สวัสดีครับ เป็นการเขียนกระทู้ยาวๆ ครั้งแรก ในรอบหลายปี ที่ผ่านมาอ่านอย่างเดียว ไม่ค่อยได้ตั้งเท่าไหร่

แต่ครั้งนี้มีปัญหาคาใจ 555 อยากถามความเห็นผู้อ่านพันทิปว่า เป็นท่าน ท่านจะทำอย่างไรในสถานการณ์แบบนี้ เมื่อท่านต้องนั่งข้างกับคนที่กำลังคันหู บนเครื่องบิน

เรื่องเกิดเมื่อคืนวันพฤหัส เช้าวันศุกร์เวลาไทย  คือ ผมเดินทางกลับจากแวนคูเวอร์ กับสายการบินโคเรียนแอร์ และต้องมาเปลี่ยนเครื่องที่อินชอน เกาหลี   เครื่องเต็ม  การจัดผังที่นั่ง เครื่อง Boeing 747 เป็นแบบ 3 / 4/ 3

คืนก่อนหน้าผมเลือกที่นั่งติดทางเดิน D ที่เหลือตัวสุดท้าย  ในใจตอนเช็คอินออนไลน์ เพราะจะได้มีแค่ผู้โดยสารอีกคนที่จะลุกเข้าออกผ่านเราเพื่อไปเข้าห้องน้ำ คือ ผู้โดยสารที่นั่งเก้าอี้ E

ตอนขึ้นเครื่องผมขึ้นมาก่อน และ คนที่นั่งข้างผมยังไม่ขึ้นมา  สักพักเห็นผู้ชายเกาหลี น่าจะยังอยู่ในช่วง ไม่เกิน 30 ปีเดินมา และ ชี้ว่าขอเข้าไปนั่งด้านใน  ผมก็ลุกให้นั่ง   ผมขอเรียกเขาว่า E ในกระทู้นี้แล้วกัน  


E แต่งตัวสไตล์วัยรุ่นทั่วไป คือมีแจ็คเก็ตฮูตสีดำ ใส่เสื้อยืดใน และกางเกงขาสั้น  แบกเป้ผ้าสีดำ  และไม่ได้เอาเป้ขึ้นบนที่วางของด้านบน  พี่แกสูงประมาณ 155-160  ไม่อ้วนไม่ผอม ผิวขาว ไว้ผมหน้าม้า หยักศก ตามสไตล์เกาหลี และใส่แว่นตาพลาสติกขอบดำ  หน้าตามีสิว เล็กน้อย หน้าออกเนิร์ดๆ หน่อย  (อันพวกนี้ มาสังเกตละเอียดตอนเกิดเหตุที่จะเล่าต่อ และถ่ายรูปตอนลงเครื่องมาแล้ว)

ความประทับใจแรกคือ กลิ่นตัว มาก่อนเลยเวลาเดินเข้าไปที่นั่งของเขา  ถึงแม้ว่ากลิ่นจะไม่ใช่กลิ่นตัวที่เหม็นเปรี้ยวแบบกลิ่นเต่า  แต่มันอับเปรี้ยวแบบประมาณเหงื่อออกใส่เสื้อผ้า หรือ ไม่ได้อาบน้ำมาก่อนขึ้นเครื่อง  ดังนั้นผมจึงต้องพยายามหันจมูกไปด้านซ้ายทางช่องทางเดิน  และนึกในใจ อืม...แจ๊คพ็อตแล้วตรู ต้องนั่งสิบชั่วโมงจากแคนาดาไปเกาหลีกับกลิ่นหอมแสนรื่นรมย์ อิอิ  แต่ก็ช่างมัน หวังว่าซักพักคงจะชินกลิ่น จมูกไม่ทำงานไปเอง

พอเครื่องขึ้น E ก็เริ่มเล่นเกมส์ในมือถือไอโฟนสี่ ไปเรื่อยๆ และ ผมก็เริ่มเปิดหนังที่จอผมดูว่ามีอะไรให้ดูบ้าง  อากาศบนเครื่องแอร์ไม่หนาวมาก แต่ผมก็เอาผ้าห่มของสายการบินมาคลุมตัวและขา   สักพัก E ก็เลิกเล่นเกมส์บนมือถือ เปิดหนังดู(ตอนแรกไม่รู้ว่าดูเรื่องอะไร เพราะไม่ได้สนใจ ผมก็ดูหนังของผม  คนที่นั่งเบาะข้าง E คือ F,G เป็นผู้หญิงเอเชียผิวแทนหน้าคม และผู้ชายเอเชีย ผมดูไม่ออกว่ามาจากชาติไหน

E เริ่มพับผ้าห่มเป็นสี่เหลี่ยมผืนผ้าอย่างสวยงามและบรรจงวางไว้บนหน้าตักตัวเอง คือ ปิดแต่ส่วนกางเกงจนถึงหัวเข่า  ตอนที่พี่แกเริ่มห่มผ้า ผมเริ่มรู้สึกว่า E แปลกๆ คือ พี่แกลอกแลก มองผมและผู้หญิงคนข้างๆอีกฝั่งอย่างเร็วๆ  แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรต่อ ผมก็ดูหนังต่อไป

สักพัก E เริ่มเอามือข้างหนึ่งล้วงเข้าไปใต้ผ้าห่ม (ผมไม่ได้สังเกตตอนล้วง) แต่เห็นว่า เขาเริ่มเกาขา (มั้ง) อย่างแรง   ผมก็คิดในใจว่า สงสัยจัดระเบียบน้องชาย ตามประสาชายทั่วไป  แต่ สักพักผมต้องชายตามองที่หางตามากขึ้น เพราะ ผ้าห่มมันผลุบไปมาตรงเป้ากางเกง ไม่ใช่ขา และ พี่แกจัดระเบียบไม่เสร็จสักที มีแอบมองผม กับ ผู้หญิงคนนั่งฝั่งขวาของเขาแบบเลิกลั่ก และพี่แกก้อเริ่มเกาถี่ขึ้น ๆ  ผ้าห่มมันสั่นขึ้นลง ซ้ายขวา แม้ไม่มาก แต่คนทั่วๆไปก็จะรู้สึกว่า พี่แกไม่ได้เกา หรือจัดระเบียบน้องชายแล้ว  มันชักเหมือนกับการคันหูของผู้ชาย  และที่สำคัญมันเริ่มคันแรง ถ้าน้องจ๊ะ อาร์สยามเห็น อาจมีอาย  พี่แกจะตั้งใจเกาขนาดนี้  555

พี่แกก็ทำการเกา(หรือเปล่า 555) ไม่สนใจว่าผม หรือ ผู้หญิงคนด้านข้างจะรู้สึกยังไง ผมเริ่มเอ๊ะมันเกานานเป็นนาทีแล้วนะ  มีการขยับเอามือเปลี่ยนข้างเกาด้วย และที่สำคัญตอนนี้ ผมหันไปเร็วๆมองแล้วว่าทำอะไร เพราะถ้าผมคัน หรือจะจัดระเบียบร่างกายคงต้องลุกไปห้องน้ำ ไม่เกาหนักๆ แบบนี้ต่อหน้าคนอื่น ผมคงอาย พอผมมอง พี่แกก็แอบหยุดบ้าง แต่ไม่ได้เอามือที่สอดใต้ผ้าห่มออกมา พอผมหันกลับ พี่แกก็ทำต่อ  ผมเลยเริ่มชำเลืองดูว่า พี่แกจะทำอะไรต่อไป

พี่E ก็ยังคงเมามันกับการเกาขากลาง  ผมมั่นใจว่าตำแหน่งที่เกามันไม่ใช่ข้างขา ขาหนีบ เพราะพี่แกนั่งกางขาห่อตัวเล็กน้อย ตาจ้องจอทีวีของเครื่องดูหนัง  ผมเลยสงสัยว่าดูหนังแล้วเกิดอารมณ์อยากช่วยตัวเอง หรือ ไม่ก็เป็นคนที่ประเภท พอทำอะไรเพลินๆ แล้วชอบเล่นของตัวเอง เหมือนเด็กมีปมที่ต้องคอยจับอวัยวะเพศ    พอดูจอหนังของเขาแล้ว ตกใจเป็นสองเท่า เพราะพี่แก กำลังดูหนังประมาณ หนังจีน หรือเอเชียย้อนยุคที่ทหารกำลังทำสงครามกัน  ผมเลยยิ่งงงหนักว่า มันจะเกิดอารมณ์ได้ไงฟะ  หรือ สงสัยเห็นเขาฟันดาบกัน เลยอยากเอาดาบตัวเองออกมาฟันสู้ 555  

ตอนนี้ ผ่านไป เกือบห้านาที พี่แกก็ยังคง สลับมือ เข้าออก  ผ้าห่มตรงเป้าของเขาก็ผลุบขึ้นลง ซ้าย ขวา ๆ (A B A B select, start….) ผมเริ่มรู้สึกไม่ไหวแล้วเว้ย พี่แกไม่น่าจะต้องเกานานขนาดนี้  และที่สำคัญอยากอ๊วกคือ บางทีเอามือออกมา ก็เอามาเกาหน้า หรือจมูก หรือกัดเล็บ หรือดม (ผมไม่แน่ใจตรงนี้ เพราะ ไม่กล้ามองมาก ตรูเริ่มอายแทน)  อารมณ์ตอนนั้นคือ เหวอ เกิดมาไม่คิดว่า จะเจอคนโรงจิต ที่กล้าช่วยตัวเอง ทั้งๆที่มีคน นั่งข้างๆ ไฟเครื่องก็ยังไม่ได้ปิด เพราะ ยังไม่เริ่มเสริฟอาหารเลย  ยิ่งไปกว่านั้น ไม่รู้พี่แกรู้หรือเปล่า ว่า แกเปิดไฟอ่านหนังสือส่องมาที่ที่นั่งตัวเอง ทำให้ไฟมันสว่างที่ผ้าห่มบนหน้าตัก

ผมเริ่มสงสัยว่า ผู้หญิงคนที่นั่งข้างขวาของพี่แก น่าจะสังเกตสิ่งที่ผมเห็น และต้องน่าจะตกใจมากกว่าผม  แต่ผู้หญิงคนนั้น ก็ทำหน้านิ่ง มองหน้าจอ ไม่แสดงอาการอะไร

ตอนนี้ผมเริ่มคิดว่า จะทำยังไงดีกับพี่แก เข้าข่ายโรคจิตแล้วชัวร์  ผมเริ่มอยากลุกไปนั่งที่อื่น แต่ที่นั่งก็เต็ม  ตอนนั้น คิดในหัวหลายวิธี คือ

1.    หันไปบอกว่า ไอรู้นะ ว่ายูทำอะไร ให้ไปห้องน้ำ (แต่ก็เอ๊ะ เกิดมันบอกว่ามันไม่ทำอะไร แล้วหันมาบอกว่า เราโรคจิต ปรักปรำพี่แกจะทำไงฟระ)

2.    อัดวีดีโอเป็นหลักฐาน แล้วเอาไปเปิดให้แอร์ สจ๊วต ช่วยจัดการ  แต่ก็ดันวางมือถือไว้ในเป้เหนือหัว  หากลุกแล้วหยิบมา พี่แกต้องรู้ตัวและ ถ่ายไม่ได้แน่นอน  อีกทั้งจะตั้งกล้องยังไง  เอแล้วเราถ่ายเขา เรานี่โรคจิตกว่าหรือเปล่าฟระ 555

3.    ลุกออกไปฟ้อง แอร์ หรือ สจ๊วต แล้วบอกว่า อารังเซโย ให้มาดู ว่าคนนั่งข้างๆ ต้องการยาซีม่าโลชั่นด่วน  เพราะเกาไม่เลิก สงสัยเป็นผื่นที่ขาขั้นรุนแรง
(แต่ก็คิดว่า แค่สั่งอาหารกินกัน ยังพูดกันไม่ค่อยรู้เรื่อง  แอร์อังกฤษสำเนียงเกาหลี กับ ผมสำเนียงไทย คงกว่าจะคุยรู้เรื่องอีกนาน  และที่สำคัญจะพูดยังไง ให้เขาเข้าใจ  Fab..., master...bate, self-help 555, flying the kite  สงสัยผมต้องส่งท่าประกอบ  สจ๊วดก็มีน้อยเหลือเกิน  แอร์จะเข้าใจภาษามือเราไหมเนี่ย   หากทำมือดึงขึ้นดึงลง  แอร์อาจถามว่า จะเอาครกหรือคะ สายการบินเราไม่มีครกให้ผู้โดยสารค่ะ   หิวเหรอคะ เอาบะหมีเกาหลีไปกินก่อนไหมคะ  จบข่าว

4.    ใช้มาตรการรุนแรง ดึงผ้าห่มพี่แก เปิดโปงและ โวยวายให้คนเห็น  แต่ในใจคิดว่า แล้วถ้าเกิดดึง พี่แกไม่ได้ควักออกมาเล่น แต่เล่นใต้กางเกงอีกที  คนที่จะตายคือเราเอง เพราะหลักฐานวีดีโอก็ไม่มี  ทำไมไปมีสิทธิ์ละเมิดดึงผ้าห่มคนอื่น  เขาแค่คันเฉยๆ ทำไมเกาใต้ผ้าห่มผิดอะไรเหรอ

ระหว่างที่คิดไปสลับไปมา กับทางเลือกข้างบนนี้ พี่แก ก็ยังคงสแครชแผ่นต่ออย่างเมามัน สจ๊วด แอร์เดินผ่านมา ผมส่งสายตาให้มองผมหน่อย เขาก็เดินผ่านกันไป  และไม่ได้สังเกต E

ผมก็เลยแกล้งหันไปมองซ้ายที ขวาที หรือ เอื้อมไปหยิบขวดน้ำ เพื่อจะทำให้เห็นว่า เรา ไม่ได้ดูหนังนะเฟ้ย  หันซ้าย หันขวา  ส่งสัญญาณว่า พี่แกควรหยุดสิ่งที่พี่แกทำได้แล้ว   พี่แกก็ไม่หยุด สงสัยคิดว่าใต้ผ้าห่ม คงไม่มีใครสงสัย  แต่เอิ่มพี่แกไม่รู้เลยเหรอ ว่า ผู้ชายเกินวัยรุ่นมาแล้ว เห็นแบบนี้ก็คงคิดเหมือนกันหมดว่าพี่แกคันหู   น้องแม็คก็คิดนะ...

ตอนนั้นอยากมีไลน์ อินเตอร์เน็ตบนเครื่องมาก จะได้ไลน์ไปถามเพือนที่เป็นสจ๊วต กับ แอร์ว่า เคยเจอแบบนี้หรือเปล่า แล้วควรทำยังไงดีฟระ

สุดท้ายรวบรวมความกล้า หันไปบอกกับพี่แกว่า และพูดเสียงดังประมาณนึงว่า Do you want to go to the toilet? (ตั้งใจไม่ใช้ restroom, washroom)  ให้คนที่นั่งแถวนั้น (มีฝรั่งนั่งอยู่ C)  พี่แกหันมามองหน้า แล้วส่ายหัว ไม่ไป แต่มือยังซุกอยู่  ผมเลยเซ็ง ขนาดนี้แล้วนะพี่ยังหน้าหนาต่อ

ผมเลยต้องหันกลับไปดูหนังต่อ และ ปล่อยให้พี่แกเล่น.xxx ของพี่แกต่อไป  ผมยอมแพ้แล้ว เจ๊ผู้หญิงที่นั่งอีกข้างก็ไม่ได้แสดงอาการอะไร แต่ตอนนี้ ผมไม่สนแล้ว คิดในใจ พี่จะทำอะไร เชิญตามสบายเลย  แต่....อย่าเอามือมาแตะ หรือ สะกิดตัวผม เวลาจะออกไปห้องน้ำ หรือ ถ้าจะต้องส่งจานต่อให้ ผมจะไม่ช่วย ไม่จับ  ที่วางแขนระหว่างผมกับเขา ผมก็ยกให้ไปเลย เชิญวางคนเดียวตามสบาย   ตรูกลัว

พี่แกเกาเล่นของพี่แกต่อไปเป็นสิบกว่านาที  และสุดท้ายก็หยุด ผมคิดในใจ เออ จบซะที (แต่หนังฟันดาบของพี่แกก็ยังไม่จบนะ)  ห้ามแตะ สะกิดตัวตรูนะเฟ้ย ตรูหยะแหยง  555   แล้วพี่แกสักพัก หยุดเกาขากลาง แล้วเอามือมาแคะขี้มูกต่อ และ ที่อุบาทว์คือ ปั้นเป็นก้อนแล้วยื่นมือออกมาทิ้งตรงแถวช่องระหว่างผมกับเขาสองสามที ตรงแถวแถบถาดวางอาหาร  เอิ่มแบบว่า ข้าพเจ้างงมากว่า มารยาทที่บ้านสอนมาบ้างหรือเปล่าเนี่ย จะอ้วก  

ระหว่างสิบชั่วโมงนั้น พี่แกก็ยังมีการซุกมือไปใต้ผ้าห่มและเกาอีก แต่คราวนี้ไม่นานอีกเหมือนคราวแรก  แต่เป็นตอนที่เครื่องเริ่มสั่น หรือ ตกหลุมอากาศ  ผมยิ่งสงสัยว่าพีแกเป็นอะไรของมันฟระ

พอจะลงเลยแอบจำชื่อและอายุ จากเอกสารใบตรวจคนเข้าเมืองเกาหลีที่เขาต้องกรอก  ตกใจมากอายุยังไม่เยอะเลย (แต่หน้าแอบแก่) คือ 17 เท่านั้น   สงสัยเป็นวัยว้าวุ่น

เล่ามายาว แต่ รู้สึกว่า ตอนอยู่บนเครื่องทำอะไรไม่ถูก  ระหว่าง ควรแจ้งแอร์ สจวตให้จัดการ  เพราะเราไม่ควรปล่อยให้ผู้กระทำผิด ทำต่อ  แม้ว่าสุดท้ายอาจจับไม่ได้ ไม่มีหลักฐาน(วีดีโอ) มัด  หรือ เราควรจะปล่อยๆ ไปดี  

ท่านผู้อ่านพันทิป เคยเจอ หรือ คิดว่าเป็นท่าน ท่านจะทำอย่างไร  (หวังว่าคราวหน้าคงไม่โชคร้าย นั่งข้างคนโรคจิตอีก 555)