คือเราเองไม่เคยพูดกับพ่อแม่เลยนะ เพราะยังคิดว่ายังไม่เป็นผู้ใหญ่จริง ๆ
ยังทำให้พ่อแม่ห่วงอยู่ พ่อแม่ยังถามอยู่เลยว่า มีเงินใช้ไหม ? มีพอใช้หรือเปล่า ?
ยังทำให้พ่อแม่เป็นห่วงและกังวลอยู่บางเรื่อง
(ด้วยความที่เงินเดือนยังน้อยเพราะยังเรียนไม่จบ ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย และออกมาเช่าห้องอยู่คนเดียว ไกลบ้าน)

ปัจจุบันเราอายุ 23 อีกไม่กี่ 10 วัน จะ 24 ละค่ะ
แต่ตรงกันข้ามกับน้องเรา น้องคนนี้เป็นลูกอา จำไม่ได้มันอายุเท่าไร รู้แต่เรียนประมาณ ม.2
ทุกครั้งที่มันทะเลาะกับอาเรา มีปากเสียงกับอา เราจะได้รับฟังจากอาทุกครั้ง ว่าน้องเราคนนี้มันพูดอะไรบ้าง
ประโยคส่วนใหญที่มันมักจะพูดบ่อย ๆ คือ "หนูโตแล้วนะ" , "แม่หนูไม่ใช่เด็กละนะ"
คือมันบอกว่ามันโตละ........แต่มันยังแบมือขอตังแม่มันอยู่ทุกวัน
ทุกครั้งที่อา ห้ามไม่ให้มันออกไปหาแฟน ไปหาผู้ชายนะ มันจะพูดว่า "หนูรู้นะ หนูไม่ท้องหรอกกกกกกก!!!"

อืมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม นี่เงิบไปเลย
อา อยากจะให้เราปรับความเข้าใจกับน้องเรา และแนะนำแนวทางให้มัน แต่บอกตรง ๆ เหมือนฉุดช้างเลย
พูดซ้ายทะลุขวา ทำหน้าตาไม่รับรู้อะไร คือแบบประมาณว่า...รำคาญพูดอยู่ได้

เราเองก็ไม่แน่ใจนะ ว่าประโยคที่ว่า หนูโตแล้ว โตเป็นผู้ใหญ่แล้วเนี้ย เมื่อไรที่ควรจะเอ่ยปากออกมา เราเองก็ไม่กล้าสอนน้องเรื่องนี้หรอก
ไงก็ถ้าใครคิดเห็นอย่างไร บอกกันมั่งนะค่ะ...ตัวหนูเองก็อยากโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดี ให้พ่อแม่เลิกกังวลหายห่วงเหมือนกัน