ดิฉันเคยตั้งกระทู้เรื่องนี้มาแล้วค่ะ แล้วลองปฏิตามที่ท่านต่างๆได้แนะนำมา นี่เข้าเดือนที่สามสำหรับการเริ่มปฏิบัติธรรมของดิฉัน
เรื่องคือ ดิฉันมีความคิดปรามาสพระพุทธเจ้า พระอรหันต์ ตอนนี้หนักขึ้นคือ ลามเป็น สิ่งมีชีวิตทุกสิ่งทุกอย่าง ดิฉันด่าหมด เครียดมาก
คือฟังท่านผู้รู้ ฟังพระเทศก์ ต่างๆเกี่ยวกับปัญหานี้ แล้วจับใจความได้ว่า มันเป็นการปรุงแต่งของจิต ถ้าเราไม่ได้จงใจคิด หรือมีความสุขในการคิดหรืออยากด่าพระ อยากพูดคำหยาบคาย ก็ไม่ถือว่าเป็นกรรม แล้วถ้าหากเรามั่นใจว่า จะไม่มีทางพูดออกมาหรือกระทำตามที่พูดนั้น ให้วางใจได้
คือดิฉันสบายใจตรงที่ดิฉันมั่นใจในตนเองว่า ดิฉันไม่อยากให้มีความคิดนี้เกิดขึ้น ดิฉันไม่สนุกกับการคิด และดิฉันมั่นใจล้านเปอร์เซนต์ไม่ว่ายังไงดิฉันก็จะไม่กล่าวพูดหรือกระทำตามความคิดนั้นแน่ๆ
แต่สิ่งที่กลุ้มใจมากคือ ความคิดนี้มันไม่ได้มาเองลอยๆค่ะ ดิฉันคิดว่าเราเป็นคนสร้างขึ้นเอง คือสังเกตเวลาเผลอๆลืมตัว จะไม่ด่าปรามาส คิดลามกกับท่าน แต่พอดิฉันรู้สึกตัวว่า อ้าวเมื่อกี้เราไม่ได้คิดหนิ
เท่านั้นหล่ะค่ะมาเลย ความคิดด่ามาเลย คือดิฉันรู้ตัวว่าจะเกิด แต่คุมไม่ได้ แล้วก็เครียด แล้วก็ชอบสร้างเงื่อนไข เช่น
สมมติดิฉันเห็นผ้าเช็ดตัว แล้วดิฉันก็เคยคิดคำหยาบขึ้นมา. คราวนี้พอเห็นผ้าเช็ดตัวดิฉันก็คิดทุกครั้ง อย่างเช่นด่าพระ ดิฉันเคยคิดด่าพระอรหันต์ หยาบมาก แล้วใจกลัว ตกวูบ (ขอย้ำว่าเคารพท่านมาก ชอบเปิดดูแล้วปฏิบัติตามคำสอน) แต่ก็ยังมีทุกครั้งเช่นเดิม ที่เดิมๆ
ดิฉันสงสัยว่า ตกลงความคิดลามกหยาบคายดิฉันเป็นคน จงใจคิด หรือ ไม่จงใจคิด คือสับสนมากค่ะ. คือมันไม่ได้อยู่ๆจะเกิด มันเกิดตอนดิฉันรู้ตัว บางทีก็คิดอย่างนี้ว่า คนเรามีทั้งความคิดดีและไม่ดี ให้เรารู้ตัวแล้วเลือกใช้ว่าจะเดินทางไหน คือถ้าคิดชั่วก็แค่ไม่ทำซะ (ใจมีความสุขขึ้นมานิดนึงชั่วขณะ). แต่ก็กลับมาเครียดอีก เพราะยังติดอยู่กับคำว่า ถ้าเราไม่ได้เป็นคนสร้างขึ้นก็ไม่ต้องกลัว
ดิฉันกลัวว่าตนเองจะเป็นคนสร้างความคิดแย่ๆนี้เองอ่ะค่ะ. ขอความช่วยเหลือด้วยค่ะ🙏🏻🙏🏻.
กลัวว่าเป็นคนสร้างมันขึ้นมา. แต่ดิฉันไม่ได้มีโทสะ โกรธ อะไรนะคะ ดิฉันลองปล่อยให้มันคิด แต่ปล่อยไม่นาน ก็กลับมากลุ้มครุ่นคิดว่า ถ้าเราปล่อยไปเฉยๆมันจะเป็นการปล่อยให้มันคิดเล่นไปเองหรือเปล่า กลัวจะชินกับการคิดอ่ะค่ะ. เพราะดิฉันแยกไม่ออกระหว่างจงใจ เจตนาคิด TT. กับมันผุดขึ้นมาลอยๆ
ท่านบอกว่าให้มั่นใจว่าเราไม่ได้เป็นคนสร้างขึ้น. แต่ดิฉันไม่มั่นใจ. ทำไงดีคะ
กลุ้มใจเรื่องความคิดอกุศล
เรื่องคือ ดิฉันมีความคิดปรามาสพระพุทธเจ้า พระอรหันต์ ตอนนี้หนักขึ้นคือ ลามเป็น สิ่งมีชีวิตทุกสิ่งทุกอย่าง ดิฉันด่าหมด เครียดมาก
คือฟังท่านผู้รู้ ฟังพระเทศก์ ต่างๆเกี่ยวกับปัญหานี้ แล้วจับใจความได้ว่า มันเป็นการปรุงแต่งของจิต ถ้าเราไม่ได้จงใจคิด หรือมีความสุขในการคิดหรืออยากด่าพระ อยากพูดคำหยาบคาย ก็ไม่ถือว่าเป็นกรรม แล้วถ้าหากเรามั่นใจว่า จะไม่มีทางพูดออกมาหรือกระทำตามที่พูดนั้น ให้วางใจได้
คือดิฉันสบายใจตรงที่ดิฉันมั่นใจในตนเองว่า ดิฉันไม่อยากให้มีความคิดนี้เกิดขึ้น ดิฉันไม่สนุกกับการคิด และดิฉันมั่นใจล้านเปอร์เซนต์ไม่ว่ายังไงดิฉันก็จะไม่กล่าวพูดหรือกระทำตามความคิดนั้นแน่ๆ
แต่สิ่งที่กลุ้มใจมากคือ ความคิดนี้มันไม่ได้มาเองลอยๆค่ะ ดิฉันคิดว่าเราเป็นคนสร้างขึ้นเอง คือสังเกตเวลาเผลอๆลืมตัว จะไม่ด่าปรามาส คิดลามกกับท่าน แต่พอดิฉันรู้สึกตัวว่า อ้าวเมื่อกี้เราไม่ได้คิดหนิ
เท่านั้นหล่ะค่ะมาเลย ความคิดด่ามาเลย คือดิฉันรู้ตัวว่าจะเกิด แต่คุมไม่ได้ แล้วก็เครียด แล้วก็ชอบสร้างเงื่อนไข เช่น
สมมติดิฉันเห็นผ้าเช็ดตัว แล้วดิฉันก็เคยคิดคำหยาบขึ้นมา. คราวนี้พอเห็นผ้าเช็ดตัวดิฉันก็คิดทุกครั้ง อย่างเช่นด่าพระ ดิฉันเคยคิดด่าพระอรหันต์ หยาบมาก แล้วใจกลัว ตกวูบ (ขอย้ำว่าเคารพท่านมาก ชอบเปิดดูแล้วปฏิบัติตามคำสอน) แต่ก็ยังมีทุกครั้งเช่นเดิม ที่เดิมๆ
ดิฉันสงสัยว่า ตกลงความคิดลามกหยาบคายดิฉันเป็นคน จงใจคิด หรือ ไม่จงใจคิด คือสับสนมากค่ะ. คือมันไม่ได้อยู่ๆจะเกิด มันเกิดตอนดิฉันรู้ตัว บางทีก็คิดอย่างนี้ว่า คนเรามีทั้งความคิดดีและไม่ดี ให้เรารู้ตัวแล้วเลือกใช้ว่าจะเดินทางไหน คือถ้าคิดชั่วก็แค่ไม่ทำซะ (ใจมีความสุขขึ้นมานิดนึงชั่วขณะ). แต่ก็กลับมาเครียดอีก เพราะยังติดอยู่กับคำว่า ถ้าเราไม่ได้เป็นคนสร้างขึ้นก็ไม่ต้องกลัว
ดิฉันกลัวว่าตนเองจะเป็นคนสร้างความคิดแย่ๆนี้เองอ่ะค่ะ. ขอความช่วยเหลือด้วยค่ะ🙏🏻🙏🏻.
กลัวว่าเป็นคนสร้างมันขึ้นมา. แต่ดิฉันไม่ได้มีโทสะ โกรธ อะไรนะคะ ดิฉันลองปล่อยให้มันคิด แต่ปล่อยไม่นาน ก็กลับมากลุ้มครุ่นคิดว่า ถ้าเราปล่อยไปเฉยๆมันจะเป็นการปล่อยให้มันคิดเล่นไปเองหรือเปล่า กลัวจะชินกับการคิดอ่ะค่ะ. เพราะดิฉันแยกไม่ออกระหว่างจงใจ เจตนาคิด TT. กับมันผุดขึ้นมาลอยๆ
ท่านบอกว่าให้มั่นใจว่าเราไม่ได้เป็นคนสร้างขึ้น. แต่ดิฉันไม่มั่นใจ. ทำไงดีคะ