Inside Out อาจจะไม่ใช่หนังดีที่สุดของ Pixar  แต่เอาเป็นว่ามันเป็นหนังที่ทำให้เราแทบอยากจะมอบโล่ห์รางวัลให้กับความครีเอทของทีม Pixar ที่เขาสามารถสื่อเรื่องอารมณ์ ความรู้สึกของคนที่มันซับซ้อนวอนลำไย ถ่ายทอดออกมาเป็นอนิเมชั่นทีทำให้เราเข้าใจตัวเองได้แบบง่ายเฟร่อออร์ แล้วที่สำคัญมัน...so emotional มว๊ากกกกกกกกกก

เราฟินตั้งแต่หนังสั้นกิ๊บเก๋ ที่แอบแหวกสไตล์ Pixar ด้วย "LAVA" ทุกทีจะเน้นฮา แต่รอบนี้เป็นหนังรักมาเชียว เล่าถึงภูเขาไฟหนุ่มโดดเดี่ยว เฝ้าฝันหาภูเขาไฟชะนีมาเคียงข้างกาย แถมมีการเล่นคำ  Lava = Love  เฮ้ยย คือดีงามเป็น 5 นาทีที่ครบรสเลย น่ารักๆๆ



เปิดเรื่องมาถึงเบบี๋ชะนีน้อย "ไรลีย์"  ลืมตาดูโลก พร้อมกับการเปิดตัวของ 5 สหายเริ่มจาก Joy(ความสุข), Sadness(ความเศร้า), Anger(ความโกรธ), Fear(ความกลัว)และ Disgust(ความหยะแหยง) ซึ่งเป็นตัวแทนหลักๆของอารมณ์ความรู้สึกในตัวเรา โดยน้อง Joy จะเป็นตัวที่ลัลล้าคอยเจ้ากี้เจ้าการ และดูแลประคบประหงมหนูน้อยไรลีย์อยู่ตลอดเวลาด้วยการสร้างความสุขให้กับไรลีย์ ทุกอย่างดูจะเป็นไปด้วยดี จนกระทั่งเมื่อไรลีย์โตขึ้นครอบครัวได้ตัดสินใจย้ายจากบ้านชานเมืองไปอยู่ที่ซานฟรานซิสโก สิ่งต่างๆเริ่มเปลี่ยนแปลงไม่เข้าที่เข้าทาง น้อง Joy ผู้เป็นหัวเรือใหญ่พยายามควบคุมสถนการณ์ด้วยการเติมโลกสุขสร้างโลกสวยให้กับไรลีย์แต่มันก็ดูจะไม่เป็นเหมือนที่นางตั้งใจ จนทำให้เกิดเหตุการณ์วุ่นวาย สองอารมณ์หลัก Joy & Sadness หายไปจากหอบังคับการณ์ และทำให้ไรลีย์เริ่มไม่ปรกติ เหตุการณ์จะเป็นยังไต่อไป ตามดูได้ในหนังนะจ้ะ

ก่อนอื่นเราขอขอบคุณ Pixar ที่ตั้งใจทำตัวละคร Bing Bong เพื่อนในจินตนาการวัยเด็กของเราขึ้นมา ทำให้เราย้อนคิดถึงตอนที่เราเป็นเด็ก ... ช็อตนี้เราอึ้งโฮกกก อยากบอกว่า หนุ่มสาวเอ๋ยย... ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปเท่าไร จงอย่าลืมความฝัน อย่าลืมจินตนาการความสร้างสรรค์ที่เคยมี เพราะยิ่งโตขึ้นเท่าไรเหมือนเราจะห่างไกลมันไปเรื่อยๆ แต่แท้ที่จริงแล้วความฝันและจินตนาการ กลับเป็นสิ่งที่เติมเต็มและช่วยหล่อหลอมให้เราเป็นเราอย่างทุกวันนี้ต่างหาก

((ต่อจากนี้คือช่วงสปอยล์))
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
+++++++++++++++++++++++++++++
เรารักหนังเรื่องนี้ อีกนิสหนังจบจะยืนขึ้นปรบมือละ (อินี่บ้า) เรารักความพยายามทำเรื่องยากให้เป็นเรื่องง่าย รักที่เค้าเล่าเรื่องไปเรื่อยๆ แต่พอเราคิดตาม มันแทบทำให้เราจุกที่คอ ในเรื่องตัวน้อง Joy จะพยายามสร้างความสุข และกีดกันตัว Sadness ให้ไม่มีบทบาท เพราะ Sadness มักจะทำให้ไรลีย์เสียใจและเศร้า ... นางก็เหมือนคนๆนึงที่พยายามทำทุกอย่างให้มัน Perfect และสุดท้ายนางก็ได้เรียนรู้ว่า คนเราสามารถเรียนรู้ได้อย่างมากมายในความเศร้า ความเศร้าไม่ได้ทำให้คนอ่อนแอ แต่ความเศร้าทำให้คนยอมรับความจริง และเริ่มเรียนรู้ชีวิตต่างหาก

ในหนังจะมีตอนนึงที่น้อง Joy ชีแบกความทรงจำหลักๆ ที่เต็มไปด้วยความสุขของไรลีย์ และไม่เคยปล่อยให้มันหลุดมือ แต่สุดท้ายความทรงจำเหล่านั้นกลับเปล่าประโยชน์ มันสะท้อนให้เห็นว่าคนเรามักจะไขว้คว้าช่วงเวลาดีๆในชีวิต บางคนมีช่วงเวลาที่เคยสุขมาก และเก็บมันไว้จนเป็นการยึดมั่นถือมั่น ยึดติดกับความสุขในอดีต จนลืมที่จะใช้ชีวิตอยู่กับปัจจุบัน ทำให้ชีวิตตัวเองสับสน วุ่นวายไม่มีสติ จนกว่าจะรู้ว่า สุดมือสอยก็ต้องปล่อยมันไป ก็เกือบจะสายไปแล้ว
+++++++++++++++++++++++++++++
ดูหนังเรื่องนี้จบ มันทำให้รู้ว่า ชีวิตคนเรามันไม่ได้มีไว้เพื่อสุขเพียงอย่างเดียว
แต่มันคือการบาลานซ์ตัวเอง ทำชีวิตตัวเองให้สมดุลย์ต่างหาก


ให้ 9.5/10 (หักที่เนื้อเรืองมันเดาได้ แต่ความตั้งใจดีมากกกก ปลื้มจริงๆๆๆ)

ป.ล. หนังไม่เหมาะสำหรับเด็กเล็กนะ แนะนำสำหรับเด็กโตหน่อย-ผู้ใหญ่นะจ้ะ



ป.ล. 2 รัก Lava Song มว๊ากกกกกกกกก