ขอใช้พื้นที่ตรงนี้ในการระบายหน่อยค่ะ!! (ด่าตัวเอง)
อึดอัดบักอย่างคักกับคำว่า “อ้วน” จักว่าสิอ้วนไปไส อ้วนเอาโล่ติ เรื่องของเรื่องคือตะกี้ข่อยอ้วนบักอย่างคัก น้ำหนักเกือบ 60 โล โตกะเตี้ยๆ ดำๆ มีตะคนล่อ อีอ้วน ดำ มันอึดอัดใจคัก แต่กะเฮ็ดหยังบ่ได๋
กะเลยคิดว่า สิเอาคำด่าเหล่านั้น มาเปลี่ยนแปลงตัวเอง จนช่วงปิดเทอมที่ผ่านมา 2 เดือน ตั้งใจว่าสิลดอย่างจริงจัง จากน้ำหนักเกือบ 60 เหลือ 52 กว่าๆ ลดแบบวิธีธรรมชาติเลย บ่ได่พึ่งยา
ตอนนั้นคือดีใจคัก เพราะบ่คิดว่าสิลดได่ด้วยวิธีธรรมชาติ ที่ผ่านมาคือ กินยาลดน้ำหนักตลอด แต่เมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา บ่ฮู้เป็นหยัง อยากกินนั่น อยากกินนี่ คือปอบลงนี่ล่ะ แ_ก ว่ะสั่น คือจั่งตายอดตายอยากมาต๊ะไส
วิธีที่เฮาลด มันกะถืกต้องตามหลักการทุกอย่างเลยนะ บ่ได่อดอาหารเลย กินข้าวครบสามมื้อ แต่ควบคุมอาหารเอา แถมออกกำลังกายตอนแลงตลอด
แต่สงสัยมื้อที่เริ่มกินหลาย คือเจอของโปรด เลยอดบ่ได่ กินคักกินแน่ ลืมโต ไปๆมาๆ อ้วนจ้อย น้ำหนักขึ้น 2 โล บ่เบาเลย
มันบ่เหลียใจม่องได่แด่ะ มันเหลียใจว่าลดมาได้แล้ว กลับไปหนักอีก 2 โล แถมตอนนี้ใกล้เปิดเทอมแล้ว ว่าสิงามแม่ะ
เปิดเทอมไปหมู่สิได่ท่วง ไปเฮ็ดหยังมา? คือ จ่อยแถ่ะ อยากฟังคำนี้ แต่ตอนนี้ ห่าเอ้ยยย
อีอ้วน น้ำหนักขึ้นเสย….-_-
มันบ่ได่มีส่ำนั่นเด่ะ การที่น้ำหนักขึ้น มันเฮ็ดไห่นอนบ่หลับ คิดหยาก คิดนำ อยู่เมิ่ดคืน มาหลับเอายามมื้อเซ่า เป็นแบบนี้ทุกคืนเลย แถมเมื่อวานไปเดินห่างมา เห็นเสื้อโตสั่นๆ เขินๆ แบบวัยรุ่นใส่กัน ป๊าดๆ ถืกใจคักเลยสอยมาโตนึ่ง
มาฮอดบ้านแล้ว ห่า ใส่เกือบบ่ได่ เหลียใจคัก ยกแขนขึ้นเห็นต่ะขี่โผ่ อยากอายคน ตอนนี้ได่ตะนั่งเหลียวเบิ่ง
แถมตอนสิออกไปข้างนอก กว่าสิได่ออกไป เปลี่ยนเสื้อผ้า เป็นสิบๆรอบ ใส่โตได๋กะบ่มั่นใจ ย่านบ่งาม ใส่แล้วกะแงงทรงจะของในกระจก บ่กล้าใส่โตงามๆเลย ปัญหาหลายคัก
ตอนนี้เหลือเวลาอีก 9 มื้อ ในการเฮ็ดให้น้ำหนักกลับไปส่ำเก่า บ่ฮู้สิเฮ็ดได่บ่ เป็นกำลังใจไห่ข่อยแน่เด้อ ผู้ได่มีแนวคิดดีๆในการดึงตัวเองให้ฮึดสู้ กะบอกข่อยด้วย ตอนนี้เมิ่ดกำลังใจ
ข่อยอยากกลับไปหนักส่ำเก่า
ปล. ถ้ากระทู้นี่รบกวนผู้ได่ ขออภัยเด้อ อยากระบายซือๆ
ความในใจของ"คนอ้วน"อย่างข่อย (ระบายหน่อย)
อึดอัดบักอย่างคักกับคำว่า “อ้วน” จักว่าสิอ้วนไปไส อ้วนเอาโล่ติ เรื่องของเรื่องคือตะกี้ข่อยอ้วนบักอย่างคัก น้ำหนักเกือบ 60 โล โตกะเตี้ยๆ ดำๆ มีตะคนล่อ อีอ้วน ดำ มันอึดอัดใจคัก แต่กะเฮ็ดหยังบ่ได๋
กะเลยคิดว่า สิเอาคำด่าเหล่านั้น มาเปลี่ยนแปลงตัวเอง จนช่วงปิดเทอมที่ผ่านมา 2 เดือน ตั้งใจว่าสิลดอย่างจริงจัง จากน้ำหนักเกือบ 60 เหลือ 52 กว่าๆ ลดแบบวิธีธรรมชาติเลย บ่ได่พึ่งยา
ตอนนั้นคือดีใจคัก เพราะบ่คิดว่าสิลดได่ด้วยวิธีธรรมชาติ ที่ผ่านมาคือ กินยาลดน้ำหนักตลอด แต่เมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา บ่ฮู้เป็นหยัง อยากกินนั่น อยากกินนี่ คือปอบลงนี่ล่ะ แ_ก ว่ะสั่น คือจั่งตายอดตายอยากมาต๊ะไส
วิธีที่เฮาลด มันกะถืกต้องตามหลักการทุกอย่างเลยนะ บ่ได่อดอาหารเลย กินข้าวครบสามมื้อ แต่ควบคุมอาหารเอา แถมออกกำลังกายตอนแลงตลอด
แต่สงสัยมื้อที่เริ่มกินหลาย คือเจอของโปรด เลยอดบ่ได่ กินคักกินแน่ ลืมโต ไปๆมาๆ อ้วนจ้อย น้ำหนักขึ้น 2 โล บ่เบาเลย
มันบ่เหลียใจม่องได่แด่ะ มันเหลียใจว่าลดมาได้แล้ว กลับไปหนักอีก 2 โล แถมตอนนี้ใกล้เปิดเทอมแล้ว ว่าสิงามแม่ะ
เปิดเทอมไปหมู่สิได่ท่วง ไปเฮ็ดหยังมา? คือ จ่อยแถ่ะ อยากฟังคำนี้ แต่ตอนนี้ ห่าเอ้ยยย
อีอ้วน น้ำหนักขึ้นเสย….-_-
มันบ่ได่มีส่ำนั่นเด่ะ การที่น้ำหนักขึ้น มันเฮ็ดไห่นอนบ่หลับ คิดหยาก คิดนำ อยู่เมิ่ดคืน มาหลับเอายามมื้อเซ่า เป็นแบบนี้ทุกคืนเลย แถมเมื่อวานไปเดินห่างมา เห็นเสื้อโตสั่นๆ เขินๆ แบบวัยรุ่นใส่กัน ป๊าดๆ ถืกใจคักเลยสอยมาโตนึ่ง
มาฮอดบ้านแล้ว ห่า ใส่เกือบบ่ได่ เหลียใจคัก ยกแขนขึ้นเห็นต่ะขี่โผ่ อยากอายคน ตอนนี้ได่ตะนั่งเหลียวเบิ่ง
แถมตอนสิออกไปข้างนอก กว่าสิได่ออกไป เปลี่ยนเสื้อผ้า เป็นสิบๆรอบ ใส่โตได๋กะบ่มั่นใจ ย่านบ่งาม ใส่แล้วกะแงงทรงจะของในกระจก บ่กล้าใส่โตงามๆเลย ปัญหาหลายคัก
ตอนนี้เหลือเวลาอีก 9 มื้อ ในการเฮ็ดให้น้ำหนักกลับไปส่ำเก่า บ่ฮู้สิเฮ็ดได่บ่ เป็นกำลังใจไห่ข่อยแน่เด้อ ผู้ได่มีแนวคิดดีๆในการดึงตัวเองให้ฮึดสู้ กะบอกข่อยด้วย ตอนนี้เมิ่ดกำลังใจ
ข่อยอยากกลับไปหนักส่ำเก่า
ปล. ถ้ากระทู้นี่รบกวนผู้ได่ ขออภัยเด้อ อยากระบายซือๆ