สวัสดีค่ะจริงๆ เรื่องทำบุญเราไม่อยากจะติดใจอะไรค่ะ ทำบุญก็ถือว่ารับบุญกันไปอยู่ที่ใจที่ตั้งใจจะทำค่ะ เวลาเราใส่บาตรเราก็นึกถึงพระว่าท่านจะฉันท์ได้มั้ย คือไม่ใช่ซื้อข้าวและกับข้าวจากร้านใส่บาตรพอไปถึงวัดบูดเสียหรือรสชาติกินไม่ได้ จะบาปซะมากกว่าบุญ เราเลยชอบซื้อน้ำซื้อกับข้าวที่กินได้ร้านที่ดูน่ากินหน่อยใส่บาตร พอดีตอนเช้าเราไปใส่บาตรกับลูกและสามีลูกก็ยังเป็นลูกอ่อนอยู่น่ะค่ะ เราเลยไม่ได้เดินไปไกลมาก แต่ปกติพระที่ยืนอยู่ตามร้านคนก็จะนิยมไปใส่กันแต่ร้านส่วนใหญ่ก็ใจดีไม่ซื้อของร้านเค้าก็ให้ใส่บาตรพระได้ วันนี้เราซื้อน้ำกับข้าวเหนียวไก่ไปใส่บาตรพระที่ยืนอยู่หน้าร้านขายกับข้าวใส่บาตรร้านนึงเราก็ไม่เคยใส่ร้านนี้นะ แต่ลูกจะร้องก็เลยกะว่าใส่ใกล้ๆรีบใส่รีบกลับ  พอเราใส่ไปก็มีอีกคนจะใส่ซึ่งซื้อของจากร้านเค้าพระท่านบอกว่าตอนนี้บาตรเต็มแล้วอาตมาไม่ไหวแล้ว แม่ค้าบอกว่าก็เอาใส่ย่ามสิ (พระองค์นี้ค่อนข้างแก่แล้วๆท่านก็ถือไม่เท้าด้วย ไม่มีลูกศิษย์ช่วยมีแต่ถังใส่กับข้าว) พระก็บอกว่าย่ามเต็มแล้ว งั้นของโยมก็วางที่เก้าอี้นี่ก่อนแล้วกัน แม่ค้าไม่ยอมบอกให้เอาของเราออก พระท่านบอกว่าเค้าใส่ก่อนของโยมก็เอาวางไว้ที่เก้าอี้สิ ใส่บาตรก่อนแล้วก็มาวางไว้บนเก้าอี้ แม่ค้าไม่ยอมบอกให้เอาของเราออก พระก็ไม่ยอม จนคนใส่บาตรหยิบของเราออกจากบาตร มาวางไว้บนเก้าอี้ต่อหน้าเราเลย แล้วก็ใส่ของเค้า เราเฉยนะไม่ได้ว่าอะไรก็ถือว่าใส่บาตรไปแล้ว ใจเราทำบุญแล้วก็ยืนรับพรพระไป แต่เพียงแค่เราคิดว่าบางทีก็ธุรกิจไป คนเราตั้งใจทำบุญหรือว่าคุณไม่ต้องการให้ลูกค้าที่ไม่ได้ซื้อของร้านคุณมาใส่บาตรหน้าร้านคุณ ชั้นก็ขอโทษค่ะ ไม่รู้จริงๆ โอเคค่ะไม่เป็นไรเราไม่ว่าทำบุญใจเป็นกุศลค่ะ