เรื่องมีอยู่ว่าผมมาหาเพื่อนที่กรุงเทพวันที่ 10 มิถุนา แล้วจะกลับกาญจนบุรีวันที่ 11 พอขากลับผมก็มาซื้อตั๋วที่ขนส่งหมอชิต พอซื้อเสร็จก็ได้เลขที่นั่ง 17  แล้วเวลารถออกก็ประมาณห้าโมงครึ่ง ผมจึงรีบขึ้นไปบนรถเพราะใกล้เวลาที่รถจะออก พอขึ้นไปบนรถผมก็หาเลขที่นั่งแล้วก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งอายุรุ่นราวคราวเดียวกับผมใส่ชุดนักศึกษาใส่แมสด้วย ผิวขาว นั่งอยู่ตรงที่ผมริมหน้าต่าง แล้วผมก็พูดขึ้นมาว่าเบอร์17 (เขาเห็นผมมองหาที่นั่งอยู่) และเขาก็กำลังจะลุกเพื่อให้ผมนั่ง เลยบอกเขาไปว่า "พี่นั่งที่ผมก็ได้ครับ" (เรียกพี่ไว้ก่อนเพราะไม่รู้เขาอายุเท่าไหร่🤣) แล้วเขาก็นั่งส่วนผมก็นั่งที่เขา แว๊บแรกที่เห็นเขาครึ่งหน้ารู้สึกว่าเขาก็น่ารักดีนะแต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก หลังจากนั้นรถตู้ก็เริ่มออก ผ่านไปแป๊บนึงเขาก็หลับแล้วแขนข้างซ้ายของเขาก็เริ่มโดนแขนผม มันเริ่มชิดกันตอนแรกไม่ได้คิดอะไรแต่ผ่านไปก็เริ่มคิดละว่า มันแค่แขนชิดกันหรือเขาคิดอะไรกับเราป่าวว่ะ ผ่านไปสักแป๊บด้วยความที่เขากึ่งหลับกึ่งตื่นหัวเขาก็เหมือนมาซบไหล่ผมแบบเชี่ยวไม่ได้ซบแบบเต็ม (ในใจคือซบไหล่ตลอดทางก็ได้นะ😂) หลังจากนั้นเหมือนเขาเริ่มตื่นแล้วมองไปที่หน้าต่าง แล้วอีกสักแป๊บแขนเขากับแขนผมก็ชิดติดกัน ใจคือฟูอยากให้อยู่อย่างนี้นานๆจัง สักพักนึงพอเข้าเขตนครปฐม แขนเขาก็เริ่มห่างผมแล้วอีกสักพักอยู่ๆขาเขาก็เริ่มชนกับขาผม คือมันแนบชนกันเหมือนตอนที่แขนชิดกันคือเปลี่ยนจากแขนมาขา😅 ในใจคืออยากชวนเขาคุยมากกกกก แต่ไม่กล้าด้วยความที่เราเป็นคนขี้อายด้วยไง แอบเห็นรองเท้าเขาเท่ห์มาก พอถึงเขตบ้านโป่งเขาก็เริ่มขยับตัวเหมือนจะลุกขึ้น แล้วเขาก็พูดว่า "ขอโทษนะครับ" เพื่อให้ผมหลบแล้วเขาก็ลุกออกไป ชื่ออะไรก็ไม่รู้คือรู้แต่ว่าเขาลงรถที่เขตบ้านโป่งเขาอาจอยู่แถวนั้นก็ได้ เอาจริงคืออยากเจอเขาอีกนะ ถ้ามีพรหมลิขิตบันดาลหรือมีโอกาศอีกก็อยากทำความรู้จักับเขา😳