ผมเคยมีผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาจีบ เธอเป็นคนอัธยาศัยดี หน้าตาน่ารัก พูดจาเพราะ เอาใจเก่ง
คุยกับเธอได้ไม่นานก็รู้ตัวว่าตกหลุมรักเธอเข้าหมดใจ คบกับเธอมาได้เกือบปี
ผมยังไม่เคยพาเธอมาบ้านแนะนำให้พ่อแม่ได้รู้จัก เธอเองก็ยังไม่เคยพาผมไปบ้านเธอเช่นกัน
ผมบอกเธอแค่ว่าครอบครัวผมมีอาชีพค้าขายเล็กๆ ซึ่งเธอเองก็ไม่ได้รังเกลียด จนกระทั่ง 2 เดือนหลังก่อนที่จะเลิกกัน
เธอเริ่มเปลี่ยนไป เธอไม่เคยโทรมาหา ผมโทรไปเธอก็ไม่รับสาย พอเธอรับสายก็บอกว่า เธอไม่อยากคุย พักหลังเริ่มมีคำพูด
ทำร้ายจิตใจต่างๆนานา จนวันหนึ่ง เธอได้โพสต์รูป เธอนั่งอยู่ในรถคันโตกับผู้ชายอีกคน
เธอเขียนโพสต์ว่า "เริ่มต้นใหม่กับสิ่งดีๆในชีวิต" ผมเห็นแล้วแทบสติแตก รีบโทรไปหาเธอ
แต่แล้วเธอก็ด่าผมว่าไม่คู่ควรกับเธอ เราไปกันไม่ได้ เธอรู้สึกอึดอัดที่คบกับผม หนำซ้ำเธอยังให้แฟนใหม่โทรมาด่าว่าผม
ว่าไม่ให้ไปยุ่งกับเธอและไม่ต้องโทรไปหาเธออีก ผมง้อเธออยู่เป็นเดือน เจ็บแทบขาดใจ เสียใจจนอยากจะฆ่าตัวตาย
แต่ผมก็รู้ตัวว่าชีวิตผมมีค่ามากกว่าที่จะตายเพื่อผู้หญิงเพียงคนเดียว ที่ไม่เคยเห็นคุณค่า ไม่เห็นความสำคัญของผม และไม่เคยแคร์ความรู้สึกผม
ผมทำใจได้ที่จะปล่อยบางสิ่งที่ไม่มีค่าออกไปจากชีวิต
ผ่านไปสี่เดือน ผมขับรถไปซื้อของในห้าง ขากลับผมกำลังเอาของเก็บใส่รถ
เธอเดินเข้ามาทักผม ผมแปลกใจที่เจอเธอ แต่ก็รู้สึกดีใจที่ได้เจอเธอ
เราพูดคุยทักทายกันตามปกติ เธอบอกเธอขอโทษ ขอให้ผมยกโทษให้เธอ พูดทำนองว่าเธอผิดไปแล้วที่ทำให้ผมเสียใจ
ซึ่งผมเองก็ไม่ได้โกรธเกลียดเธอ แต่ก็ไม่เคยลืมสิ่งที่เธอเคยทำกับผม
เธอบอกผมว่าไปส่งเธอหน่อยได้ไหม ผมบอกเธอว่า 2 ประตู มันนั่งไม่สบายเหมือน 4 ประตูหรอกครับ
ทำไมไม่ให้แฟนเธอมารับล่ะ เธอบอกเธอเลิกกับแฟนแล้ว ผมบอกเธอเสียใจด้วยนะครับ แล้วผมก็ขึ้นรถแล้วขับออกไป
ผมไม่รู้ว่าทำไมวันนั้นเธอถึงเข้ามาทักและขอโทษผม
อาจเป็นเพราะเธอรู้สึกผิด อาจเป็นเพราะว่าเธอไม่มีใคร หรือเพราะว่ารถหรูที่เธอเห็นในวันนั้น
จนวันนี้ก็หกเจ็ดเดือนแล้วที่เธอยังโทรมาหาผมอยู่ตลอดๆ ผมยอมรับว่ารู้สึกดีที่เธอโทรมาหา
แต่จะให้ความรู้สึกกลับไปเป็นเหมือนเดิมคงเป็นไปไม่ได้
ถามว่ายังรักเธอไหม ความรู้สึกนั้นมันได้หมดไปจากใจแล้ว
แต่ก็ไม่รู้ทำไมยังรู้สึกคิดถึงและเป็นห่วงเธออยู่เสมอ
ในเมื่อเธอเลือกที่จะไปเริ่มต้นใหม่ กับสิ่งใหม่และคนใหม่ที่เธอคิดว่าดีกว่าผม
ผมจะไม่รั้งเธอไว้ให้เธอทรมานและให้ตัวเองต้องเสียใจ และหวังว่าเธอจะมีความสุขกับสิ่งใหม่ที่เธอเลือก
ตัวผมเองก็ไม่ได้ดีพร้อม และหวังว่าสักวันหนึ่ง จะมีสิ่งที่ดีเข้ามาในชีวิตผมบ้าง สิ่งที่กว่าวันนั้น...
ความรัก "รัก..." พิสูจน์ได้ด้วยความจน
คุยกับเธอได้ไม่นานก็รู้ตัวว่าตกหลุมรักเธอเข้าหมดใจ คบกับเธอมาได้เกือบปี
ผมยังไม่เคยพาเธอมาบ้านแนะนำให้พ่อแม่ได้รู้จัก เธอเองก็ยังไม่เคยพาผมไปบ้านเธอเช่นกัน
ผมบอกเธอแค่ว่าครอบครัวผมมีอาชีพค้าขายเล็กๆ ซึ่งเธอเองก็ไม่ได้รังเกลียด จนกระทั่ง 2 เดือนหลังก่อนที่จะเลิกกัน
เธอเริ่มเปลี่ยนไป เธอไม่เคยโทรมาหา ผมโทรไปเธอก็ไม่รับสาย พอเธอรับสายก็บอกว่า เธอไม่อยากคุย พักหลังเริ่มมีคำพูด
ทำร้ายจิตใจต่างๆนานา จนวันหนึ่ง เธอได้โพสต์รูป เธอนั่งอยู่ในรถคันโตกับผู้ชายอีกคน
เธอเขียนโพสต์ว่า "เริ่มต้นใหม่กับสิ่งดีๆในชีวิต" ผมเห็นแล้วแทบสติแตก รีบโทรไปหาเธอ
แต่แล้วเธอก็ด่าผมว่าไม่คู่ควรกับเธอ เราไปกันไม่ได้ เธอรู้สึกอึดอัดที่คบกับผม หนำซ้ำเธอยังให้แฟนใหม่โทรมาด่าว่าผม
ว่าไม่ให้ไปยุ่งกับเธอและไม่ต้องโทรไปหาเธออีก ผมง้อเธออยู่เป็นเดือน เจ็บแทบขาดใจ เสียใจจนอยากจะฆ่าตัวตาย
แต่ผมก็รู้ตัวว่าชีวิตผมมีค่ามากกว่าที่จะตายเพื่อผู้หญิงเพียงคนเดียว ที่ไม่เคยเห็นคุณค่า ไม่เห็นความสำคัญของผม และไม่เคยแคร์ความรู้สึกผม
ผมทำใจได้ที่จะปล่อยบางสิ่งที่ไม่มีค่าออกไปจากชีวิต
ผ่านไปสี่เดือน ผมขับรถไปซื้อของในห้าง ขากลับผมกำลังเอาของเก็บใส่รถ
เธอเดินเข้ามาทักผม ผมแปลกใจที่เจอเธอ แต่ก็รู้สึกดีใจที่ได้เจอเธอ
เราพูดคุยทักทายกันตามปกติ เธอบอกเธอขอโทษ ขอให้ผมยกโทษให้เธอ พูดทำนองว่าเธอผิดไปแล้วที่ทำให้ผมเสียใจ
ซึ่งผมเองก็ไม่ได้โกรธเกลียดเธอ แต่ก็ไม่เคยลืมสิ่งที่เธอเคยทำกับผม
เธอบอกผมว่าไปส่งเธอหน่อยได้ไหม ผมบอกเธอว่า 2 ประตู มันนั่งไม่สบายเหมือน 4 ประตูหรอกครับ
ทำไมไม่ให้แฟนเธอมารับล่ะ เธอบอกเธอเลิกกับแฟนแล้ว ผมบอกเธอเสียใจด้วยนะครับ แล้วผมก็ขึ้นรถแล้วขับออกไป
ผมไม่รู้ว่าทำไมวันนั้นเธอถึงเข้ามาทักและขอโทษผม
อาจเป็นเพราะเธอรู้สึกผิด อาจเป็นเพราะว่าเธอไม่มีใคร หรือเพราะว่ารถหรูที่เธอเห็นในวันนั้น
จนวันนี้ก็หกเจ็ดเดือนแล้วที่เธอยังโทรมาหาผมอยู่ตลอดๆ ผมยอมรับว่ารู้สึกดีที่เธอโทรมาหา
แต่จะให้ความรู้สึกกลับไปเป็นเหมือนเดิมคงเป็นไปไม่ได้
ถามว่ายังรักเธอไหม ความรู้สึกนั้นมันได้หมดไปจากใจแล้ว
แต่ก็ไม่รู้ทำไมยังรู้สึกคิดถึงและเป็นห่วงเธออยู่เสมอ
ในเมื่อเธอเลือกที่จะไปเริ่มต้นใหม่ กับสิ่งใหม่และคนใหม่ที่เธอคิดว่าดีกว่าผม
ผมจะไม่รั้งเธอไว้ให้เธอทรมานและให้ตัวเองต้องเสียใจ และหวังว่าเธอจะมีความสุขกับสิ่งใหม่ที่เธอเลือก
ตัวผมเองก็ไม่ได้ดีพร้อม และหวังว่าสักวันหนึ่ง จะมีสิ่งที่ดีเข้ามาในชีวิตผมบ้าง สิ่งที่กว่าวันนั้น...