อันนี้คือตัดสินใจแน่ๆแล้วค่ะว่าอยากบอกเลิก ปัญหาสะสมมาพักใหญ่แล้ว เราพยายามคิดวิธีแล้วแต่หมดปัญญาละจริงๆว่า ความจะพูดยังไง ให้เหตุผลยังไง จะได้ไม่ทำร้ายจิตใจอีกฝ่ายมากเกินไป แต่ให้มีเหตุผลชัดเจนพอ เลยอยากรบกวนมาขอคำแนะนำจากเพื่อนๆพี่ๆทุกคนค่ะ
**พิมพ์อธิบายไปๆมาๆรู้สึกอาจจะยาวไป หลายคนอาจจะขี้เกียจอ่าน สรุปสั้นๆคือ อยากเลิกเพราะต้องการโฟกัสกับการเตรียมตัวเรียนต่อค่ะ แฟนนิสัยดี ทั้ง2ฝ่ายไม่ได้มีปัญหาเรื่องมือที่3 แค่รู้สึกว่าบุคลิกไม่ตรงกัน เรารู้สึกตัวว่ายังไม่พร้อมมีความรัก และอยากให้เวลากับการเรียนมากกว่าค่ะ**
**ส่วนอันนี้คือแบบยาว**
ออกตัวก่อนนะคะว่าเป็นวัยทำงานแล้วทั้งคู่ค่ะ คบกันมา2ปีกว่าแล้ว ฝ่ายชายอายุมากกว่าเรา ทำงานคนละที่ เราทั้ง2คนไม่เคยทะเลาะกันรุนแรง อาจจะมีแค่พูดไม่ถูกหูกันมาก นิสัยคือถ้าพูดไปในเรื่องที่ไม่อยากพูดต่อ อีกฝ่ายจะเงียบ หรือเปลี่ยนเรื่องคุย ไม่มีการขึ้นเสียงใส่กันค่ะ ผู้ชายไม่เคยมีปัญหาเรื่องคบซ้อน กินเหล้า เมายา หรือสูบบุหรี่ใดๆค่ะ นิสัยดี เป็นผู้ใหญ่ อาจจะออกอารมณ์ติดแฟนหน่อย....ส่วนเราเป็นพวกโลกส่วนตัวสูง ไม่ชอบการเซ้าซี้หรือจุกจิก และไม่ติดแฟนค่ะ และที่จะเลิกนี่คือ ไม่ได้เพราะโดนนอกใจ หรือมีคนใหม่ใดๆทั้งสิ้นค่ะ เลิกเพราะอยากโสด = ="
ตอนนี้ปัญหาคือเราจะเตรียมตัวไปเรียนต่อต่างประเทศค่ะ และเราค่อนข้างจะทุ่มเทกับการเตรียมตัวครั้งนี้มาก คือพักงานชั่วคราว (ลาออกนั่นแหละ) เพื่อมาอ่านหนังสือเตรียมสอบ และเตรียมเอกสารทั้งหลายค่ะ...คือก่อนหน้านี้ทำงานไปด้วย เตรียมตัวไปด้วย แล้วกลายเป็นว่าอ่านหนังสือได้ไม่มากพอ คะแนนยังออกมาไม่ดีพอ ทำเอกสารไม่ทัน นี่เลยพักงานมาเตรียมสอบใหม่ค่ะ ค่าใช้จ่ายในการสอบพวกนี้แต่ละครั้งไม่ใช่ถูกๆ ยิ่งช่วงนี้เงินบาทอ่อน ยิ่งแพงใหญ่ ไหนจะค่าคอร์สเรียน ค่าหนังสือแบบฝึกหัดเพิ่มเติม ค่าซื้อข้อสอบออนไลน์ คืออยากรีบสอบให้ติดแล้วกลับไปรับงานเป็นจ็อบๆหาเงินเพิ่มชั่วคราว เพราะเกรงใจที่ต้องมารบกวนพ่อแม่ค่ะ
ปัญหาก็คือ
1. แฟนชอบชวนไปโน่นไปนี่ ยิ่งพอรู้ว่าเราลาออกจากงานมา ยิ่งชอบชวน คือก็จะชวนไปเที่ยววันธรรมดาบ้าง เสาร์-อาทิตย์บ้าง หรือนัดเจอหลังเรียนเสร็จบ่อยๆ สำหรับเราออกบ้านทีคือมันหลายชั่วโมง เสียค่าเดินทาง ค่าอาหาร ค่าใช้จ่ายเพิ่มเติมอีก (เราถือคติแชร์ค่ะ ไม่ก็แบ่งกันจ่ายคนละอย่าง ไม่ชอบให้เลี้ยง 100%)...ซึ่งบอกตรงๆเราไม่อยากไปไหนอะ หรือต่อให้หลังเลิกเรียนก็อยากกลับไปทวนบทเรียน...คือต้องนัดเจอบ่อยๆมันทั้งเสียเวลาอ่านหนังสือ แถมยังมีรายจ่ายเพิ่ม ทั้งที่เราไม่มีรายรับค่ะ หลายๆครั้งเลยบอกปัดไป มันก็รู้สึกไม่ดี
2. ช่วงนี้เพื่อนรุ่นเราก็จะไปเรียนต่อกันเยอะ ไปเรียนต่อเพิ่งกลับมาก็เยอะ หรือกำลังจะย้ายงานไปประจำการต่างประเทศ ไม่ก็เพิ่งลาพักร้อนกลับไทยได้ไม่กี่วัน คือในกลุ่มเพื่อนที่สนิทกัน เราก็จะนัดไปกินข้าวกันซักมื้อ เพราะถือว่า 2-3ปี ถึงจะได้เจอกันที แล้วถ้าปีหน้าเราไปต่างประเทศ กว่าจะได้เจอกันอีกที อย่างน้อยๆก็อีก 2 ปี
...ทีนี้ เวลาไปกินกับเพื่อน เพื่อนแท็ครูปมา แฟนก็จะมาหงุดหงิดว่า ทีเค้าชวนไม่มีเวลาไป แต่กับเพื่อนไปได้....คือเราต้องมาคอยตอบคำถามบ่อยๆ มันก็อึดอัดน่ะค่ะ หลังๆเลยแก้ปัญหาว่า ออกไปไหนไม่เล่า ถ่ายรูปกับเพื่อนก็ต้องขอไม่ให้แท็คมา เดี๋ญวแฟนเห็น...อะไรแบบนี้...ซึ่งบอกตรงๆทำไปทำมาเราเองก็ไม่ชอบมานั่งปิดบังบ่อยๆเหมือนกัน เวลาเล่าอะไรต้องมาคอยระวัง ไม่ให้แตะโดนประเด็นนั้น
3. บ้านเราถือคติว่า วันอาทิตย์จะเป็นเวลาครอบครัว ส่วนใหญ่กิจกรรมก็ไปกินข้าวกับที่บ้าน หรือไปเยี่ยมญาติผู้ใหญ่ ตั้งแต่มีแฟนมาก็ต้องมาคอยแบ่งเวลาไปกับแฟน วีคนี้เค้าชวนไปที่นั่น วีคนั้นเค้าชวนไปงานนี้ คือเรารู้สึกอึดอัดน่ะค่ะ พอคุยกับเค้าว่าไปไม่ได้หลายๆวีค เค้าก็งอนๆเหมือนเอาเวลาให้ครอบครัวกับเพื่อน ไม่มีเวลาให้เค้า โดนบ่อยๆก็ชักรำคาญค่ะ (แต่ไม่เคยโวยวายนะ เราก็เก็บไว้ในใจ)
4.สมมติถ้าเราได้ไปเรียนต่อ เรียนจบแล้ว ถ้าเราหางานตำแหน่งที่ดีที่ต่างประเทศได้ เราคงคว้าโอกาสไว้ ไม่รีบกลับไทยค่ะ เพราะเราว่างานที่ต่างประเทศมีความท้าทายสูง เงินดีกว่า และถ้าทำต่างประเทศก่อน มันทำให้โปรไฟล์เราเด่นขึ้น ในเวลาที่จะกลับมาทำงานที่ไทยค่ะ...แต่จากอะไรหลายๆอย่าง เราคิดว่าแฟนเราเค้าคงไม่เหมาะกับความสัมพันธ์ระยะไกลค่ะ...แต่ให้เลือกระหว่างความรักกับหน้าที่การงาน ในอายุเราตอนนี้...เราตอบได้เลยว่าเลือกงานค่ะ
5. (อันนี้แว่บมาเสริมนิดนึง) ฝ่ายชายกับเราทัศนคติเรื่องการเรียนต่อไม่ตรงกันค่ะ พี่เค้าไม่โฟกัสกับการเรียนมาก มองว่าจบตรีพอ เรียนต่อไม่สำคัญ และไม่คิดจะเรียนต่อ ในขณะที่เราทุ่มเทกับการต่อโทมากค่ะ มันทำให้เวลาคุยกันเรื่องนี้ค่อนข้างจะ...คุยกันไม่ถูกหูเท่าไหร่ จนไม่ควรจะแตะประเด็นนี้ค่ะ
สรุปจากเหตุผลที่เล่ามานี้ทั้งหมด เรารู้สึกว่ายังไม่สามารถทุ่มเทให้แฟนเราได้มากพอ และแฟนเราก็เป็นคนดี เราเลยอยากตัดความสัมพันธ์ให้ชัดเจน ไม่ใช่กั๊กๆเค้าไว้ค่ะ อยากให้เค้ามีโอกาสไปเจอคนที่ทุ่มเทกับความรักได้มากกว่าเรา จะได้ยุติธรรมกับทั้ง2ฝ่ายค่ะ เพราะพี่เค้าค่อนข้างซีเรียสกับความรักและอยากมีครอบครัวแล้ว ในขณะที่เรายังชอบชีวิตโสดค่ะ
ขอรบกวนขอคำแนะนำในการพูดคุยจบความสัมพันธ์ แบบที่ถ้าเป็นไปได้ ก็ไม่อยากแตกหัก อยากให้กลับมาเป็นเพื่อนกันได้อยู่...อาจจะไม่ต้องสนิทแบบเดิม แต่พอผ่านไปซักพัก ทำใจกันได้แล้ว ยังกลับมามองหน้ากันติดน่ะค่ะ
แบบว่า ควรจะบอกเลิกยังไงดีจะบอบช้ำน้อยสุด ผ่านไลน์ดีมั้ย หรือคุยโทรศัพท์ นัดกินข้าวเสร็จแล้วคุย หรือนัดเจอปุ๊บ คุยเลยแล้วแยกย้าย จะเปิดเรื่องยังไง วกเข้าประเด็นยังไงดี ประเด็นไหนควรใช้เป็นเหตุผลเยอะเยอะหน่อย ประเด็นไหนไม่ควรพูดถึง คือกลัวมีปากเสียงกัน หรือควรจะค่อยๆเนียนๆเฟดตัวให้หายไปเลยดีคะ คือไม่เคยบอกเลิกใคร เลยไม่รู้ว่าควรจะมีขั้นตอนอะไรยังไงน่ะค่ะ T^T
ขอขอบคุณสำหรับคำแนะนำมาล่วงหน้าเลยนะคะ ><
อยากขอคำแนะนำในพูดการบอกเลิกแฟน ให้จบกันได้ด้วยดีค่ะ
**พิมพ์อธิบายไปๆมาๆรู้สึกอาจจะยาวไป หลายคนอาจจะขี้เกียจอ่าน สรุปสั้นๆคือ อยากเลิกเพราะต้องการโฟกัสกับการเตรียมตัวเรียนต่อค่ะ แฟนนิสัยดี ทั้ง2ฝ่ายไม่ได้มีปัญหาเรื่องมือที่3 แค่รู้สึกว่าบุคลิกไม่ตรงกัน เรารู้สึกตัวว่ายังไม่พร้อมมีความรัก และอยากให้เวลากับการเรียนมากกว่าค่ะ**
**ส่วนอันนี้คือแบบยาว**
ออกตัวก่อนนะคะว่าเป็นวัยทำงานแล้วทั้งคู่ค่ะ คบกันมา2ปีกว่าแล้ว ฝ่ายชายอายุมากกว่าเรา ทำงานคนละที่ เราทั้ง2คนไม่เคยทะเลาะกันรุนแรง อาจจะมีแค่พูดไม่ถูกหูกันมาก นิสัยคือถ้าพูดไปในเรื่องที่ไม่อยากพูดต่อ อีกฝ่ายจะเงียบ หรือเปลี่ยนเรื่องคุย ไม่มีการขึ้นเสียงใส่กันค่ะ ผู้ชายไม่เคยมีปัญหาเรื่องคบซ้อน กินเหล้า เมายา หรือสูบบุหรี่ใดๆค่ะ นิสัยดี เป็นผู้ใหญ่ อาจจะออกอารมณ์ติดแฟนหน่อย....ส่วนเราเป็นพวกโลกส่วนตัวสูง ไม่ชอบการเซ้าซี้หรือจุกจิก และไม่ติดแฟนค่ะ และที่จะเลิกนี่คือ ไม่ได้เพราะโดนนอกใจ หรือมีคนใหม่ใดๆทั้งสิ้นค่ะ เลิกเพราะอยากโสด = ="
ตอนนี้ปัญหาคือเราจะเตรียมตัวไปเรียนต่อต่างประเทศค่ะ และเราค่อนข้างจะทุ่มเทกับการเตรียมตัวครั้งนี้มาก คือพักงานชั่วคราว (ลาออกนั่นแหละ) เพื่อมาอ่านหนังสือเตรียมสอบ และเตรียมเอกสารทั้งหลายค่ะ...คือก่อนหน้านี้ทำงานไปด้วย เตรียมตัวไปด้วย แล้วกลายเป็นว่าอ่านหนังสือได้ไม่มากพอ คะแนนยังออกมาไม่ดีพอ ทำเอกสารไม่ทัน นี่เลยพักงานมาเตรียมสอบใหม่ค่ะ ค่าใช้จ่ายในการสอบพวกนี้แต่ละครั้งไม่ใช่ถูกๆ ยิ่งช่วงนี้เงินบาทอ่อน ยิ่งแพงใหญ่ ไหนจะค่าคอร์สเรียน ค่าหนังสือแบบฝึกหัดเพิ่มเติม ค่าซื้อข้อสอบออนไลน์ คืออยากรีบสอบให้ติดแล้วกลับไปรับงานเป็นจ็อบๆหาเงินเพิ่มชั่วคราว เพราะเกรงใจที่ต้องมารบกวนพ่อแม่ค่ะ
ปัญหาก็คือ
1. แฟนชอบชวนไปโน่นไปนี่ ยิ่งพอรู้ว่าเราลาออกจากงานมา ยิ่งชอบชวน คือก็จะชวนไปเที่ยววันธรรมดาบ้าง เสาร์-อาทิตย์บ้าง หรือนัดเจอหลังเรียนเสร็จบ่อยๆ สำหรับเราออกบ้านทีคือมันหลายชั่วโมง เสียค่าเดินทาง ค่าอาหาร ค่าใช้จ่ายเพิ่มเติมอีก (เราถือคติแชร์ค่ะ ไม่ก็แบ่งกันจ่ายคนละอย่าง ไม่ชอบให้เลี้ยง 100%)...ซึ่งบอกตรงๆเราไม่อยากไปไหนอะ หรือต่อให้หลังเลิกเรียนก็อยากกลับไปทวนบทเรียน...คือต้องนัดเจอบ่อยๆมันทั้งเสียเวลาอ่านหนังสือ แถมยังมีรายจ่ายเพิ่ม ทั้งที่เราไม่มีรายรับค่ะ หลายๆครั้งเลยบอกปัดไป มันก็รู้สึกไม่ดี
2. ช่วงนี้เพื่อนรุ่นเราก็จะไปเรียนต่อกันเยอะ ไปเรียนต่อเพิ่งกลับมาก็เยอะ หรือกำลังจะย้ายงานไปประจำการต่างประเทศ ไม่ก็เพิ่งลาพักร้อนกลับไทยได้ไม่กี่วัน คือในกลุ่มเพื่อนที่สนิทกัน เราก็จะนัดไปกินข้าวกันซักมื้อ เพราะถือว่า 2-3ปี ถึงจะได้เจอกันที แล้วถ้าปีหน้าเราไปต่างประเทศ กว่าจะได้เจอกันอีกที อย่างน้อยๆก็อีก 2 ปี
...ทีนี้ เวลาไปกินกับเพื่อน เพื่อนแท็ครูปมา แฟนก็จะมาหงุดหงิดว่า ทีเค้าชวนไม่มีเวลาไป แต่กับเพื่อนไปได้....คือเราต้องมาคอยตอบคำถามบ่อยๆ มันก็อึดอัดน่ะค่ะ หลังๆเลยแก้ปัญหาว่า ออกไปไหนไม่เล่า ถ่ายรูปกับเพื่อนก็ต้องขอไม่ให้แท็คมา เดี๋ญวแฟนเห็น...อะไรแบบนี้...ซึ่งบอกตรงๆทำไปทำมาเราเองก็ไม่ชอบมานั่งปิดบังบ่อยๆเหมือนกัน เวลาเล่าอะไรต้องมาคอยระวัง ไม่ให้แตะโดนประเด็นนั้น
3. บ้านเราถือคติว่า วันอาทิตย์จะเป็นเวลาครอบครัว ส่วนใหญ่กิจกรรมก็ไปกินข้าวกับที่บ้าน หรือไปเยี่ยมญาติผู้ใหญ่ ตั้งแต่มีแฟนมาก็ต้องมาคอยแบ่งเวลาไปกับแฟน วีคนี้เค้าชวนไปที่นั่น วีคนั้นเค้าชวนไปงานนี้ คือเรารู้สึกอึดอัดน่ะค่ะ พอคุยกับเค้าว่าไปไม่ได้หลายๆวีค เค้าก็งอนๆเหมือนเอาเวลาให้ครอบครัวกับเพื่อน ไม่มีเวลาให้เค้า โดนบ่อยๆก็ชักรำคาญค่ะ (แต่ไม่เคยโวยวายนะ เราก็เก็บไว้ในใจ)
4.สมมติถ้าเราได้ไปเรียนต่อ เรียนจบแล้ว ถ้าเราหางานตำแหน่งที่ดีที่ต่างประเทศได้ เราคงคว้าโอกาสไว้ ไม่รีบกลับไทยค่ะ เพราะเราว่างานที่ต่างประเทศมีความท้าทายสูง เงินดีกว่า และถ้าทำต่างประเทศก่อน มันทำให้โปรไฟล์เราเด่นขึ้น ในเวลาที่จะกลับมาทำงานที่ไทยค่ะ...แต่จากอะไรหลายๆอย่าง เราคิดว่าแฟนเราเค้าคงไม่เหมาะกับความสัมพันธ์ระยะไกลค่ะ...แต่ให้เลือกระหว่างความรักกับหน้าที่การงาน ในอายุเราตอนนี้...เราตอบได้เลยว่าเลือกงานค่ะ
5. (อันนี้แว่บมาเสริมนิดนึง) ฝ่ายชายกับเราทัศนคติเรื่องการเรียนต่อไม่ตรงกันค่ะ พี่เค้าไม่โฟกัสกับการเรียนมาก มองว่าจบตรีพอ เรียนต่อไม่สำคัญ และไม่คิดจะเรียนต่อ ในขณะที่เราทุ่มเทกับการต่อโทมากค่ะ มันทำให้เวลาคุยกันเรื่องนี้ค่อนข้างจะ...คุยกันไม่ถูกหูเท่าไหร่ จนไม่ควรจะแตะประเด็นนี้ค่ะ
สรุปจากเหตุผลที่เล่ามานี้ทั้งหมด เรารู้สึกว่ายังไม่สามารถทุ่มเทให้แฟนเราได้มากพอ และแฟนเราก็เป็นคนดี เราเลยอยากตัดความสัมพันธ์ให้ชัดเจน ไม่ใช่กั๊กๆเค้าไว้ค่ะ อยากให้เค้ามีโอกาสไปเจอคนที่ทุ่มเทกับความรักได้มากกว่าเรา จะได้ยุติธรรมกับทั้ง2ฝ่ายค่ะ เพราะพี่เค้าค่อนข้างซีเรียสกับความรักและอยากมีครอบครัวแล้ว ในขณะที่เรายังชอบชีวิตโสดค่ะ
ขอรบกวนขอคำแนะนำในการพูดคุยจบความสัมพันธ์ แบบที่ถ้าเป็นไปได้ ก็ไม่อยากแตกหัก อยากให้กลับมาเป็นเพื่อนกันได้อยู่...อาจจะไม่ต้องสนิทแบบเดิม แต่พอผ่านไปซักพัก ทำใจกันได้แล้ว ยังกลับมามองหน้ากันติดน่ะค่ะ
แบบว่า ควรจะบอกเลิกยังไงดีจะบอบช้ำน้อยสุด ผ่านไลน์ดีมั้ย หรือคุยโทรศัพท์ นัดกินข้าวเสร็จแล้วคุย หรือนัดเจอปุ๊บ คุยเลยแล้วแยกย้าย จะเปิดเรื่องยังไง วกเข้าประเด็นยังไงดี ประเด็นไหนควรใช้เป็นเหตุผลเยอะเยอะหน่อย ประเด็นไหนไม่ควรพูดถึง คือกลัวมีปากเสียงกัน หรือควรจะค่อยๆเนียนๆเฟดตัวให้หายไปเลยดีคะ คือไม่เคยบอกเลิกใคร เลยไม่รู้ว่าควรจะมีขั้นตอนอะไรยังไงน่ะค่ะ T^T
ขอขอบคุณสำหรับคำแนะนำมาล่วงหน้าเลยนะคะ ><