*** Spoil Alert***
เหมาะสำหรับผู้ที่ดูมาแล้ว
เพราะว่าตอนเด็กๆ ต้องย้ายบ้านบ่อยๆ จากชานเมืองฝั่งหนึ่งไปยังอีกฝั่งหนึ่ง หรือแม้แต่ย้ายข้ามจังหวัดก็เคย จึงอินกับหนังเรื่องนี้เป็นพิเศษ "Inside Out" หนังการ์ตูนที่เล่าเรื่องการปรับตัวของเด็กน้อย "ไรลีย์" เมื่อเธอต้องย้ายบ้านตามพ่อแม่ของเธอ
"ไรลีย์" ถูกควบคุมด้วยเหล่าอารมณ์ต่างๆที่อยู่ในศูนย์สั่งการหรือ "สมอง" อันประกอบด้วย "ลั้ลลา" ตัวแทนของความสุข สนุกสนาน "ความเศร้า" "ความกลัว" "ความโกรธ" และ "หยะแหยง" ตัวแทนของความรังเกียจ (ชื่ออารมณ์ตามหนังพากย์ไทย)
ด้วยความเป็นเด็ก เป็นลูก หรือเป็นอะไรก็ตาม ที่นิยามว่าไม่สามารถตัดสินใจได้ ทำให้สิ่งที่ต้องทำนั้นไม่ใช่การตัดสินใจ หากแต่เป็นการต้อง "ปรับตัว" และไม่ใช่แค่ไรลีย์ที่ต้องปรับตัวเท่านั้น แต่อารมณ์ต่างๆของเธอก็ต้องปรับตัวด้วยเช่นกัน
ลั้ลลา มีหน้าที่คล้ายๆหัวหน้าใหญ่ เพราะมีเธอ ไรลีย์จึงมีความสุข และเธอยังมีหน้าที่คอยปกป้อง "ความทรงจำ" ของไรลีย์ด้วย ในทุกๆเหตุการณ์ของแต่ละวัน จะมีลูกบอล "ความทรงจำ" ส่งมายังศูนย์สั่งการ ลั้ลลาจะมีความสุขถ้าลูกบอลนั้นเป็นสีทองซึ่งเป็นสีประจำตัวของเธอ เพราะมันแสดงว่าไรลีย์ มีแต่ "ความสุขและความสุข" แต่เธอจะเริ่มจิตตกถ้าลูกบอลนั้นเป็นสีม่วงเพราะความกลัว สีแดงเพราะความโกรธ หรือสีเขียวเพราะหยะแหยง และเธอจะไม่ยอมให้ "ความเศร้า" แตะลูกบอลโดยเด็ดขาด เพราะมันจะเปลี่ยนเป็นสีฟ้า สีประจำตัวของความเศร้านั่นเอง ซึ่งถ้าไรลีย์นึกถึงความทรงจำในลูกบอลสีฟ้าขึ้นมาเมื่อไหร่ เธอก็จะ "เศร้า"
แต่มันจะเป็นไปได้หรือ ที่ทุกวัน ทุกเวลา ทุกวินาที จะ "มีแต่ความสุข"
ลั้ลลาเคยทำให้ลูกบอลความทรงจำของไรลีย์เป็นสีทองทั้งหมดมาเป็นเวลานาน นั่นทำให้เธอปลาบปลื้ม จนเมื่อไรลีย์ย้ายบ้าน ลูกบอลจึงเริ่มเปลี่ยนเป็นสีอื่นๆมากขึ้น แต่ลั้ลลาเองก็เป็น "เด็ก" เท่าๆกับอายุของไรลีย์ เธอจึงไม่รู้ว่าที่ลูกบอลเปลี่ยนสีนั้น ไม่ใช่เพราะแค่ไรลีย์ย้ายบ้านเท่านั้น แต่เพราะไรลีย์ เริ่ม "โต" ขึ้นด้วย
เมื่อยังเด็ก อะไรในชีวิตก็ดูน่าสนุก และมีความสุขได้ง่ายๆ ทำให้ลูกบอลมากมายกลายเป็นสีทอง แม้จะเจือด้วยสีต่างๆเล็กน้อย เราก็จะพบว่ามันเคลือบด้วยสีทองแห่งความสุขอยู่ดี แต่ทว่า เราจะเป็น "เด็ก" อยู่ตลอดไปได้หรือ
ลั้ลลาได้เรียนรู้ว่า ในลูกบอลสีทองของไรลีย์นั้นบางครั้งก็เจือด้วยสีฟ้าบางๆ เช่นเดียวกับเหตุการณ์ในชีวิตบางเหตุการณ์ อาจจะมีทั้งเศร้าและสุขปะปนกันไป ที่ต้องทำ ก็แค่รับรู้ว่าลูกบอลของเรานั้นประกอบด้วยสีอะไร จากนั้นก็ "ยอมรับ" และ"อยู่กับมัน" ให้ได้ เท่านั้นเอง
สุดท้ายการปรับตัวของลั้ลลา นั่นคือ การค่อยๆยอมให้ลูกบอลความทรงจำ ถูกแต่งแต้มด้วยสีต่างๆ ตามที่มันควรจะเป็น
เมื่อเป็นเช่นนี้ แม้ไรลีย์จะต้องย้ายบ้านอีกกี่ครั้งก็ตาม เธอก็จะยังคงผลิตลูกบอลสีรุ้งแสนงามไว้ให้ลั้ลลาได้ชื่นชม และวันหนึ่ง เมื่อเธอก้าวเข้ามาสู่โลกของ "ผู้ใหญ่" วันที่เธอจะได้รู้ว่าจริงๆแล้ว เธอ และ คนอื่น ต่างสามารถผลิตลูกบอลสีสันต่างๆได้อีกมากมาย วันนั้นเธอก็จะ "รับมือ" กับเหตุการณ์ที่ก่อให้เกิดลูกบอลได้เอง
Inside Out การ์ตูนที่เด็กดูได้ผู้ใหญ่ดูดี
ที่มารูปภาพ : อินเตอร์เน็ต
Inside Out เพราะเราทุกคนล้วนมีลูกบอลของเราเอง
เหมาะสำหรับผู้ที่ดูมาแล้ว
เพราะว่าตอนเด็กๆ ต้องย้ายบ้านบ่อยๆ จากชานเมืองฝั่งหนึ่งไปยังอีกฝั่งหนึ่ง หรือแม้แต่ย้ายข้ามจังหวัดก็เคย จึงอินกับหนังเรื่องนี้เป็นพิเศษ "Inside Out" หนังการ์ตูนที่เล่าเรื่องการปรับตัวของเด็กน้อย "ไรลีย์" เมื่อเธอต้องย้ายบ้านตามพ่อแม่ของเธอ
"ไรลีย์" ถูกควบคุมด้วยเหล่าอารมณ์ต่างๆที่อยู่ในศูนย์สั่งการหรือ "สมอง" อันประกอบด้วย "ลั้ลลา" ตัวแทนของความสุข สนุกสนาน "ความเศร้า" "ความกลัว" "ความโกรธ" และ "หยะแหยง" ตัวแทนของความรังเกียจ (ชื่ออารมณ์ตามหนังพากย์ไทย)
ด้วยความเป็นเด็ก เป็นลูก หรือเป็นอะไรก็ตาม ที่นิยามว่าไม่สามารถตัดสินใจได้ ทำให้สิ่งที่ต้องทำนั้นไม่ใช่การตัดสินใจ หากแต่เป็นการต้อง "ปรับตัว" และไม่ใช่แค่ไรลีย์ที่ต้องปรับตัวเท่านั้น แต่อารมณ์ต่างๆของเธอก็ต้องปรับตัวด้วยเช่นกัน
ลั้ลลา มีหน้าที่คล้ายๆหัวหน้าใหญ่ เพราะมีเธอ ไรลีย์จึงมีความสุข และเธอยังมีหน้าที่คอยปกป้อง "ความทรงจำ" ของไรลีย์ด้วย ในทุกๆเหตุการณ์ของแต่ละวัน จะมีลูกบอล "ความทรงจำ" ส่งมายังศูนย์สั่งการ ลั้ลลาจะมีความสุขถ้าลูกบอลนั้นเป็นสีทองซึ่งเป็นสีประจำตัวของเธอ เพราะมันแสดงว่าไรลีย์ มีแต่ "ความสุขและความสุข" แต่เธอจะเริ่มจิตตกถ้าลูกบอลนั้นเป็นสีม่วงเพราะความกลัว สีแดงเพราะความโกรธ หรือสีเขียวเพราะหยะแหยง และเธอจะไม่ยอมให้ "ความเศร้า" แตะลูกบอลโดยเด็ดขาด เพราะมันจะเปลี่ยนเป็นสีฟ้า สีประจำตัวของความเศร้านั่นเอง ซึ่งถ้าไรลีย์นึกถึงความทรงจำในลูกบอลสีฟ้าขึ้นมาเมื่อไหร่ เธอก็จะ "เศร้า"
แต่มันจะเป็นไปได้หรือ ที่ทุกวัน ทุกเวลา ทุกวินาที จะ "มีแต่ความสุข"
ลั้ลลาเคยทำให้ลูกบอลความทรงจำของไรลีย์เป็นสีทองทั้งหมดมาเป็นเวลานาน นั่นทำให้เธอปลาบปลื้ม จนเมื่อไรลีย์ย้ายบ้าน ลูกบอลจึงเริ่มเปลี่ยนเป็นสีอื่นๆมากขึ้น แต่ลั้ลลาเองก็เป็น "เด็ก" เท่าๆกับอายุของไรลีย์ เธอจึงไม่รู้ว่าที่ลูกบอลเปลี่ยนสีนั้น ไม่ใช่เพราะแค่ไรลีย์ย้ายบ้านเท่านั้น แต่เพราะไรลีย์ เริ่ม "โต" ขึ้นด้วย
เมื่อยังเด็ก อะไรในชีวิตก็ดูน่าสนุก และมีความสุขได้ง่ายๆ ทำให้ลูกบอลมากมายกลายเป็นสีทอง แม้จะเจือด้วยสีต่างๆเล็กน้อย เราก็จะพบว่ามันเคลือบด้วยสีทองแห่งความสุขอยู่ดี แต่ทว่า เราจะเป็น "เด็ก" อยู่ตลอดไปได้หรือ
ลั้ลลาได้เรียนรู้ว่า ในลูกบอลสีทองของไรลีย์นั้นบางครั้งก็เจือด้วยสีฟ้าบางๆ เช่นเดียวกับเหตุการณ์ในชีวิตบางเหตุการณ์ อาจจะมีทั้งเศร้าและสุขปะปนกันไป ที่ต้องทำ ก็แค่รับรู้ว่าลูกบอลของเรานั้นประกอบด้วยสีอะไร จากนั้นก็ "ยอมรับ" และ"อยู่กับมัน" ให้ได้ เท่านั้นเอง
สุดท้ายการปรับตัวของลั้ลลา นั่นคือ การค่อยๆยอมให้ลูกบอลความทรงจำ ถูกแต่งแต้มด้วยสีต่างๆ ตามที่มันควรจะเป็น
เมื่อเป็นเช่นนี้ แม้ไรลีย์จะต้องย้ายบ้านอีกกี่ครั้งก็ตาม เธอก็จะยังคงผลิตลูกบอลสีรุ้งแสนงามไว้ให้ลั้ลลาได้ชื่นชม และวันหนึ่ง เมื่อเธอก้าวเข้ามาสู่โลกของ "ผู้ใหญ่" วันที่เธอจะได้รู้ว่าจริงๆแล้ว เธอ และ คนอื่น ต่างสามารถผลิตลูกบอลสีสันต่างๆได้อีกมากมาย วันนั้นเธอก็จะ "รับมือ" กับเหตุการณ์ที่ก่อให้เกิดลูกบอลได้เอง
Inside Out การ์ตูนที่เด็กดูได้ผู้ใหญ่ดูดี
ที่มารูปภาพ : อินเตอร์เน็ต