อยากถามความรู้สึกพ่อกับแม่ว่าลูกเป็นแบบนี้

กระทู้คำถาม

ครอบครัว ปัญหาครอบครัว ปัญหาความรัก ปัญหาชีวิต

อยากรู้ว่าพ่อแม่จะคิดยังไงว่าลูกเป็นแบบนี้
1. ทางบ้านไม่ได้มีปัญหาด้านการเงิน
2. ทางบ้านอยู่กับครบสงบสุขดี มีพี่น้อง 3 คนครับ
3. ผมอธิบายเรื่องไม่เก่งเลย ผิดตรงไหนไม่เข้าใจตรงไหนก็บอกละกันครับ
มีคำหยาบหน่อย รับกันได้เน้อ ลิงค์เยอะน่ะครับก็กดๆไปดูหน่อยก็ดีอะเอาฮ่าๆ

ผมเป็นลูกชายคนสุดท้อง มีเชิ้อคนจีน พ่อแม่อยากให้ผมเป็นคนที่เรียบร้อย สุภาพ และอยากให้ดูแลพวกเขาในยามแก่
ตอนเด็กๆผมก็ชอบอยู่บ้านมากมันคือสวรรค์เลยแหละมีทุกอย่างชอบกลับบ้าน
เรื่องก็ได้เกิดขึ้นก่อนเข้ามหาลัยนิด-----
**พอโตขึ้น***
พ่อแม่บังคับให้ผมเต้นลีลาศ ซึ่งตอนนั้นผมเต้นบีบอยอยู่แล้ว และผมชอบบีบอยมากๆๆ ไม่ได้เต้นวันไหนนอนไม่หลับ
แล้วก็พ่อกับแม่ก็ลากผมให้มาเต้นลีลาศ
พ่อแม่บอกว่า"เต้นลีลาศก็เหมือนบีบอยแหละ มีออกท่าทางเหมือนกัน อีกอย่างแม่ไม่ชอบเด็กที่เต้นบีบอย"
{{ ขยายความ ไม่ชอบเด็กบีบอยของแม่น่ะ = เด็กพวกนั้นหน้าเหมือนเด็กเกเร ดูเถื่อน ๆ สีผิวดำๆ ไม่น่าคบหา }}
และด้วยความที่ผมเป็นคนเรียบร้อย ในใจผมคือ ไม่กล้าเถียงกลับ ไม่กล้าตอบกลับว่า ไม่เอาอะไม่ชอบ แค่ชื่อมันก็ต่างกันแหละ มันจะเหมือนกันยังไงหว่าและ
ผมตอบว่า"ครับ" ในใจ[Holy Shit กูตอบไรไป]
หลังจากนั้นแม่ก็พาผมไปเรียนลีลาศ ทั้งที่ผมยังรักในการเต้นบีบอย และ (( ไม่เคยได้เต้นบีบอยอีกเลยถึงปัจจุบัน ))
หลังจากที่ตอบรับไป       แม่กับพ่อก็คอยไปรับไปส่งผมที่เต้นลีลาศตลอดเวลาทั้งขาไปและขากลับ ผมเรียนไปทั้งที่
ในใจของผมคือ ไม่ชอบ แต่ก็คิดว่าทำเพื่อแม่กับพ่อละกัน จำใจทำไปเรื่อยๆ แต่ก็คือ ไม่ชอบเอามาก ถามว่าเต้นได้ไหม เต้นได้ ก็ฝืนๆเต้นไปทั้งที่ไม่ชอบนั้นแหละ และก็ส่งยิ้มๆให้พ่อกับแม่ทั้งที่
ในใจเบื่อจะตายอยากลงไปดิ้นๆกลิ้งๆ50รอบแล้วก็ลุกมาตีลังกาซะ5รอบ เวอร์ไป =w=

     จากนั้น ความชิดหายก็เกิดขึ้น คือพ่อกับแม่ก็ยังหาคู่เต้นมาให้อีก  คู่เต้นของผมบอกเลยว่า ขาวๆ หุ่นนี้X หน้าโอเคร แต่ไร้นม (เคยจับพลาดไปโดนแหละหลายที ไม่มีจริงๆ อายุ 18-19 ปี แต่ผมไม่ได้คิดอะไรอยู่แหละ ผมไม่ค่อยชอบนิสัยมัน มันน่าลำคาร ชอบเสียงดัง ทำตัวเด่น หรือผมคิดไปเองก็ไม่รู้ ซึ่งผมเป็นคนเก็บตัว เงียบๆ ติ๋มๆ ตี้ๆ )   ช่างหัวมัน ไม่เกียวอะไรกับเรื่องนี้เท่าไร แต่แมร่งชอบเต้นลีลาศมาก ชอบลากผมไปเต้น

ผมก็เต้นไปๆ เต้นกับคู่ผมแหละ ซะพัก พ่อแม่เริ่มมันส์กับการเต้นลีลาศมาก เลยจ้างครูมาสอนเต้น  (โอย ตามสบายเลยคุณแม่)(ประชด)
และครูก็มาสอนเต้นลีลาศผม ผมก็เต้นแบบเกรียนหวังว่าคงจะไม่สวย เลยเต้นแบบขี้เกียดเต้น เน้นเลยเต้นแบบหน้าเซงๆ คือหน้ากูไปหมดแล้ว เหมือนหมาหน้าบูด((อยากใส่ภาพมาก))[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
แต่ผมต้องทำหน้าแบบนี้ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
แต่ด้วยความเป็นครูลีลาศระดับโปร เขาบอกว่ากูเต้นสวย (สวยพ่อง..ดิ กูขี้เกียดเต้นจะตายห่าอยู่แล้ว) ผมนี้หันขวับและอย่าลืมต้องทำหน้าสวยๆใส่พ่อกับแม่ด้วย [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
เฮ้อ.... โอเคกูสวยค่ะ รออะไรละค่ะ รอท่านประธานมาตัดริบบิ้นเหรอค่าาา ปรบมือหน่อยจร้า 8888888888888888888  เคช่างมันเถอะ
***ต่อ***
  ผมก็เต้นไปแบบนั้น แบบขี้เกียดๆนั้นแหละ สวยเลยจัดให้ ผมก็เต้นไปๆ ซะระยะนึ่งประมาณ 5-6เดือนเริ่มเรียนลีลาศเยอะขึ้น ครูฝึกบอกว่าเราน่าจะมาลงแข่งมือสมัครเล่น
   ผมนี้หันเลย อะไรน่ะ ขออีกรอบได้ไหม หูอื้อไปแปบนึ่ง ครูฝึกบอกว่าอยากให้เรา 2 คน ลงแข่งเต้นลีลาศ!!!!! ผมก็มองไปหาหน้า พ่อแม่ คงไม่ต้องถามหรอกว่าพวกเขาจะคิดยังไงคำตอบก็เห็นๆอยู่แล้ว [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
เอาเลยลูก และก่อนหันไปหาพ่อแม่อย่าลืมยิ้มสวยๆ
    ซึ่งก่อนหน้านั้นผมได้บอกพ่อกับแม่ไปแล้วว่าผมนั้นไม่ชอบเต้นลีลาศและ ไม่อยากเต้นมัน ที่ผมชอบจริงๆคือการเต้นบีบอย ผมเคยบอกท่านหลายรอบแล้วแต่พ่อแม่ก็ยังยืนยันคำเดิมว่า จะให้ผมเต้น แล้วพ่อกับแม่ก็บอกผมว่า "ตอนนี้มีอะไรทำได้ก็ทำๆไปก่อน เรียนอันนี้ก็ดีกว่าไปเต้นบีบอยกว่าตั้งเยอะเลย เข้าสังคมได้ เข้ากับผู้ใหญ่ได้ " ผมก็เป็นคนที่ไม่กล้าเถียงกับพ่อแม่เลยตอบว่า "ครับ"อย่างเดียว
  ผมก็เดินขึ้นห้องไปอย่างเงียบๆ นอนคิดทั้งคืนว่าจะทำยังไงดีแล้วก็หลับทั้งน้ำตาครับ ก็ฝืดทนไป ผมก็รู้ดีครับว่ายังมีคนอื่นที่มีฐานะไม่เท่าเรา เขาอยากจะเรียนแต่เขากลับไม่ได้เรียน ผมเป็นคนฐานะก็ดีมีโอกาสได้เรียนก็เรียนไปเถอะ ผมก็คิดแค่คำพูดของพ่อแม่ คือค้านอะไรไม่ได้  ผมก็คิดถึงพี่ๆว่าทำไมถึงพี่ค้านพ่อแม่ได้อย่างสบายใจและพ่อแม่ก็ตามใจตลอด พ่อแม่รักเขามากกว่าเราเปล่า เพราะพวกพี่ชายกับพี่สาวนั้นเรียนก็เก่ง หน้าตาก็ดี ทำงานก็ดี พี่สาวเป็นหมอ พี่ชายเป็นวิศวะ เราเป็นเศรษฐศาสตร์ ผมเริ่มไม่อยากอยู่บ้าน เพราะการอยู่บ้านของผม ทำให้ผมต้องไปเรียนลีลาศ ตอนนั้นผมก็เขามหาลัยใหม่ ก็ไปกลับบ้านทุกๆวัน และปกติผมก็เป็นคนขี้ลืม ผมชอบลืมโน้นลืมนี้เป็นประจำ+กับผมต้องมาเต้นลีลาศทุกวัน  ทำให้ผมนั้นไม่อยากคุยกับเพื่อนร่วมชั้น อยากอยู่คนเดียว อยากกลับมานอน เล่นเกมให้มันลืมๆไปว่าเราต้องเต้นลีลาศ แต่สุดท้ายก็ต้องไปเรียนอยู่ดี เกรดตอนนั้นผมเรียนได้เกรด 1.70+ ในเทอมแรก และ ในเทอมที่ 2  ผมเริ่มลืมส่งการบ้านมากขึ้น เริ่มลืมว่าวันไหนมีสอบ และไม่อยากไปเรียนที่สุด และผมก็ทำสถิติ เรียนกากที่สุดในบ้าน 1.80 ครับ {ผมรู้ดีครับว่า การเต้นลีลาศไม่ได้เป็นข้ออ้างว่าเรียนแย่ แต่ถ้าคุณเป็นผมอาจจะเข้าใจผม }
ตอนนั้นผมคิดแค่ว่า ทำไมผมต้องเป็นผมที่เรียนเต้นลีลาศอยู่ด้วย พวกพี่ๆเขาชอบเต้นลีลาศ ทำไมไม่ให้พวกเขาเต้นลีลาศ ผมต้องเป็นผมที่ต้องมาเต้นลีลาศ ผมเบื่อเหลือเกินกับการที่เต้นลีลาศ ไม่อยากได้ยินมันอีก
     และในที่สุดผมก็ได้ไปลงแข่งขันลีลาศผมก็คิดแค่ว่าจะทำให้ดีที่สุดแล้วก็จะบอกลาจากวงการนี้ เต้นมา2 ปี ไม่มีอะไรดีเลย เป็นช่วง2ปีกว่า เวลาที่น่าเบื่อมากเหลือ อยากจะอ้วกออกมาไม่อยากเจอมันอีก ไม่อยากให้ใครได้รับรู้ว่าผมเต้นลีลาศ จากนั้นผมก็ลงสนามไป ผมก็เต้นอย่างที่ผมเต้นขี้เกียดๆเต้นแหละ
  ***พอจบ **
ประกาศผล คู่นั้นคู่นี้และ "และคู่ที่ ที่ได้ที่ 1 คือ" ผมก็คิดไปต่างๆนาๆ เวลาที่แสนเศร้าจะได้จบลง และในใจก็(ขอให้ไม่ใช่กู แล้วกูจะเดินไปอย่างสง่าเลย  หัวเราะเลยไอสัสบะบาย ฮ่าๆๆๆๆ ลาก่อย ไม่ต้องเจอกูอีก ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ สะใจเป็นบ้าเลย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ ) "ได้แก่ คู่ที่ 4 ครับ " (น้ำตาผมนี่ไหลเลย ยิ้มแทบไม่ไม่ออกเลย

คู่เก๊าเองแหละ แบบว่าอ้าปากค้างอารมณ์แบบว่า กูมั่นใจว่ากูเต้นให้กากสุด ไอ.....เอ่ย ผมนี่ล้มได้ผมนี่ล้มไปแหละขานี่อ่อนไปเลย ดีใจมากเลยได้ที่ 1 อย่าลืมหันไปยิ้มให้พ่อแม่ด้วย Sound Effect:ปิ้งๆๆ ) {{มันเป็นการแข่งขันแบบมือสมัครเล่นไม่ยิ่งใหญ่มากแต่ก็น่ะ }} [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

ผมเลยเอาว่ะ ชนะก็พอแหละ ได้ข้ออ้างไม่ต้องไปเรียนลีลาศ ไปอยู่หอดีกว่า ซึ่งบ้านกับหอผมไม่ได้ไกลเลย ขับรถ15 นาทีถึงมหาลัย 20นาทีนี่ขับแบบชมวิวด้วย 22 นาทีซื้อกาแฟได้ ผมก็อ้างไปเรื่อยตามที่ภาษาเด็กเกรียนๆ อยู่หอเรียนดี อย่างนั้นอย่างโน้น (ข้ออ้างสุดๆ) จากนั้นผมก็ได้อยู่หอตามสมใจอยาก และผมเริ่มแผนการสุดร้ายกาจของผม เริ่มหาข้ออ้างไปเรื่อย ทำจากที่ตัวเองว่างก็บอกไปว่าไม่ว่าง บอกพ่อแม่ผมอ่านหนังสืออยู่ทั้งที่หนังอ่านหนังสือการ์ตูน ผมกำลังเล่นเกม LOL อยู่แมก็บอกกับแม่ไปว่า ผมกำลังวางแผนงานกับเพื่อนๆอยู่ ผมเดินช็อปปิ้งกะแฟนใหม่ผมก็บอกไปว่า ผมกำลังจะเดินกลับหอ(จะเดิน จะ!!! ) (><

ผมไม่ได้โกหกน่ะ ผมแค่พูดไม่ครบอย่าด่าผมเลย) ก็เริ่มหายจากวงการลีลาศ ผมไม่อยากกลับบ้าน อยากอยู่หอมากขึ้น ผมมีความสุขมาก สนุกมาก การเรียนของผมก็เริ่มดีขึ้น จากเกรดรวม 1.80 ผมทำให้เป็น 2.40 ได้ในเวลา 1 เทอม ผมก็หาข้ออ้างต่อไป

ต่อมา****
พ่อกับแม่เริ่มคิดว่าจะเปิดร้านคาราโอเกะเพื่อการเต้นลีลาศ ผมก็รู้สึกแหละว่ามันเริ่มไม่ดีแน่ผมไม่สบายใจเลย แต่ผมก็ไม่ได้เครียดอะไรมากผมก็อยุ่เรื่อยๆของผม เสาอาทิผมก็ไม่อยากที่จะกลับบ้าน อยู่บ้านนอนไม่หลับ อยู่บ้านแล้วไม่มีอะไรทำ ไม่อยากทำอะไรเลย แตกต่างจากหอมาก

ถึงตรงนี้คนที่เป็นพ่อแม่คิดว่ายังไงบ้างหรือคนในพันทิปว่าไงบ้าง
ผมยังมีต่อ EP2 ละกัน