ทุกครั้งที่แม่สอนเรื่องแฟน หรือเรื่องการแต่งงานหาคู่ต่างๆนานา แม่มักจะสอนเสมอแม่ เราต้องหาคนที่มาเลี้ยงเรา มาดูแลเรา เราต้องเอาเปรียบเค้าให้เค้ารู้ไว้เลยตั้งแต่วันแรกที่คบกันว่า เค้าต้องมีภาระรับผิดชอบเรา ต้องหาเงินให้เราใช้

ตัวเราเอง...ฟังทุกครั้งรู้สึกอึดอัดมาก เคยตัดสินใจอธิบาย (ที่ผู้ใหญ่เรียกว่า เถียง) ไปว่า....เราเองเรามีความสามารถ เราสามารถเลี้ยงดูตัวเองได้ เราไม่อยากงอมืองอเท้าขอเงิน เกิดวันไหนเค้าไม่เลี้ยงเรา เราจะทำยังไง แม่ก็จะบอกว่า มันก็ไม่ถูก เค้าเป็นผู้ชาย เค้าต้องรับผิดชอบชีวิตเรา เลี้ยงเรา (วนมาที่เดิม 555)....จนตอนนี้ก้อจะฟังเงียบๆไปค่ะ

เราคิดว่าการที่อยู่อยู่ด้วยกันให้รอด มันควรจะเป็นการ สนับสนุน support ซึ่งกันและกัน เราไม่อยากได้ชื่อว่าเอาเปรียบใคร หรือให้ใครมาเป็นภาระของคนใดคนหนึ่ง วันนึงเกิดต้องอยู่คนเดียวก็ยังมีเงินเป็นของตัวเอง สามารถอยู่ได้ด้วยตัวเอง....เราก็อยากได้คนที่ดูแล support เรานะคะ ดูแลอยู่เป็นเพื่อนคู่คิดมากกว่า...support กันได้บ้างตามน้ำใจ แต่ถ้าให้เค้าต้องมาส่งเสียเลี้ยงดูเรา (เผลอๆต้องมารับภาระเลี้ยงพ่อแม่เราอีก) เราว่ามันไม่ยุติธรรมค่ะ....เราเลยไม่เห็นด้วยกับแม่มาตลอดที่แม่พูดเรื่องนี้

แม่อาจจะเป็นคนหัวเก่าหัวโบราณ แต่เค้าโชคดีที่ได้สามีดี คือคุณพ่อเรา 55 งานบ้านเค้าจะทำแต่เล็กๆน้อยๆ ถูบ้านกวาดบ้าน แต่ซักผ้าเหนื่อยๆนี่ไม่เอาเลย แล้วก็ตอนนี้เค้าเป็นแม่บ้านแล้วค่ะ...ก็เลยไม่ต้องออกไปทำงานละ

ก็ไม่รู้ว่าทุกท่านคิดยังไงบ้างคะ อยากฟังความคิดเห็นทางคุณผู้ชายดูบ้างเหมือนกันค่ะ...หรือยุคสมัยมันเปลี่ยนไป เราเลยไม่คิดเหมือนที่แม่คิด