เรากับแฟนทำงานด้วยกันโดยการไปเช่าบูธเปิดร้านขายข้าวกัน โดยแม่แฟนเป็นคนทำอาหารให้ไปขายทุกวัน บูธสัญญาเช่า1ปี ซึ่งต้องขายทั้งวันจนถึงสามสี่ทุ่มเลย เราเลยไปนอนค้างบ้านแฟนจะได้ไปกลับด้วยกัน ไม่ต้องเหนื่อยไปส่งเราตอนกลางคืนด้วย ช่วงแรกๆเราว่าเราเข้ากับแม่แฟนได้ดีมากนะ แฟนเราเป็นลูกคนเดียว แม่แฟนบอกว่าแฟนเราถูกตามใจมาตลอด แถมยังมีป้าที่เป็นแม่คนที่สองอีกคนด้วยที่ทำให้แฟนเราทุกอย่าง เรากับแฟนรักกันมากวางแผนทำอะไรด้วยกันทุกอย่าง ไปไหนด้วยกันตลอดไม่เคยห่างกันเลย พอเปิดร้านข้าวมาสักพักแฟนเราก็เจอกับรุ่นพี่ที่เก่งด้านกาแฟเลยไปเรียนกับรุ่นพี่จนทำได้ทุกเมนู และมาลงทุนร่วมกันเปิดร้านกาแฟกับรุ่นพี่ด้วยกัน โดนเราเอาเงินกำไรจากร้านข้าวมาลงให้กับร้านกาแฟทั้งหมด และเราก็ตกลงกันว่าเราจะช่วยกันดูคนละร้านนะ และพอมีสองร้านมันก็เหนื่อยขึ้นเวลาที่เคยมีให้กันมันก็น้อยลง แม่แฟนก็เป็นคนไปช่วยที่ร้านกาแฟอีกแรงจากที่ทำไม่เป็นก็สามารถทำได้ทุกอย่างในร้านกาแฟนั้น ส่วนเรากลับยังทำไม่เป็นเลยเพราะเข้าไปที่ร้านกาแฟบ้างไม่ได้เข้าบ้าง จนเราเองรู้สึกว่าตัวเองไม่มีส่วนกับร้านกาแฟนี้แล้วหรอ พอร้านข้าวจะหมดสัญญาด้วยแล้วเราจะไปทำงานอะไรต่อ แฟนก็ให้ไปสมัครทำงานประจำ และช่วงก่อนหมดสัญญาร้านข้าวเราก็ทะเลาะกันทุกวัน ทั้งเรื่องงาน เรื่องร้านกาแฟที่เค้าไม่ให้เราเข้าไปยุ่งเลยเพราะเค้าบอกว่าลูกค้าติดแล้ว เรื่องเพื่อนที่เค้ามาบอกเราว่าเพื่อนเค้าไม่ชอบเรา หลังๆแฟนเลยไปหาเพื่อนคนเดียว ไม่ชวนเราไปด้วยเหมือนเมื่อก่อน เราก็เลยรู้สึกว่าแฟนเราไม่เหมือนเดิม เค้าบอกว่าเค้าอึดอัด เว้นระยะห่างกันมั้ย ตอนแรกเราก็ไม่ยอมหรอกนะ แต่แฟนก็บอกว่ามันเปฯทางออกที่ดีที่สุดแล้วจะได้มีเวลาคิดทบทวนทุกอย่าง ห่างกันแล้วยังคิดถึงกันไหม อยากรู้ใจตัวเค้าเองด้วยว่ายังรักเราอยู่รึเปล่า จนตอนนี้เราห่างกันมาเดือนนึงแล้ว และเราเองก็ดันไปทะเลาะกับแม่แฟนอีกด้วยตอนนั้นเราทะเลาะกับแฟนอยู่ แม่แฟนก็ไม่พอใจเราแล้วเราก็บอกแม่แฟนว่าเราขอบคุณทุกอย่างที่แม่แฟนทำให้นะคะทั้งเรื่องร้านข้าว และทุกอย่างๆ แม่แฟนก็บอกว่าไว้ตรงนั้นแหละไม่รับ ตอนนั้นเรายอมรับว่าเราโกรธมากเราบอกว่าเราไม่รับคืนนะคะ หนูตั้งใจขอบคุณแม่แฟนจริงๆซึ่งเป็นการคุยทางโทรศัพท์นะคะ แม่แฟนโกรธมาก เราไม่สามารถเข้าบ้านแฟนได้อีก แฟนก็โกรธแต่เราก็ยังคุยกันอยู่บ้าง เราขอแฟนเข้าไปขอโทษแม่ที่บ้านเค้าก็บอกว่า รอให้แม่เย็นกว่านี้ก่อน รอเวลา ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เหมือนกัน ทั้งๆที่เราอยากจะขอโทษมากๆก็ตามแต่เราก็รอเวลาอย่างที่แฟนบอกเพราะถ้าหากเราเข้าไปที่บ้านเองแฟนรู้ก็ต้องโกรธ เราทำตัวไม่ถูกเลย เราสำนึกผิดแล้วจริงๆที่พูดจาไม่เคารพแม่แฟน เราไม่รู้จะทำยังไงต่อเลย ง้อแฟนก็ยากและต้องแม้ง้อแม่แฟนด้วย เรายังรักแฟนมากๆไม่อยากเสียแฟนไปค่ะ