เมื่อคืนอยู่ดีๆ จขกท ก็คิดถึงหมาที่เคยเลี้ยงตัวนึง ชื่อมดแดง
มดแดงเป็นหมาที่รักเราและคนในบ้านเรามาก ๆ
เราเอามดแดงและมดดำจาก รร.มัธยม มาเลี้ยงที่บ้าน
ทุกครั้งที่เรียกมดแดง มดแดงจะมาหาเรา ถึงแม้บางครั้งมันจะขี้เกียจ แต่สุดท้ายมันก็จะลุกมาหาเราทุกครั้ง
เวลาเราโกรธหรือว่ามัน มันจะง้อและมาขอโทษ อย่าถามว่ารู้ได้ไงนะ
มันจะตามเราไปทุกที่  และนั่งข้าง ๆ เรา เวลาเราเดินเที่ยวแถวบ้าน
เวลามันทำผิด และโดนตี มันจะไม่หนี หมอบอยู่กับที่ตลอด พ่อเราที่ดุและใจแข็ง บางทีก็ตีมันไม่ลง
มดแดงตระกะและกินจุมาก ชอบโกงน้องตัวเองคืดมดดำ จนมดดำต้องหนีไปอยู่โรงเก็บของ และก็หายไปในที่สุด เราเสียใจมาก ๆ
มดแดงจะอิจฉาหมาตัวอื่น. ๆ ถ้าเจ้าของเรียกหมาตัวอื่น มดแดงจะรีบเสนอหน้าไปแทนและเบียดหมาตัวอื่นทันที
มดแดงไม่ชอบนั่งพื้นดิน เธอจะพยายามนั่งตักเจ้าของหรือที่ที่มีอะไรปู
มดแดงขนเหี้ยนค่ะ มีหมัดบ้างแต่ไม่เยอะ เรามักจะหาให้มดแดงเสมอ แต่แปปเดียวต้องไปหาของตัวอื่น. แน่นอนมดแดงไม่พอใจและจะตามไปราวีตัวอื่น
มดแดงยอมให้เจ้าของทำอะไรกับมดแดงก็ได้

ที่เล่ามาทั้งหมด คือเราคิดถึงมดแดง มดดำ และเพื่อนหมารุ่นๆ เดียวกันที่เราเป็นคนเลี้ยงและให้ข้าวทุกวันอยู่หลายปี จ้อน ไข่เต่า และภราดร
ทุกตัวจากเราไปหมดแล้ว โดยที่เราไม่ได้อยู่ใกล้ ๆ ดูแลพวกเขาเลย

เมื่อคืนเรานอนร้องไห้เพราะคิดถึงพวกเขา
เราเคยเป็นแบบนี้มาแล้วหลายครั้ง
เราอยากรู้ว่ามีใครเป็นเหมือนเราบ้างคะ
หรือเราออกแนวบ้า เวิ่นเว้อ เพ้อเจ้อมากเกินไป...