กลัวแบบกลัวจริงๆเลยนะคะ
กลัวแบบหาเหตุผลไม่ได้ว่าทำไมถึงได้กลัวขนาดนี้
คือตอนนี้เราเริ่มอยู่ลำบากขึ้นมากค่ะ จากที่ต้องมาคอยระแวงแมว
ก็หนักใจเรื่องคนรอบข้าง คนที่เข้าใจเขาก็เข้าใจค่ะ แต่คนที่ไม่เข้าใจ เขาก็เอาเราไม่ว่า เหน็บ ใส่ความว่าทำเป็นกลัว
เราโดนคำว่าสารพัดอ่ะค่ะ ทั้งท่าทางการแสดงเลียนแบบ เยาะเย้ย หัวเราะกันสนุกสนานเวลาที่เรากลัวอ่ะค่ะ
ตอนแรกเราก็เฉยๆ พยายามไม่สนใจ แต่มันก็รู้สึกนะคะ แต่พยายามไม่คิดมากกับคำพูดและท่าทางของเพื่อน
แต่ตอนนี้มันรู้สึกแย่ไปหมด คำถามเกิดขึ้นว่า ทำไมเราต้องเป็นแบบนี้ด้วย จะเสียการควบคุมทุกอย่างเวลาที่กลัว
แถมเสียใจเรื่องสังคมที่เราอยู่ด้วย

วันนี้เราก็ทำได้แค่อดทน เพราะเราไม่รู้จะทำยังไง
บางทีเราก็อาจจะหวังมากไปให้ใครมาเข้าใจ
แต่ก็คิดว่าอาจจะมีคนเป็นแบบเราบ้าง