ปีที่แล้วเวลานี้ กำลังกลับจากรพ.สิรินธร ตื่นเต้น ตกใจ ทำไรมะถูกเพราะจู่ๆหมอนัดผ่าคลอดโชกุนเฉย เพราะยังกำลังตัดสินใจอยู่เลยว่าจะผ่าหรือรอคลอดเองดี อยากผ่าอ่ะอยากผ่านานแล้วก็เล่นอุ้มท้องตั้ง 10 เดือนลูกชายก็ไม่มีวี่แววว่าจะออก
ไม่มีหรอกไออาการเจ็บเตือนหรืออะไรที่เค้าเป็นกัน หรือบ่งบอกว่า แม่หนูอยากออกมาเจอแม่แล้วนะคับ แต่ก็ตั้งใจจะคลอดเอง อยากสัมผัสความรู้สึกเบ่งคลอดเองว่ามันเป็นไง เห็นเค้าบอกว่าทรมานนัก ทรมานหนา สุดท้ายก่อนกลับบ้านหมอถามว่าคุณแม่อยากซาวด์น้องมั๊ยครับ รออะไรล่ะคะ ซาวด์เลยค่ะ อยากเห็นโชกุนนอนท่าอื่นบ้าง เพราะซาวด์ทีไรโชกุนนอนเอามือก่ายหน้าผากตลอด ปิดหน้าปิดตาตลอด ตลกดีนะลูก (หรือว่ามันกลุ้มใจอะไรวะ?) สุดท้ายหมอบอกว่าอิแม่น้ำคร่ำน้อยคงต้องผ่าตัดนะ กำลังคิดว่า เอ้าผ่าก็ผ่า แต่มื่อใด๋ดีล่ะหมอ นึกวันแพ๊บ พูดไม่ทันไร คุณหมอบอกผ่าพรุ่งนี้โลดคุณแม่ ตกใจสุดขีด กุยังบ่ได้เตรียมตัว เตรียมใจ ออกจากรพ.วันนั้นเวลานี้ ผ่านห้างพาราไดซ์บอกผัวช่วยแวะหาไรให้เมียกินเป็นมื้อสุดท้ายที สรุปจัดหนัก กินชุดใหญ่แบบตายอดตายอยาก กลับบ้านไปแพ็คของ ไม่ลืมที่จะเปิดยูทูปดูเค้าผ่าคลอดกันแบบไม่เซ็นเซอร์ กูปิดแทบไม่ทัน 555555 ตื่นเต้นพรุ่งนี้หนอจะได้เจอลูกชายของแม่แล้ว หน้าตามันจะเป็นอย่างไรหนอออออ ตื่นเต้นๆๆๆๆ ใจนึงอยากให้ผ่าเร็วๆ ใจนึงอยากเก็บเธอไว้ในท้องตลอดไป ใกล้เวลาที่เราจะได้เจอหน้ากันแล้วนะลูกหมา นายโบ๊ทก็ตื่นเต้นยิ่งกว่า กลับวันนั้นรีบโทรหาปู่ ย่า ให้ปู่ตั้งชื่ิอให้หนูทีค้าบบบบบ
       พอเข้าห้องคลอดได้ก็ถูกจนท.ให้นอนตะแคงกอดเข่าคู้ๆอย่างแน่นเพื่อบล็อกหลังค่ะ ขอบอกว่าอึดอัดมากกกกกก ติดพุง หายใจไม่ออก แถมถูกเข็มเจาะเข้าที่หลังอีก เคยเห็นแว๊บๆว่าเข็มที่ใช้บล็อกหลังอันใหญ่จริงหรือป่าวคะ พอถูกบล็อกหลังปุ๊บก็จับเรานอนหงายมัดแขน 2 ข้างคือขึงเลยค่ะ เสร็จก็ชวนเราคุยไปเรื่อยก็มีวิสัญญีบอกว่าคุณแม่ดมออกซิ3เจนหน่อยนะคับเรา เข้าก็เอาเข็มมาจิ้มที่อกเรา ครั้งที่1 เจ็บค่ะ!!! ครั้งที่ 2 ก็เจ็บนะคะ!!! ครั้งที่ 3 เจ็บน้อยแล้วค่ะ ว่าแล้วก็เอาผ้ามาปูที่ท้องเราหลายชั้นอ่ะ เสร็จแล้วก็รูดตรงกลางไม่ให้เราเห้นมองเห็นแต่เพดานแอนด์นาฬิกา จากนั้นหมอเอาไรเย็นๆมะรู้ทาที่ท้องวนๆเยอะมากเรารู้แระว่ากำลังจะลงมีดแล้ว คือดูยูทูปมาแล้วไงจากนั้นก็ลงมีดเลยค่ะ รู้เลยว่ามี
อะไรมากรีดตรงกลางท้อง แล้วหมอก็กรีดไปเรื่อย พยาบาลก็บอกตลอดว่าตอนนี้อ.หมอกำลังทำไรกะเรา คนที่อยู่ในห้องคิดว่ามีประมาณ 7 คนอ่ะค่ะ เราก็ฟังหมอกะพยาบาลคุยเรื่องนู้นเรื่องนี้กันไปเรื่อยเพลินๆ ทีนี้ซักครึ่งชม.พยาบาลบอกอ.หมอกำลังจะเอาน้องออกมาแล้วนะคะ โอ้โห.........ความรู้สึกตอนนั้นมันปีติ มันบอกไม่ถูกน้ำตามันไหล ความรู้สึกมันจุกอยู่ที่คอ แล้วพยาบาลก็บอกว่าคุณแม่จะอึดอัดหน่อยนะคะ เด๋วเรากำลังจะกดใต้หน้าอกคุณแม่เพื่อดันน้องออกมา กด.....ดัน......กด.......ดัน.......อยู่3ครั้ง แล้วพยาบาลก็ขานว่า เพศชาย เวลาเกิด 14.00 นะคะคุณแม่ได้ยินเสียงลูกร้องแอะะะะะ ครั้งนึงแล้วทุกสิ่งทุกอย่างก็เงียบไป จนท.บอกว่ากำลังเอาน้องไปทำความสะอาดนะคะ ตอนนั้นคิดถึงหน้าสามีมากอยากให้มาอยู่ด้วยกันกะช่วงเวลาแสนวิเศษมากๆ.......ไอเราก็น้ำตาไหลไม่หยุดเลยจ้าาาาาา 2 ชม.แห่งการเย็บแผล น้ำตาก็ไหลไม่หยุดนะ
                      พยาบาลก็น่ารักมากช่วยซับน้ำตาเราที่ไหลพรากๆให้ตลอดเวลา จนกระทั่งทุกอย่างเรียบร้อย จนท.มาพาไปห้องสังเกตุอาการต่อ เค้าก็เข็นออกจากห้องผ่าตัดเราก็เหลือดูน่าห้องว่าฝาชีอยู่ป่าว มะกี้เห็นลูกเราไหม เค้าพาออกมารึยีง คิดสารพัด สรุปอิผัวดันหายหัวไปไหนไม่รู่ เราถูกพาไปห้องสังเกตุอาการ อ่านป้ายไปเรื่อยเปื่อยว่าต้องรอสังเกตุอาการอีก 2 ชม. เราก็นึกว่าคลอดเสร็จจะได้เห็นลูกเลยป่าวคร่าาาาา คือก็ต้องนอนรอต่อไป ขยับก็ไม่ได้ตึงแผลคร่า ครึ่งชม.ต่อมาคุณหมอมาหาที่เตียงมาถึงก็อึกๆอักๆ จะพูดไรก็ไม่พูด คิดในใจตายห่าละ ลูกกูเป็นไรป่าววะ หมอบอกว่าน้องหายใจเร็วต้องเข้าตู้ให้ออกซิเจน ต้องให้ยาฆ่าเชื้ออีก5 วันหรือ7 วัน เอาแล้วววววววว คือไม่เข้าใจอ่ะหมอช่วยพูดอะไรให้เข้าใจง่ายๆนิดนุงจิ งงอ่ะ คือลูกชายหนูเป็นไรคะ ทีนี้เครียด สับสนเลยค่ะ หมอว่ายังเข้าห้องพิเศษไม่ได้นะ ต้องให้ไปอยู่ห้องรวมเพราะจะมีพยาบาลอยู่ 24 ชม.จะได้ช่วยกันสังเกตุน้องตลอดเวลา ถ้าน้องหายใจได้เอง จะย้ายให้เข้าห้องพิเศษตอนนั้นอาการยัง งงๆ เบลอๆก็พยักหน้าน้อยๆประมาณว่าเข้าใจ จนท.ในห้องก็กำลังเลิกงานพอดี เค้าก็เลยเข็นเราไปไว้ที่ห้องผู้ป่วยรวม สักครึ่งชม.สามีก็ดิ่งมาหาที่เตียงบอกว่ามะกี้ไปกินข้าวมาโบ๊ทรออยู่หน้าห้องตลอดเลย แต่รอนานมากหิวข้าวเลยขับรถไปกินข้าวก่อนสังหรณ์ใจว่าต้องคลอดแล้วแน่เลยโบ๊ทก็เลยมาไปถามหน้าห้องคลอดเค้าว่าให้มาที่นี่ สามีก็ถามว่าลูกอยู่ไหน เราบอกยังไม่เห็นเหมือนกัน พอดีน้องชายสามีมาเยี่ยมเลยบอกให้ลงไปรับน้องก่อน
                             ซักพักมีพยาบาลมาเซ็ทตู้อบข้างๆเตียงเราเราถามว่าของใครเค้าตอบว่าลูกคุณ ว้าววววว เดี๋ยวลูกของแม่จะมาแล้วดีใจจัง แอบมองเตียงนู้นเตียงนี้ให้นมลูกกันใหญ่อยากมีโมเม้นนั้นบ้างงงงงงงงง มองอยู่เพลินเห็นพยาบาลหอบเด็กทารกด้วยมือ1ข้าง เสื้อแสงไม่ใส่ มีเพิสตัวนึง เราก็มองเค้าอุ้มตั้งแต่เดินมา คือเห็นด้านข้างของเด็ก คิดในใจ เด็กคนนี้ตัวเล็กจังวะ โห.....ขนโคตรดกเลย ผิวก็ดำๆแดงๆ โดนพยาบาลหอบมาอย่างกะลูกลิงแหน่ะ เสร็จพยาบาลก็อุ้มเด็กคนนี้ไปคุยกะแม่เด็กเตียงข้างๆแปบนึง เข้าใจว่าเป็นลูกเขา เพราะเค้าก็ดำๆอ่ะ เราก็นึกว่าลูกเตียงติดกัน สรุปอ๊ะไม่ใช่นี่ แล้วเด็กนี่ลูกใครวะ ถามเลยค่ะ พยาบาลบอกลูกคุณค่ะ ว๊ายยยยย นี่ลูกกูเร๊อะ ทำไมมันขี้เหร่แท้วะ หยั่งกะลูกลิง ป๊าดดดดด ขนก็ดกไปถึงใบหูแหน่ะลูก โทรตามผัวเลยค่ะ มุงมาดูลูกมุงเลย เร็วเข้าน้องมาแล้วนะ ช่วยมาตื่นเต้นกะกูที แหะๆ
                                    อนนอนคืนนั้นเห็นอิแม่หลายคนเดินกระย่องกระแย่งกันแบบ อิห่าดึกๆดื่นๆ ไฟสลัวๆ เดินกันอย่างกะผี ทำไมเดินกันแบบนั้นวะ น่ากลัวชิหาย รุ่งขึ้นถอดสายปัสสาวะคร่า พอถอดได้เท่านั้นแหล่ะลุกจะเดินไปฉี่เอง ฝืนสิคะแต่เราก็ฟื้นตัวเร็วมากอ่ะ เดินเก๋ๆไปเข้าห้องน้ำแต่ค่อยๆคืบไปค่ะ 555555 โทรบอกผัวที่รักซื้อยาสระผม ครีมนวด สบู่เหลว นู่น นี่ นั่นมาที สระเลยค่ะ หม่อมแม่มาเยี่ยมพอรู้ว่าอินี่อาบน้ำสระผมก็ด่าเชร๊ดสิคะ 55555 คือไม่ไหวอ่ะ อยากตัวหอมๆสะอาดๆ เตรียมพร้อมไว้กอดลูกซึ่งไม่รู้จะได้ออกตู้วันไหน อิแม่ไปยืนส่องลูกแทบตลอดเวย์ก็ถอดสายแล้วนี่เดินเลนค่ะ ฝืนเลย ไปแอบเอานิ้วแตะๆที่ตัวลูก 2 วันกว่าจะได้เห็นหน้าลูกนะคะ น้ำนมก็ไม่มีพยาบาลบอกบีบค่ะคุณแม่ต้องบีบนะคะ กูบีบยังไงก็ 2 หยด เจ็บจะตายห่า คุณหมอสั่งยากระตุ้นน้ำนมเลยค่ะ ส่วนอาเราซื้อน้ำขิงผงมาให้ชงกินกะน้ำร้อน เท่านั้นแหล่ะ แม่เอ๊ยยยยยย กุเปลี่ยนเสื้อเป็นนางแบบเลยค่ะ ไหลตลอดเปียกมาก ไหลเป็นทาง เปียกโชกกกกกกกก ก็รอน้องอยู่ในตู้ 4 วันค่ะ ถึงได้ออกตู้ย้ายไปอยู่ห้องพิเศษ จากนั้นก็กลับบ้านกัน3คนพ่อแม่ลูกค่ะ สรุปนอนอยู่5คืน เก๋ๆนะคะ ปล.วันที่3 อิแม่เปรี้ยวคร่าเบื่อกับข้าวคนป่วย บอกผัวไปเอาชุดแซ็กมาที ว่าแล้วก็ถอดชุดคนป่วยออกแต่งหน้าทาปากออกไปหาไรแดรกเองคร่าาาาาาา ไม่มีใครรู้หรอกว่าอินี่พึ่งผ่าคลอดมา คือเดินเนียนมากค่ะ จบแล้วจ้า