เกิ่นเลยแล้วกัน ยาวหน่อยนะรึป่าวว จะพยายามพิมพ์สรุปสั้นๆ เจ้าของกระทู้เป็นผู้ชาย แฟน ก็ผู้หญิงนั่นแหละ แฮ่ะๆ

เรื่องมีอยู่ว่า เรา กับ แฟนคบกันตั้งแต่ ม.5 ตอนนั้นแฟนอยู่ ม.6 แรกๆก็ไม่ได้ชอบเท่าไรหรอก พอคุยไปนานๆมันก็รู้สึกดีแล้วก็รักกัน จนถึงปัจจุบัน ตอนนี้
ก็ประมาน 4 ปี กว่าๆ

ตอนแรกที่คุยก็ไม่ค่อยรู้นิสัยแฟนเท่าไรหรอก พอช่วงหลังๆมาก็เริ่มเปิดเผยนิสัย แย่ๆ ดูถูกเราบ้าง ตอนที่ทะเลาะกัน ก็ชอบเหวี่ยง และก็ชอบพูดว่าเลิกป่ะล่ะ เพื่อให้เรารู้สึกไม่ดี ไรงี้ ก็เข้าใจว่าตอนนั้นยังเด็กอยู่ แต่เราก็คอยบอกเสมอว่า มีอะไรก็คอยเปิดใจคุยกัน ค่อยๆปรับเข้าหากัน แต่คือก็มีส่วนดีหลายๆอย่าง
แต่คือช่วงแรกๆที่ทะเลาะกันเรา อดทนมากๆ เพื่อที่จะไม่ต้องเลิกกัน และไปเรียนที่มหาลัยเดียวกัน และก็อยู่ด้วยกัน

พอเราขึ้นปี 1 แฟนก็อยู่ ปี 2 ก็ใช้ชีวิตปกติ แต่ทันใดนั้นเอง ปี 1 มีกิจกรรม เราเจอคนที่ชอบ คือเห็นแล้วแบบใช่เลย แต่ว่าเราจีบไม่ได้เพราะมีแฟนอยู่แล้ว
เรากับแฟนก็อยู่ด้วยกันมาเรื่อยๆ มีเรื่องราวหลายๆอย่าง สุขทุกข์ด้วยกัน แต่มันก็มีบางครั้งที่ ทะเลาะกัน แฟนก็ยังเป็นแบบเดิมอยู่ เหวี่ยง อะไรนิดหน่อยก็งอล แล้วก็เวลาทะเลาะก็จะบอกเหมือนเดิมเลิกไหมล่ะ มันก็มีบางตอนที่เราทำตัวไม่ดี อารมณ์ร้อน แต่แฟนเราก็ชอบใส่ไฟให้มันประทุมากกว่าเดิม
ช่วงหลังๆเราใจเย็นมากๆ เวลาทะเลาะกันเราบอกก่อนเลยว่าอย่าโดนตัว ไม่งั้นมันจะหงุดหงิด แต่เราบอกแล้วแฟนเราก็ไม่ฟัง เพราะคิดว่าเราไม่อะไร

ลืมบอกไปเราเป็นคนที่แบบ อะไรก็ได้ง่ายๆ ติดดิน ชิลๆ ไม่เรื่องมาก ตามใจได้ทุกเรื่อง แต่ก็ควรจะรู้ลิมิตบ้าง

พอแฟนเรารู้ว่าเราเป็นคนแบบนี้ ก็บอกว่าก็ไม่รู้ ก็คิดว่าจะไม่รู้สึกอะไร เราก็คิดเอ๊า เราก็คนทำไมจะไม่มีความรู้สึก เราแค่เลือกที่จะไม่แสดงออกมา ไม่พูด

ในช่วงเวลา เราปี 3 แฟนเรา ปี 4 และก่อนหน้านั้น แฟนเราก็ยังเป็นเหมือนเดิม จน มีครั้งนึงแฟนได้ไปฝึกงานก็คงได้เจออะไรหลายๆอย่าง ก็ทำให้นิสัยแฟนเปลี่ยนไปในทางที่ดี แต่ก็เวลาทะเลาะกันก็ยังเป็นเหมือนเดิมอยู่ ชอบพูดว่าจะเลิกไหม ช่วงหลังเรานี่ไม่ง้อเลยนะ เพราะถ้าง้อก็เคยตัว เราตามใจมาตลอด คงผิดเองแหละที่ตามใจ แต่ถ้าไม่ตามใจ เค้าก็คงไม่รักเราจริงไหม

เรามีโอกาสที่จะเลิกหลายครั้งแล้ว แต่เราทำไม่ได้ ติดที่คำว่ารัก และห่วง เพราะแฟนเราเรียนมหาลัยไม่มีเพื่อนเลย มีแค่เพื่อนในสาขา แต่ก็ไม่ได้สนิทมาก
เราถามว่าทำไมไม่หาเพื่อน ไม่เข้ากิจกรรม แฟนเราก็บอกว่า ตอนนั้นคุยโทรศัพท์ตั้งแต่หัวค่ำยัน หกโมงเช้า แล้วแฟนเราก็บอกอีกว่า มีเราคนเดียวก็พอล่ะ

ตอนนี้แฟนก็เรียนจบไปแล้ว เราก็อยากจะขอหยุดพัก เปิดโอกาสได้เจอกับอะไรใหม่ๆบ้าง เราชอบคนที่เจอในกิจกรรมตอนปี 1 มากๆ คือเห็นแล้วใช่เลย
คือเราแอบชอบมาตลอด ก็เคยมีได้คุยบ้างแต่ไม่ได้คุยอะไรมากมาย เพราะมีแฟนอยู่แล้ว เราก็รู้สึกเสียดายนะที่ไม่ได้ลองจีบ เพราะตอนปี 1 เค้าก็ยังไม่มีแฟน พอตอนนี้เราก็มีโอกาสได้คุย โดนผ่านเพื่อนในตอนแรก ให้เพื่อนขอไลน์ ไรงี้ เพราะเค้าเปลี่ยนไลน์ใหม่ เพื่อนเราคุยไปคุยมา คนที่เราชอบก็อ่อ ไอ่นี่นี่เอง ตอนแรกทำท่าจะไม่ให้บอกว่ามีแฟนแล้ว พอรู้ว่าเป็นเราก็ให้ (มั้งนะ) ตอนนี้ก็คุยมาเรื่อย แต่เค้าก็ไม่ค่อยตอบไลน์เท่าไร แต่ก็ต้องเข้าใจว่า เราชอบต้องแต่ปี 1 เจอที่กิจกรรม เราก็คิดเราก็ไม่อยากจะเสียโอกาส

ตอนนี้ก็ถามใจตัวเองว่าจะทำยังไงดี มันเลือกยาก เราก็พยายามที่จะจากกันด้วยดี แต่ใจมันคิดสงสารตอนนี้ เรื่องมันเยอะมากมาย

สรุปก็คือ ระหว่างแฟนเราที่คบกันมานาน กับ คนที่เราแอบชอบมานาน จะเลือกใคร แสดงความเห็นดู ถ้าเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นกับหลายๆคนมันก็คงยากที่จะอธิบาย