เรื่องของเรื่องคือช่วงนี้ลูกปิดเทอมเลยให้ไปอยู่กับปู่ย่าค่ะ แล้วในระหว่างนั้นคุณทวดซึ่งเป็นแม่ของคุณตาก็เสีย ซึ่งเราอยู่จังหวัดนึงทางอีสาน บ้านปู่ย่าอยู่กทม. และที่ที่จะต้องไปฝังศพทวดก็อยู่อีกจังหวัดนึงภาคตะวันออก คงไม่สะดวกที่จะไปรับลูกแล้ววิ่งกลับไปกลับมา ปู่กับย่าก็เลยบอกกับทั้งเราและทางคุณตาว่าเดี๋ยวจะพาหลานไปงานศพทวด(อีก2วัน) ปรากฏว่าพอถึงวันงาน ทุกคนก็ไปเจอกันที่งานหมดแล้ว โทรหาปู่ย่า ปรากฏว่ายังอยู่บ้าน คงไม่ได้ไปแล้ว เพราะ"ชวนหลานแล้วไม่ยอมไป" แฟนเราก็แบบ อ้าว...พูดไม่ออก จะไปบอกให้รีบมาเดี๋ยวนี้ก็คงไม่ทันงานแล้วด้วย ที่สำคัญคือคุณตาก็รู้สึกเหมือนจะน้อยใจ ที่หลานไม่ได้มางานฝังศพคุณทวด ทั้งๆที่หลานก็รู้จักเคยเจอหลายครั้ง เรากับแฟนในฐานะพ่อแม่ก็ได้แต่บอกขอโทษคุณตา แฟนเราไม่พอใจปู่ย่าที่ตามใจหลานจนเสียคำพูดแบบนี้แล้วมันไม่ใช่เรื่องที่จะชวนไปหรือไม่ไปนึกออกใช่ไม๊คะ แต่มันต้องพาเด็กเค้าไปไม่ใช่เหรอ เรารู้สึกเสียใจกับเรื่องนี้เหมือนกัน แฟนเราก็ไม่พอใจพ่อแม่เค้าที่ตามใจหลานแบบนี้มันมากไป ควรจะพูดยังไงดีในฐานะพ่อแม่เพราะคุณตาก็รู้สึกไม่ดีอยู่เหมือนกัน ที่สำคัญกลัวลูกจะติดนิสัยผิดๆไปว่าพูดอะไรไว้แต่นึกไม่อยากทำก็ไม่ต้องทำก็ได้อ่ะค่ะ