พักนี้หันมา ปฏิบัติ โดยการลืมตาสมาธิแทน ก็กำหนดรู้สีแสง ผัสสะ อายตนะไปตามเรื่อง แต่ว่า การภาวนาก็ยังผลิกไปมา คือเมื่อจิตจับไปที่สภาวะไหน จนเกิดอาการหน่ายคลาย สมาธิก็เกิด อากาสาก็ปรากฏขึ้นมาทันที จิตก็

การที่จิตเราไม่หลุดไปคิดหรือมีสภาวะที่ไม่ปรุงแต่งในส่วนนี้ขณะที่ร่างกายหลับ แล้วการที่เราหลับสนิทและจิตก็ตั้งเฉพาะกาย เช่นนี้เป็นอาการของวิมุตติใช่ไหม ฉะนั้นแสดงว่า เรามีสภาวะของ วิมุตติ ที่ตั้งอยู่ใน

ข้อความนี้สื่อถึงสภาวะทางจิตใจที่ลึกซึ้งในทางพุทธศาสนา โดยเฉพาะในแง่ของการเข้าถึงธรรมะขั้นสูงสุด หรือนิพพาน ซึ่งเป็นสภาวะที่พ้นจากการปรุงแต่งของกิเลสและตัณหาทั้งปวง "จิต" ในที่นี้หมายถึงจิ

นิพพานไม่มีสิ่งที่เป็นธรรมชาติที่เรียกสมมุติว่า อนัตตา หรืออัตตา ไม่มีตัวตน เรา เขา ไม่มีคิด ไม่คิด ไม่มีปรุงแต่ง ไม่มีวิญญาญไม่มีขันธ์5 ไม่มีจิตสังขาร แล้วอนัตตา อัตตาจะเกิดที่ไหนตรงไหน ใครรู้ตอบมา ถ

สภาวะ “จิตรวม” จากประสบการณ์ของผม คือ สภาวะที่จิตผสมผสานกลมกลืนไปกับสภาวะธรรม (ธรรมชาติ) จึงไม่รับรู้การมีอยู่ของกายและลมหายใจ แต่มีสติตั้งมั่นอยู่ท่ามกลางสภาวะธรรมนั้น มีตัวรู้เด่นชัด ไม่

จิตเป็นสมาธิเป็นฌาน ฌานเสื่อม สมาธิเสื่อม ไม่ใช่จิตเสื่อม จิตเสื่อมไม่ได้ เพราะจิตไม่เป็นรูปธรรม ความเสื่อมโทรมไม่มี สมาธิ ฌานเป็นเจตสิค เป็นสังขาร คือความ เป็นอนิจจัง ตัวจิต 

กำหนด สภาวะของสัญญาที่ปรากฏเด้งมาเรื่อยๆ เป็น ธัมมุทธัจจะ กับ กุกกุจจะ จิตก็ว่างจากสัญญา สมาธิก็พุ่งคันเร่งขึ้นเหนือ อรูปฌานไปแล้ว แต่ว่า มันก็ว่าง ก็นั่งเพ่งไปมาอยู่แบบนั้น จนอายตนะดับสนิท แต่แล้ว ทำ

พระสัจธรรมของพระพุทธเจ้า ปุถุชนไม่มีทางเข้าใจถูกต้องได้เพราะจิตถูกกิเลสอวิชชาครอบงำจนมืดบอด อ่านพระไตรปิฏกก็จะถูกอวิชชาหลอกให้จิตปรุงแต่งจนหลงต้องปฏิบัติสมาธิขจัดอวิชชาออกจากจิตเกิดอุเบกขาไร้การปรุงแต

คือตัวมันเองก็เป็นสิ่งปรุงแต่งชั่วคราวเกิดจากสิ่งที่มีอยู่ในธรรมชาติมารวมตัวกัน  แล้วแสดงสภาวะความเป็นธาตุ