สวัสดีค่ะ วันนี้ ดิฉันขอเข้ามาเล่าเรื่องเรื่องราว และแชร์ความร฿สึก ประสบการที่พบเจอในตอนนี้  ซึ่งมันทำให้ฉันรู้สึกว่า ตัวเองนั้น เลวมาก แต่หัวใจอละความรู้สึกของฉัน มันก็ยำแย่เช่นกัน

     มาเริ่มเรื่องกันเลยดีกว่าค่ะ เรื่องนี้เกิดขึ้นมานานประมาณ 4-5 ปีได้แล้ว  ท้าวความำปก่อนหน้านั้นนะคะ คือฉัน แอบชอบรุ่นน้องอยู่คนหนึ่ง ซึ่งเค้าเป็นคนที่จัดได้ว่า หน้าตาดีมากเลยแหละค่ะ สำหรับในช่วงเวลานั้น  ฉันก็แอบมองน้องมาตลอด แต่ก็ไม่กล้าเข้าไปคุย  จนวันนึง ทางโรงเรียนได้จัดกิจกรรมออกนอกสถานที่ให้ทำร่วมกันแน่นอนค่ะน้องเค้าหล่อ ก็ต้องได้เป้นตัวแสดงเอกของเรื่อง ส่วนฉันก็ ได้เป็นเหมือนตัวที่ทำให้เรื่องการแสดงนั้นดำเนินไปได้เช่นเดียวกัน แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นค่ะ ตอนนั้น นั่งรถคันเดียวกัน แอบมองน้องตลอดเลย ฟินนน น้องต้องได้ขังึ้นไปนั่งบนเสลี่ยงเพื่อเดินขบวน ถ้าจำไม่ผิดน้องน่าจะรับบทเป็น พระเจ้าตากสิน เราก็ยังเดินไปหิ้วรองเท้าน้องไปเก็บให้ หลังจากเสร็จงานจ้า นี่คือจุดเริ่มต้น คือ คืนนั้นฝนตกหนักมาก และก็ดึกมากแล้ว ทาง ร.ร.เห็นว่า ไม่สมควรที่ตะดึกขนาดนี้เพราผุ้ปกครองจะเป็นห่วง จึงตัดสินใจ ให้รถออกขับฝ่าฝนไป แต่ ไอ้ระยะทางที่ต้องเดินไปขึ้นรถนี่สิ คือ ทุกคนต้องเปียก ใครโชคดีมีที่กำบังก็ดีไป แต่เราดันโชคร้ายไงไม่มีไรเลย 555 แต่ในความโชคร้ายมักแฝงความโชคดีเสมอค่ะ เมื่อน้องเค้าตัดสินใจ ถอดเสื้อ แล้วเอามาคลุมหัวเราเดินไปขึ้นรถสองคน สร้างความอิจฉาตาร้อนให้สาวๆเป็นอยางมากจ้า ในใจเราตอนนั้นแบบ โอ้ยยยคือฟินอ่า อย่างกะพระเอกเกาหลี ภาวนาลึกๆไว้ อย่าลื่รให้อายเค้านะ 5555(เราเนผู้หญิงโก๊ะมาก และจะทำตัวโก๊ะๆเวลาเจอคนหล่อ) และเราก็ขึ้นรถไปด้วยกันค่ะ นั่ง ที่เดิม ที่เรา นั่งมาตอนแรก แต่น้อง พยายามขอเปลี่ยนที่ เพื่อให้ได้นั่งใกล้เรา แต่ อ.ดันรู้ทัน ดักไว้ก่อน โกรธอาจารย์ชิสสสส  และคืนนั้น ต่างคนก็ต่างกลับบ้านอย่างปลอดภัย แต่ใจเราแบบฟินจ้า โครตๆเลยแหละ  

       วันรุ่งขึ้น เราตัดสินใจแล้วหล่ะ ว่า เราจะบอกน้องเค้าว่าเราชอบ แต่ เราไม่กล้าบอกตรงๆ อยากสานสัมพันธ์กะเค้าก่อนเพราะไม่รู้เค้าชอบเราไหม เราเลยให้เพื่อนเราไปขอเบอร์ แต่น้องเค้ากลับบอกว่าไม่ให้ คือว่า เพื่อนสนิทเราคนนนี้อ่า คือถ้าเค้าไปขอเบอร์ น้องเค้าก้รู้อยู่ดีว่าเราให้ไปขอ พอน้องเค้าไม่ให่ ทำไงล่ะ ก็คอตกสิจ๊ แต่ก็ดี จะได้รู้ๆไปเลยว่าน้องเค้าไม่ได้ชอบเรา สิ่งที่เค้าทำเมื่อคืน เค้าอาจแค่สงสารเราก็ได้  เราก็กลับบ้านไป
         เวลาซัก ประมาณ 19.00 น.มีเบอร์แปลกโทรมา ปกติคือเราไม่ค่อยรับไง แต่ไม่รู้ทำไม ทำไม่รับ ก็ สวัสดีค่ะ เค้าก็ถามว่านั่นใช่เบอร์เราไหม เราก็ ใช่ค่ะ เค้า ก็ถามๆ เราก็ ใครว่ะ แต่เดาๆ สุม เลยถามว่า ใช่น้องเค้าป่าว ปลายสายก็บอกไม่ใช่ พอดึก ก็โทรมาอีก แต่เราค่อนข้างมั่นใจว่าเปนเค้านะ สรุปวันนั้นปลายสายก็ไม่บอกว่าใคร
         เช้าวันรุ่งขึ้นเราไปโรงเรียน เพื่อนเราก้ทัก เห้ยเมื่อคืนมีคนโทรหาป่ะ เราก็มีๆ แต่กูไม่รู้ว่าใครว่ะ กูเดาว่าเป็นน้อง เพื่อนก็ขำ555 เออ มันนั่นแหละ มันโทรมาหากุสามรอบแระ บอกว่า ขอเบอร์ อยากคุย จะปรึกษานู่นนั่นนี่ กูรำคาณกูเลยให้ กูขอโทนะ (คือเราไม่ใช่คนขี้เหร่อะไร แต่ก็ไม่ได้สวยมากมาย แต่เราไม่ค่อยชอบให้เพื่อนเราเอาเบอร์เราให้ใครไง  ปกติเพื่อนจะรู้กันและโทรมาถามก่อน แต่วันนั้นเงินเพื่อนดันหมด มันเลยตัดสินใจเอง 5555)  เราบอกอืม ไม่เป็นไร (เพื่อนคนนี้ไม่รู้ว่าเราชอบน้อง) เราเลยถามไปว่า แล้วน้องเค้ามีแฟนยังวะ เพื่อนตอบว่า น่าจะมีนะ ไม่แน่ใจ เราก้กะว่สจะไม่ยุ่ง ซักพัก เค้าโทมาจ้า ทำอะไรครับ วันนี้ จะรอด๔ที่หน้าเสาธงนะ อยากฟังเสียงหวานๆของพี่ออกไมล์ (คือเราเป็นกรรมการนักเรียน)  ก็บับบ เอิ่มเขินไปสิ  

      เราก็คุยกับเค้าน้องก็บอกว่า น้องอ่ามีแฟน แต่ แฟนไม่ค่อยสนใจ เราก็มีแฟนแล้วแต่แฟนเราไม่หล่อเลย ก้คิดแบบเด้กๆเนอะก้แค่คุยกัน และสุดท้าย ก็ตกลงคบกันจ้า (เป็นกิ๊กนะจ๊) เรื่องนี้แฟนเรารับรู้ทุกอย่าง แต่แฟนเราเปนคนดีมากๆคนนึง เค้ากับน้องคนนี้ น้องนับถือเค้า เค้า แฟนเราเป็นพี่เรียนมหาลัยอยู่อีก จังหวัดเลยไม่ค่อยเจอ เหมือนเค้าก็เลย ฝากให้น้องดูแลเรา แบบ แฟร์ แค่เห็นคนรักมีความสุขค้าก้สุข ธรรมนองนองนี้แหละ เราคบกันรู้สึกดีต่อกันมากๆนะดเวยความน่ารักมุงมิ๊ง ผสมกับใบหน้าขาวๆและกล้ามโตบวกกลับคำพูดน่ารักของน้อง มันก็ทำให้เราหลงสิจ๊ หลงมากอ่า หลงจนไม่รู้ปิดชอบชั่วดี กำลังแย่งแฟนเค้าอยู่กูไม่รูกุไม่สนใจกูมีความสุข คิดเงี้ย เห็นแก่ตัวมากยอมรับนะคะ น้องก็ขี่รถพาเราซ้อนไป หลายๆที่ แค่ได้กอดเอวแล้วจับมือกันมันก็มีความสุขมากๆแล้ว อ่อ มีอยู่วันน้องพาเราไปนั่งเล่นริมน้ำ และท้าว่า ตัวเองกล้าห้อมแก้มเค้าไหม 555 จะเหลือเนะอะ ก้หอมสิ แต่พอเราถามกลับ น้องกลับตอบว่า ใจไม่ถึงพอ 555 (ในใจคิด น้องรังเกียจเนาป่าววะ555)  เดี๋ยวมาต่อนะคะ  ร