เจ้าวันจันทร์น่าสงสารไม่เคยมีใครรักเจ้า

เจ้าวันศุกร์ยิ้มร่า.....มีแต่ผู้คนรุมล้อมเฝ้ารอวันเขาปรากฎตัว

เจ้าวันจันทร์พิมพ์ดีดที่โต๊ะทำงานสุมความอึดอัดและคำถามอยู่ในใจ......ทำไม ทำไม ทำไม

เจ้าวันศุกร์ดื่มด่ำยามราตรี กระแทกแก้วเปล่าหน้าบาร์......เอาอีก เอาอีก เอาอีก

เจ้าวันจันทร์น้อยใจ........เค้าชวนเพื่อนสนิทอีก5คนเดินทางไปยังที่ไม่มีวันกลับ

เหล่าผู้คนเริ่มฉลองกับการจากไปของเจ้าวันทั้งห้าวัน พวกเค้าดื่มติดต่อกันเจ็ดวันเจ็ดคืนทุกคนเมามาย จากไม่ยอมให้เหล้าขาดแก้ว ก็กลายเป็นน้ำแข๊งละลายจนล้นแก้ว ทุกคนนั่งเงียบไม่คุยกันด้วยความมึนเมา และแล้วก็มีชายคนหนึ่งคิดได้และพูดว่า "เราทำอย่างนี้กันเพื่ออะไร ลองมาคิดดู หากไม่มีวันจันทร์ หรือวันอื่นๆ เจ้าวันศุกร์ก็ไม่มีความหมายหรอก” ทุกคนพยักหน้าหงึก แล้วเดินออกไปจากร้าน.......

เหลือเพียงวันศุกร์ ที่นั่งดื่มเงียบๆคนเดียว เงียบจนเหล้ารสไม่อร่อยลิ้น.......