- นี่เป็นอีเวนต์ย่อยที่เอาหัวเล่มพิเศษประจำปี2011จากแต่ละเรื่องมาเชื่อมต่อเป็นเรื่องเดียวกัน
- มี3ตอนจบ เป็นเล่มพิเศษของสไปเดอร์แมน เดดพูล และฮัค ตามลำดับ
- เรื่องย่อสั้นๆคือทั้ง3คนบังเอิญหลุดไปผจญภัยในโลกคู่ขนาน และต้องหาทางกลับมาจักรวาลหลัก #จบข่าว

ตอนที่สอง
http://ppantip.com/topic/34031519
ตอนที่สาม
http://ppantip.com/topic/34037030
______________________________________________




สไปดี้: "ถ้าเรื่องไหนฟังดูดีเกินกว่าจะเป็นเรื่องจริงล่ะก็มันก็คงจะไม่ดีอย่างที่เห็นหรอก"

สุภาษิตหรืออะไรประมาณนั้นน่าจะเป็นบทพูดของลุงเบนที่เคยสอนฉันมาตลอดจนโตมาเป็นเด็กดีอย่างที่เห็นกันนี่ล่ะ

แต่สุภาษิตแบบนั้นใช้ไม่ได้กับที่นี่

ท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรีทั้งหลาย วันนี้ผมจะขอแนะนำให้ทุกท่านรู้จักกับ เดอะ อเมซิ่ง สไปเดอร์

แต่ก็อย่างที่บอกไปแล้วนั่นแหละ

เรื่องดีๆแบบนี้คงจะอยู่ได้ไม่นานหรอก



สไปดี้: ระหว่างนั้นก็คงต้องปรับตัวให้ชินกับเรื่องพวกนี้ไปก่อนล่ะนะ

ว่าไง ด็อค

วันนี้ฉันคงจะมาเพื่อสู้กับตัวโกงที่เป็นนักวิทยาศาสตร์บ้าบอคอแตกหยิ่งยโสที่ใช้แขนเทียมทำจากไทเทเนียม

หรืออะไรประมาณนั้นล่ะนะ

ด็อคอ็อค: เฮ้ย ไม่เอา ไม่เล่น

สไปดี้: ถึงฉันจะไม่ค่อยชอบชุดที่ใส่อยู่ในตอนนี้เท่าไหร่ แต่ดูเหมือนชุดนี้จะใช้ข่มพวกตัวโกงได้ดีกว่าชุดเดิมๆที่ฉันเคยใส่มานะนี่

ดูเหมือนพวกตัวโกงจะกลัวชุดนี้กันหมด

จะไปไหนน่ะ ด็อค นี่เพิ่งเริ่มยกแรกเองนะ

เอางี้ วันนี้เรามาเล่นงัดข้อกันดีกว่า

อย่างน้อยนั่นก็เป็นเกมที่นายพอจะมีโอกาสสู้กับฉันได้แบบสูสีหน่อยล่ะนะ

ดูเหมือนว่าทุกคนที่นี่จะประทับใจกันใหญ่เลยแฮะ

ตัวประกอบ: วู้วว ยอดไปเลย เดอะสไปเดอร์

สุดยอดเหมือนทุกทีเลย

อัดมันเลย สไปเดอร์



และไอ้ที่บอกว่าทุกคนนั่นฉันหมายถึงทุกคนเลยจริงๆนะ

เจ.โจนาห์ เจมส์สัน: พาดหัวตัวโตๆ ใส่เครื่องหมาย"!"3อันบนหน้าหนึ่งของทุกฉบับเลยนะ โรเบิร์ตสัน

ว่า"เดอะ อเมซิ่ง สไปเดอร์ ช่วยชาวเมืองสำเร็จอีกแล้ว!!!"

โทษทีนะ อ็อตโต้

บางทีก็จะมีคนที่ได้เรื่องดีๆทุกอย่างไปหมดเลย

และดูเหมือนว่าวันนี้ฉันจะเป็นคนเหมาโชคทั้งหมดไปแบบยกเข่งแล้วล่ะ

โลกนี้มันช่างสมบูรณ์แบบ

ชีวิตนี้มันช่างสมบูรณ์แบบจริงๆ



สองสามวันก่อนหน้านี้

สไปดี้:ปีเตอร์ ปาร์คเกอร์เป็นฮีโร่ที่มีแต่คนรักและยกย่อง มีคฤหาสน์ราคาหลายล้าน...

อย่าล้อเล่นน่า คฤหาสน์หลังเบ้อเริ่มนั่นของนายเรอะ

แถมยังมีฐานทัพลับราคาหลายพันล้านและห้องแล็บสำหรับวิจัยอยู่ใต้คฤหาสน์ที่ว่านั่นด้วย...

ใจเย็นๆ อย่าเพิ่งฝืน นายต้องพักก่อนนะ

น่าเสียดายที่นี่มันเป็นเรื่องในโลกอื่น ไม่ใช่โลกของฉัน

เดอะ สไปเดอร์: ขอร้องล่ะ ปาร์คเกอร์ ฉันจะหายดีในอีกวันสองวันนี้ล่ะ

แต่ระหว่างนี้เดอะสไปเดอร์ยังต้องปรากฎตัวอยู่ในเมือง ฉันคงต้องขอให้นายทำหน้าที่แทนหน่อย

สไปดี้: สรุปแล้วฉันก็แค่มาเป็นตัวสำรองที่ทำหน้าที่แทนให้นั่นแหละ

ทำหน้าหล่อๆมาขอร้องแบบนั้นแล้วฉันจะปฏิเสธได้ยังไงกันเล่า

เดอะ สไปเดอร์: เมืองนี้จำเป็นต้องมีเดอะสไปเดอร์... เมืองนี้อยู่ในความรับผิดชอบของฉัน

ฉันขอฝากเมืองไว้กับนายด้วย แต่คงไม่นานหรอกเพราะฉันรักษาร่างกายตัวเองได้เร็วมาก แค่ช่วยทำหน้าที่แทนจนกว่าฉันจะหายดีเท่านั้น

แล้วฉันจะทำทุกอย่างเท่าที่จะทำได้เพื่อช่วยให้นายและเพื่อนๆของนายกลับบ้านเอง

สไปดี้: จะว่าไปแล้วนั่นมันก็หน้าเดียวกับฉันนี่นะ

เดอะ สไปเดอร์: นายจะตกลงไหม?

สไปดี้: เอ่อ...ฉัน...

เรื่องทั้งหมดเริ่มขึ้นที่อีกโลกหนึ่ง...



สไปดี้: โลกที่ฉันเรียกว่าบ้าน...

ขอบอกเลยว่านี่มันยอดมาก

นี่มันยังกะโลกในจินตนาการที่สมบูรณ์แบบที่สุดเลยล่ะ ฉันนึกถึงชีวิตที่ดีกว่านี้ไม่ออกเลย

นี่แหละชีวิตที่คู่ควรกับปีเตอร์ ปาร์คเกอร์

ฉันใช้เวลาตั้งไม่รู้กี่ปีเป็นลูกไล่ของเจ.โจนาห์ เจมส์สัน

ทำอาชีพช่างภาพอิสระแบบทุลักทุเล

ลุ้นแทบแย่ว่ารายได้จะพอใช้แต่ละเดือนมั้ย ลำบากลำบนแทบตายกว่าจะได้รูปดีๆที่เขายอมซี้อไปลงเพื่อเอาตังมาจ่ายค่าเช่าบ้าน

ขอบอกเลยว่าได้งานทำที่ฮอริซอนแล็บนี่เป็นเรื่องดีที่สุดเท่าที่เคยเกิดขึ้นกับฉันเลยล่ะ

เพื่อนร่วมแล็บ: เงียบหน่อยได้ไหม ปาร์คเกอร์?

นายเป็นคนหนุ่มที่มีเสน่ห์ปานกลาง หน้าตาดีแบบคาบเส้นมาตรฐาน

นายไม่มีอย่างอื่นให้ทำแล้วหรือนอกจากมานั่งดูและจดบันทึกอัตราการสลายตัวของปฏิยานุภาคของนิวตริโนนี่น่ะ

ในชีวิตนี้ไม่มีอย่างอื่นให้ทำแล้วหรือ?

สไปดี้: มีอีกสองสามอย่างน่ะ

ปะ ไปกินกาแฟกันเถอะ

ว่าแต่ไอ้ที่ว่ามีเสน่ห์ปานกลางเมื่อกี้หมายความว่าไงนะ?



เพื่อนร่วมแล็บ: ขออะไรอย่างนึงได้มั้ย ปาร์คเกอร์

ต่อไปกินกาแฟแบบดีแคฟซะนะ จะได้ไม่ไฮเปอร์จนพล่ามเยอะขนาดนี้อีก

เดดพูล: เดดพูลเรียกศูนย์ควบคุมภารกิจ

ลอบเข้ามาสำเร็จแล้ว

กรอบเหลือง: ฉันลุยน้ำมาตามท่อระบายน้ำยาวครึ่งไมล์ เลาะรั้วไฟฟ้าออก ปิดการทำงานของกับดักเลเซอร์ที่เป็นระบบรักษาความปลอดภัยที่ทางเดิน มุดผ่านท่อแอร์55ท่อและโรยตัวลงมาทางช่องลิฟท์

แต่ก็ยังลอบเข้ามาสำเร็จแล้ว

มาก่อนเวลานัดตั้ง55วินาทีเชียวนะ




โจร1: ภารกิจนี้ไม่ต้องใช้วิทยุสื่อสารนะ วิลสัน

และที่จริงแล้วนายมาสายไป55นาที

และนายควรจะไปพบพวกเราที่ทางเข้าทางทิศตะวันออก เพราะเราให้สินบนภารโรงกะดึกให้เปิดประตูให้แล้ว

เดดพูล: เอ๋? พูดอะไรน่ะ นายก็ได้บริการตามราคาที่จ่ายไปแล้วไม่ใช่เรอะ

ที่จริงฉันจำได้ว่างานแบบนี้ปกติแล้วฉันจะคิดราคาแพงกว่าที่นายจ่ายมานะเนี่ย

กรอบเหลือง: และที่จริงฉันจำได้ว่าช่วงหกเดือนนี้ฉันไปขับเรือเหาะให้เอเลนอร์ รูสเวลนั่งไปพร้อมกับพวกหุ่นมัพเพ็ตอยู่นะ

กรอบขาว: เอ่อ... เรื่องนั้นอย่าพูดถึงเลยจะดีกว่านะ

กรอบเหลือง: นั่นสินะ พูดได้ดีมากเสียงใครก็ไม่รู้ในหัวของฉัน

โจร1: นายอยากได้เงินเยอะๆงั้นหรือ? นี่ไง รับรองว่าเยอะได้เท่าที่นายจะจินตนาการถึงเลยล่ะ

เดดพูล: นี่ ใครก็ได้ช่วยบอกฉันทีว่าไอ้ที่อยู่ตรงหน้านี่จริงๆแล้วเป็นเงินกองใหญ่ๆ
ไอ้ที่เห็นเป็นเครื่องเคลื่อนย้ายข้ามมิติที่ทำงานด้วยพลังงานควอนตั้มนี่ฉันแค่หลอนไปเองใช่มั้ย



โจร2: หมอนี่มันรู้เรื่องแบบนี้ได้ยังไงวะ?

กรอบเหลือง: นั่นสิ ฉันจะไปรู้ได้ยังไง

กรอบขาว: เดี๋ยวช่องต่อไปไอ้โจร1มันก็อธิบายเรื่องทั้งหมดเองแหละ เงียบๆไว้คอยฟังแล้วกัน

โจร3: ไม่รู้สิ แต่เหมือนมันจะพูดถูกนะ

โจร1: อุปกรณ์นี้จะใช้คลื่นสมองเพื่อจูนหาจักรวาลคู่ขนานที่มีคลื่นเข้ากันได้ และสร้างสะพานชั่วคราวเพื่อเชื่อมระหว่างจักรวาลนี้กับจักรวาลที่ว่า
นี่ยังเป็นแค่รุ่นโปรโตไทป์ และถึงจะรวมพวกหัวกะทิในฮอริซอนแล็บมาช่วยกันพัฒนาเป็นสิบๆปีแล้วแล้วอุปกรณ์นี้ก็ยังไม่สมบูรณ์ซะที... หรืออย่างน้อยนั่นก็เป็นข้อมูลที่ภารโรงรวบรวมมาให้เราล่ะนะ

ปกติแล้วคนธรรมดาที่ใช้สมองเปิดประตูไปสู่จักรวาลคู่ขนานจะตายทันที

แต่ในกรณีของนาย เดดพูล ความสามารถของนายทำให้สมองรักษาตัวเองได้ตลอดเวลาอยู่แล้ว

ที่เหลือก็ละไว้ในฐานที่เข้าใจก็แล้วกัน



โจร1: ตั้งสมาธิไว้ เดดพูล หาโลกที่มีเงินเยอะๆ และไม่มีคนที่จะหยุดเราได้ หาโลกที่มีแต่เงินและสิ่งของมีค่ามา

กรอบเหลือง: new mutants#98, บริษัทคัดเกรดหนังสือการ์ตูน, เกรด9.8

กรอบขาว: หุบปากซะแล้วตั้งสติหน่อย วิลสัน

โจร4: บอส

เรามีปัญหาแล้ว

เจ้าหมอนี่มันเดินเพ่นพ่านอยู่แถวนี้

สไปดี้: เจ้าหมอนี่ที่โจรพวกนั้นเรียกคือดร.บรูซ  แบนเนอร์



แบนเนอร์: ผมไม่ได้เดินเพ่นพ่าน ผมกำลังทำงานอยู่

สไปดี้: ดูเหมือนว่าช่วงนั้นบริษัทฮอริซันแล็บจะจ้างดร.แบนเนอร์มาเป็นที่ปรึกษาชั่วคราวเกี่ยวกับผลที่ได้จากปฏิกริยาแบบฟิชชั่นของแร่เทคเนเที่ยม-99
ที่จริงแล้วเขาควรจะอยู่ทำงานแค่สองสามชั่วโมง ในช่วงที่มีความเครียดน้อยที่สุด หลังจากที่พนักงานทุกคนกลับไปหมดแล้วเท่านั้น

เพราะบรูซ แบนเนอร์ไม่ใช่คนที่จะจัดการกับความเครียดได้ดีนัก

โจร4: งานนี้ห้ามมีพยานเด็ดขาดสินะ บอส

บรูซ: อย่าดีกว่า ผมว่าคุณไม่อยากทำแบบนั้นหรอก

(ปัง)

โจร4: บอส!!!

โจร1: อะไรวะ

โจร4: เรามีปัญหาแล้ว

สไปดี้: และในตอนนั้นแหละที่เรื่องมันเลยเละเทะไปกันใหญ่



สไปดี้: เฮ้ เพื่อน เอะอะอะไรกันอยู่น่ะ

ตอนที่ฉันไปถึงฮัคก็พังห้องไปแล้วครึ่งนึง

และไอ้คนที่น่าจะเป็นหัวหน้าโจรก็โวยวายเรื่องคอมพิวเตอร์โอเวอร์โหลดและระบบทั้งหมดล้มเหลว

และเสียงสมองของเดดพูลที่โดนย่างจนเดือดและแตกปุๆตลอดเวลาเหมือนป๊อปคอร์น



แล้วพลังงานของระบบก็โอเวอร์โหลด

หลังจากนั้นทุกคนคงเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้น

เราถูกส่งมาที่นี่



สไปดี้: แต่นี่มันที่ไหนกันนะ?

ปาร์คเกอร์เทคโนโลยีงั้นเรอะ?

แล้วทำไมฉันถึงเห็นเดดพูลสองตัว?

นี่มันเรื่องบ้าอะไรเนี่ย?

เอ่อ ฉันเองก็มีสองตัวเหมือนกัน

เดอะ สไปเดอร์: นี่มันอะไรกัน?

พวกนายเป็นใคร?

สไปดี้: ฉะ...ฉันว่าฉันคือนายนะ

แบนเนอร์: ไม่แปลกหรอก สไปเดอร์แมน ฮอริซอนแล็บกำลังทำการทดลองเกี่ยวกับมิติคู่ขนาน

และดูเหมือนว่ามิติที่ใกล้ที่สุดในบรรดาอวกาศที่มีหกมิติจะเป็นมิติที่มีเหตุการณ์แบบเดียวกันเกิดขึ้นพร้อมๆกัน

มีสไปเดอร์แมนเหมือนกัน มีเดดพูลเหมือนกัน

มีโจรกลุ่มเดียวกัน ทำอาชญากรรมแบบเดียวกัน และได้รับผลแบบเดียวกัน

แต่ไม่มีฮัค มิตินี้น่าสนใจจริงๆ

สไปดี้: ฉันว่าเรื่องนั้นเอาไว้วิจัยกันทีหลังดีกว่า ตัวฉันจากอีกมิติท่าทางจะบาดเจ็บอยู่นะ

ดูสิ




สไปดี้: ฉันว่าแบนเนอร์คงรู้แล้วว่าสำหรับสไปเดอร์แมนด้วยกันแล้วไม่จำเป็นต้องปิดบังตัวตนที่แท้จริงของตัวเองหรอก...

ฉันเลยมารับหน้าที่ดูแลเขาระหว่างที่แบนเนอร์รอให้ฝ่ายรักษาความปลอดภัยมาจับโจรพวกนี้ออกไป

ไม่เป็นไรน่า ไอ้แมงมุมเพื่อนยาก แผลแค่นี้ไปโรงพยาบาลแป๊บเดียวก็หายแล้ว

เดอะ สไปเดอร์: ไม่... ไม่ต้องไปโรงพยาบาล ไม่ต้องพาฉันไปหาหมอ

ฉันมีอุปกรณ์สำหรับรักษาตัวเองอยู่แล้วในรังแมงมุม ใช้สไปเดอร์คาร์ที่อยู่ตรงนั้นได้เลย

สไปดี้: ห๊ะ นี่นายมีสไปเดอร์คาร์ด้วยเรอะ แล้วรังแมงมุมนี่มันอะไรกันฟะ?

เดอะ สไปเดอร์: ฐานทัพลับของฉันเอง

สไปดี้: นี่นายมีฐานทัพลับด้วยเรอะ!?

ก็อย่างที่ว่ามานั่นแหละ

เพราะอย่างนั้นฉันถึงต้องเป็นเดอะอเมซิ่งสไปเดอร์แทนตัวจริงที่ยังเจ็บอยู่