ผมไม่เข้าใจว่าการว๊าก การทำร้ายร่างกาย การก้มหัวฟังรุ่นพี่มันช่วยฝึกชีวิตในการทำงานตรงไหน เพราะเห็นรุ่นพี่หลายคนชอบอ้างว่า "จบไปน้องเจอหนักกว่านี้ในการทำงาน" คือผมสงสัยนะครับ รุ่นพี่เหล่านี้เค้าเคยทำงานแล้วย้อนเวลากลับมาสอนน้องหรอ

ทำงานมา 4 ปีครับ ผมไม่รู้ว่าที่อื่นเป็นยังไง แต่จากประสบการณ์ผมและคนรอบข้างผม
ไม่เคยเจอการขึ้นเสียงครับ เพราะถือว่าเป็นสิ่งที่ไร้มารยาททางสังคม
ไม่เคยเจอการทำร้ายร่างกายครับ เพราะผิดกฎหมายชัดเจน
มีสิทธิปฏิเสธและอธิบายเหตุผลครับ เพราะองค์กรที่ดีต้องมีการสื่อสารทั้งขึ้นและลง ไม่ใช่บนลงล่างอย่างเดียว
ไม่จำเป็นต้องยกมือไหว้ครับ เพราะการยิ้มและกล่าวคำทักทายอย่างจริงใจ มันดูมีค่ากว่าการยกมือไหว้เสียอีกครับ

แล้วทำไมต้องเอารับน้องเป็นเงื่อนไขในการช่วยเหลือครับ
ตลอดการเรียนเป็นรุ่นพี่ 3 ปีและเรียนจบมาแล้วอีก 4 ปีของผม ผมได้รุ่นน้องที่มีความจริงใจ เคารพและสนิทกับผมจริงๆ ไม่ใช่เพราะเด็กเหล่านั้นเข้ารับน้อง แต่เพราะเราคือรุ่นพี่รุ่นน้องในสาขาเดียวกัน คณะเดียวกัน มหาวิทยาลัยเดียวกัน จริงๆไม่ว่าใครในโลกนี้(และนอกโลก) เราก็ควรช่วยเหลือโดยไม่ต้องมองเงื่อนไข ไม่ใช่หรอครับ ??

ผมไม่ได้หมายความว่ารับน้องไม่ดี เพราะผมก็ผ่านการรับน้องมา ได้เพื่อนได้มิตรภาพมากมาย ได้ความสนุกความทรงจำดีๆกลับมา ซึ่งการรับน้องของผมไม่มีการว๊าก ไม่มีการบังคับ พี่กับน้องคุยกันแบบเป็นกันเอง อาจจะมีพี่ที่เคร่งในระเบียบกับพวกเรา ซึ่งก็อยู่ในความเหมาะสม

อย่าอ้างว่าทำกันมานานแล้ว เพราะเราสามารถเลือกได้หนิครับ ว่าจะรับแต่สิ่งดีๆจากรุ่นก่อนๆ อะไรที่เราเห็นว่าไม่ดีก็ไม่ควรเอามา