คือ คุณแม่เจ้าของ กท  มีอาชีพค้าขายของในตลาดนัด เราจะโทรคุยกันทุกวันนะคะ  เมื่อวานทานไม่สบาย ปวดเมื่อย และบอกว่าแขนขวา
คือซีกขวา ชอบชา  เราก็เป็นห่วง และแม่ก็ยังต้องไปขายของ ไม่ยอมหยุด เพราะไม่อยากเสียลูกค้า เสียรายได้ ถ้ากลับไปอยู่บ้าน ก็ขายของที่ร้าน
ช่วยกันขาย ดูแลแม่

ส่วน ตอนนี้เราอยู่ บ้านพ่อแม่สามี  คือเลี้ยงลูกอยู่ที่นี้ ลูกสาวยังไม่สามขวบ หลานคนแรก และเลี้ยงมาตั้งแต่เด็ก
ส่วนสามี แยกกันอยู่ เราอยู่ดูแลลูกในฐานะแม่ของลูก ส่วนสามีอยู่อีกที่นึง  อยู่บ้านเขา เราก็อึดอัด ไม่มีอิสระอะไร ปู่ยา ก็เลี้ยงหลานเอง ไม่ได้จ้างใคร เช้าก่อน  เราไปทำงานก็ เตรียม ข้าว ขวดนม ต้มน้ำ กวาดบ้าน ถูบ้านฯลฯ ก่อนและไปทำงาน กลับมาก็รับช่วงต่อจากย่า  เลิกก็รีบกลับ

ปู่ย่า ก็หวังให้เราอยู่ กับเขา อยู่กับหลาน (อยู่บ้านคนอื่น มันอึดอัด บอกไม่ถูก โดนบ่น โดนเหน็บบ้าง เป็นเรื่องธรรมชาติ)  อยู่นี้ก็ไม่ได้ไปไหนนอกจากทำงาน เพราะ ปู่ย่า บอกเสมอว่าลูกเธอนะ ฉันก็อยากพักบ้าง (ท่านก็คงเหนื่อย)  ทำให้ได้แต่โทรคุยกับแม่เท่านั้น  

ถ้าถามว่า ทำไมไม่เอาลูกไปเลี้ยง และอยู่กับแม่ตัวเอง  คือถ้าเราทำแบบนั้น คือตัดอนาคตลุกคะ