ในยุคกลาง ยุคที่มืดหม่นที่สุดของมนุษย์ชาติ ยุคที่ถือเป็นจุดมืดบอดที่สุดของคำว่าสิทธิมนุษยชน
อย่างที่เราพอทราบกันดีจากภาพยนตร์ หรือ บทความต่างๆ ว่าการประหารชีวิตของมนุษย์ผู้กระทำความผิดในยุคกลางนี้มันโหดร้ายแค่ไหน
มีการจับผู้กระทำความผิดพันธนาการไว้ที่ลานประหารก่อนจะทำการปลิดชีวิตเค้าด้วยการแขวนคอเป็นวันๆ
ซึ่งนี่แหล่ะผมมองว่าเป็นสิ่งที่โหดร้ายยิ่งกว่าการประหารชีวิตด้วยซ้ำ สิ่งนั้นคือ" การประจาร" เค้าไม่สามารถปกป้องศักดิ์ศรีความมนุษย์ของเค้าได้เองเลยด้วยซ้ำ เค้าต้องถูกปาผัก ไข่เน่า ถ่มน้ำลายใส่ หรือแม้กระทั่งถูกขว้างด้วยหินแข็ง.........
และหลังจากนั้นผู้กระทำผิดถึงจะได้ถูกแขวนคอ และเสียชีวิตท่ามกลางรอยยิ้มของผู้คนที่มาเป็นสักขีพยานในการตายของเค้า.........
หลายร้อยปีผ่านไป........
มนุษย์เชื่อในสิทธิมนุษย์ชนและศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์มากขึ้น การประจานจึงถูกตัดออกไปจากการประหารชีวิต ทำให้การประหารชีวิตเป็นเรื่องของวงแคบๆ มิใช่เป็นเรื่องของคนจำนวนมากดังเช่นแต่ก่อน การประจานจึงถูกตัดออกไปจากการประหารชีวิตของประเทศที่มีอารยะ..........
แต่มันคงขัดกับแรงขับภายในที่อยู่ในตัวของมนุษย์เอง จริงๆแล้วมนุษย์อาจจะชอบการรวมกลุ่มกันรุมประจาน เพื่อยกคุณค่าระดับจิตใจของตัวเองก็เป็นได้ ผมว่าสิ่งนั้นมันไม่ได้หายไป.....
เพียงแต่มันเปลี่ยนรูปแบบ.........
ทุกวันนั้นเราจะเห็นได้มากมายในโซเชี่ยลเน็ตเวิร์คแห่งนี้ ที่จะมีเพจใหญ่ๆ คอยจับตาดูผู้กระทำความผิดในโลกโซเชี่ยลฯแห่งนี้ ซึ่งที่ว่าผิด ไม่จำเป็นต้องผิดกฎหมาย เพียงผิดต่อหลังศีลธรรมหรือกฎหมู่มันก็เพียงพอที่จะทำให้ถูกลงโทษบนโลกเสมือนใบนี้.....
จำเลยสังคมจะถูกแคปฯความคิดเห็นหรือคำพูดที่เป็นหลักฐานของการกระทำผิดมาแปะลงบนเพจใหญ่ๆ ซึ่งมีคนเข้าออกต่อวันเป็นหลักแสน เค้าจะถูกเหยียดหยาม ด่าทอ ทุกสิ่งไม่ว่าเป็นรูปลักษณ์ ตลอดจนบุบผการีซึ่งไม่เกี่ยวข้องด้วยซ้ำ สิ่งเหล่านี้ มันจะต่างไรกันเล่ากับการถูก ปาผัก ขว้างไข่เน่า ถ่มน้ำลายใส่ เขวี้ยงหิน.........
ซึ่งแน่นอน หลังจากเป็นที่สะใจของเหล่าผู้มีจิตใจสูงส่งแล้ว ผู้กระทำความผิดก็ต้องตายไปจากโลกโซเชี่ยลฯอย่างไม่มีวันกลับ ท่ามกลางรอยยิ้มแห่งความดีงามของเหล่าผู้ขว้างหินและถ่มน้ำลาย.......
ฉันจะ ปาไข่เน่า ขว้างหิน ถ่มน้ำลาย ก่อนจะแขวนคอเธอเพื่อความถูกต้อง.....
อย่างที่เราพอทราบกันดีจากภาพยนตร์ หรือ บทความต่างๆ ว่าการประหารชีวิตของมนุษย์ผู้กระทำความผิดในยุคกลางนี้มันโหดร้ายแค่ไหน
มีการจับผู้กระทำความผิดพันธนาการไว้ที่ลานประหารก่อนจะทำการปลิดชีวิตเค้าด้วยการแขวนคอเป็นวันๆ
ซึ่งนี่แหล่ะผมมองว่าเป็นสิ่งที่โหดร้ายยิ่งกว่าการประหารชีวิตด้วยซ้ำ สิ่งนั้นคือ" การประจาร" เค้าไม่สามารถปกป้องศักดิ์ศรีความมนุษย์ของเค้าได้เองเลยด้วยซ้ำ เค้าต้องถูกปาผัก ไข่เน่า ถ่มน้ำลายใส่ หรือแม้กระทั่งถูกขว้างด้วยหินแข็ง.........
และหลังจากนั้นผู้กระทำผิดถึงจะได้ถูกแขวนคอ และเสียชีวิตท่ามกลางรอยยิ้มของผู้คนที่มาเป็นสักขีพยานในการตายของเค้า.........
หลายร้อยปีผ่านไป........
มนุษย์เชื่อในสิทธิมนุษย์ชนและศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์มากขึ้น การประจานจึงถูกตัดออกไปจากการประหารชีวิต ทำให้การประหารชีวิตเป็นเรื่องของวงแคบๆ มิใช่เป็นเรื่องของคนจำนวนมากดังเช่นแต่ก่อน การประจานจึงถูกตัดออกไปจากการประหารชีวิตของประเทศที่มีอารยะ..........
แต่มันคงขัดกับแรงขับภายในที่อยู่ในตัวของมนุษย์เอง จริงๆแล้วมนุษย์อาจจะชอบการรวมกลุ่มกันรุมประจาน เพื่อยกคุณค่าระดับจิตใจของตัวเองก็เป็นได้ ผมว่าสิ่งนั้นมันไม่ได้หายไป.....
เพียงแต่มันเปลี่ยนรูปแบบ.........
ทุกวันนั้นเราจะเห็นได้มากมายในโซเชี่ยลเน็ตเวิร์คแห่งนี้ ที่จะมีเพจใหญ่ๆ คอยจับตาดูผู้กระทำความผิดในโลกโซเชี่ยลฯแห่งนี้ ซึ่งที่ว่าผิด ไม่จำเป็นต้องผิดกฎหมาย เพียงผิดต่อหลังศีลธรรมหรือกฎหมู่มันก็เพียงพอที่จะทำให้ถูกลงโทษบนโลกเสมือนใบนี้.....
จำเลยสังคมจะถูกแคปฯความคิดเห็นหรือคำพูดที่เป็นหลักฐานของการกระทำผิดมาแปะลงบนเพจใหญ่ๆ ซึ่งมีคนเข้าออกต่อวันเป็นหลักแสน เค้าจะถูกเหยียดหยาม ด่าทอ ทุกสิ่งไม่ว่าเป็นรูปลักษณ์ ตลอดจนบุบผการีซึ่งไม่เกี่ยวข้องด้วยซ้ำ สิ่งเหล่านี้ มันจะต่างไรกันเล่ากับการถูก ปาผัก ขว้างไข่เน่า ถ่มน้ำลายใส่ เขวี้ยงหิน.........
ซึ่งแน่นอน หลังจากเป็นที่สะใจของเหล่าผู้มีจิตใจสูงส่งแล้ว ผู้กระทำความผิดก็ต้องตายไปจากโลกโซเชี่ยลฯอย่างไม่มีวันกลับ ท่ามกลางรอยยิ้มแห่งความดีงามของเหล่าผู้ขว้างหินและถ่มน้ำลาย.......