้องไห้เพราะเพื่อนหลายครั้งแล้ว เราควรทำไงต่อดีคะ?
เรามีเพื่อนคนหนึ่งคะ เรียนด้วยกันตั้นแต่ ม.ต้น แล้ว เราสนิทกันมาก ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด มีไรก็คอยปรึกษากัน แต่พอเราสองคนขึ้น ม.4 พวกเราอยู่ห้องเดียวกันคะเพื่อนคนนั้นของเราเปลี่ยนไปมากตั้งแต่มีเพื่อนคนใหม่ แต่เราก็ไม่กล้าพูดอะไรมากเพราะปกติแล้วเราเป็นพวกแคร์เพื่อนมากๆ เลยครั้ง
เราพอขึ้น ม.4มา กลุ่มเราก็มี4คนค่ะ แต่เราเหมือนส่วนเกินของเราเลยทำอะไรก็ผิดไปหมด จนบางครั้งเราถึงกับร้องไห้ทั้งน้อยใจทั้งที่เรามีไรก็คอยแคร์พวกเขามาก ช่วงหนึ่งที่โรงเรียนจัดกิจกรรมขึ้นมาให้นักเรียนขายของ ห้องเราก็ขายนะคะส่วนตัวเราทำหน้าทีเก็บเงินขายน้ำ ส่วนเพื่อนเราอีก3คนเขาทำหน้าทีเขาเสร็จเขาก็ไปเดินเล่นกันก่อนเราก็ไม่ได้ว่าอะไร (เพื่อนในกลุ่มเราไม่ค่อยถูกกันกับกลุ่มที่เราขายของช่วยน่ะแต่ใส่หน้ากากเข้าหากัน) แต่เราไม่มีปัญหา ชิวๆ เพราะไม่อยากทะเลาะกับใครมากนัก พอเรากับเพื่อนในห้องอีกส่วนหนึ่งขายของกันเสร็จแล้วก็พากันไปหาดูรุ่นพี่แสดงละคร เราเห็นเพื่อนในกลุ่มเราละแต่เราไม่อยากไปหาอ่ะ ถึงเขาไปก็โดนว่า ว่าทำไมต้องไปช่วยพวกมันขายด้วย พอรุ่นพี่ๆ เขาแสดงเสร็จ เราเลยเดินไปหาว่าจะกลับบ้านตอนไหน แต่คำตอบที่ได้มาคือ "ทิ้งพวกกูจะไปช่วยพวกมันทำไม" (ขอโทษที่ใช้คำหยาบนะค่ะ) เราเลยตอบไปว่า "ช่วยๆไปเถอะ เดี๋ยวไม่เสร็จนะ" เราตอบไปแต่เพื่อนในกลุ่มเราไม่คิดจะฟังเลย ทั้งที่เพื่อนในกลุ่มเราอีก2คนน่ะก็อยู่กับเพื่อน เขาหาว่าเราทิ้งเพื่อนไปหาผู้ชาย ทั้งที่เราก็อยู่กับเพื่อนในห้อง เราได้ยินคำนั้นเราโคตรเสียใจเลยไม่คิดว่าเขาเพื่อนในกลุ่มเราจะด่า เเละคิดได้เท่านี้ เราถึงกับร้องไห้ตั้งหลายครั้ง แต่ก็ยังดีที่เวลาเราทะเลาะกับเะื่อนในกลุ่ม จะมีเพื่อนในห้อง (กลุ่มที่เพื่อนในกลุ่มเราไม่ชอบน่ะ) มาปลอบเราเสมอ
เราควรทำยังไงดี เราควรเดินออกมาจากเขาใช่ไหม เพราะเขาไม่เคยเห็นค่าเราเลย มีแต่ด่ากับรังแกด้วยคำพูดจนบางครั้งทำให้เราอึดอัด จนปัจจุบันนี้เราอยู่ ม.5 แล้ว เราทนเก็บความน้อยเพียงคนเดียว ครั้งนี้ทะเลาะกันแรงสุด เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มเราอ่ะ ถึงกับโพสต์ด่าบอกว่าถ้าทำแบบนี้ให้เลิกเป็นเะื่อนกันเถอะ ขนาดเพื่อนที่เราคบกันมาตั้งแต่ ม.ต้น อ่ะ ยังไม่เข้าข้างเราเลยเราโทรหาตั้งหลายสายก็ไม่รับทั้งที่เราจะอธิบายให้ฟังว่าเรื่องมันเป็นยังไง แต่ก็ดีหน่อยเพื่อนกลุ่มในห้องก็ยื่นมือมาช่วยเราเสมอ ครั้งนี้เราเหนื่อยเหลือเกิน ครั้งนี้เราควรออกมาจริงๆ แล้วใช่ไหม