สวัสดีสมาชิกทุกท่าน เราเป็นอีกคนที่ติดตามและอ่านกระทู้ในพันทิปและไม่คิดว่าวันนึงจะต้องมาตั้งกระทู้เอง//ยืมไอดีเพื่อนมาค่ะ// คือตอนนี้เครียดมาก มันเป็นความรู้สึกที่พังมากๆ มันไม่อยากกินอยากทำอะไร ขอใช้พื้นที่นี้ระบายขอกำลังใจและเผื่อมีทางออกที่จะทำให้หลุดพ้นจากความรู้สึกแย่ๆ
ขอเล่าถึงปัญหาหน่อยนะค่ะ ว่ามีที่มาอย่างไร
.......เราคบกับแฟนมาได้ปีนึงแล้ว และเราก็รักกันมาก มีความสุขดี เค้าดูแลเราดีมาก ลืมบอกไปค่ะว่าแฟนเราอายุมากกว่าเรา11ปี (ตอนนี้เราอายุ22 นะ)คือความรักระหว่าหนึ่งปีที่ผ่านมา มันเป็นเวลาไม่นานนะแต่เรารุ้สึกผูกพันกันมาก อยู่ด้วยกันแล้วมีความสุขดูแลกันจนเพื่อนๆนี่อิจฉาเลยหล่ะ เราเองก็คิดว่าตัวเองโชคดีจังที่เกิดมาเจอเค้า เราคบกันไม่เคยมีปัญหาทะเลาะกันแบบรุนแรงนะค่ะจะมีก็แค่งอนกันนิดๆหน่อยๆ ด้วยนิสัยส่วนตัว เราเป็นคนโกรธง่ายหายเร็ว เป็นคนอารมณ์ดี โกรธนานไม่ได้กลัวความรู้สึกของอีกฝ่ายจะแย่กลัวจะติดลบ กลัวความรุ้สึกดีๆจะหาย แคร์ความรุ้สึกเค้า และอีกอย่างทะเลาะกันนนานเวลาของความสุขมันจะหายไปเราตกลงกันไว้ว่ามีอะไรจะพูดกันตรงๆ จะไม่ทะเลาะกันนะเพราะเวลาเรามีน้อย (คือเราเรียนเค้าทำงาน) แต่ก็เจอกันที่ทำงานนะเพราะเราทำพาร์ทไทม์ที่เดียวกับเค้า เค้าเป็นคนน่ารัก สุภาพ พูดเพราะ ชอบเซอร์ไพร์ซเราบ่อยๆ เราก็ชอบทำเซอร์ไพรซเค้านะ เราเป็นคนทำกับข้าวไม่เป็น อยู่หอ ว่างจากเรียนก็จะพยายามหาข้อมูลเกี่ยวกับวิธีทำอาหาร เวลาเค้าบ่นว่าอยากทานอะไร ถึงไม่มีเวลาก็จะอาศัยตื่นเช้า(ทั้งๆที่ปกติเป็นคนขี้เกียจ ตื่นสาย) ตื่นมาทำให้เค้า อ่อลืมบอก เราไม่ได้อยู่ด้วยกันนะค่ะ แต่ไปๆมาๆ ทำเสร็จก็เอาไปให้ที่ทำงานบ้าง ทำวั้ยที่ห้องแล้วส่งรูปให้เค้าดู แล้วบอกเค้าว่า "ของอร่อยที่สุดในโลกเสร็จแล้วนะ รีบมาทานนะค่ะ" ทุกเมนูเราจะต้องลงท้ายชื่อเมนูว่า อร่อยที่สุดในโลก เช่น หมูทอดอร่อยที่สุดในโลก ต้มยำอร่อยที่สุดในโลก ไข่เจียวอร่อยที่สุดในโลก อร่อยจริงรึ่ดปล่าไม่รู้แต่เค้าชมว่าอร่อยทุกเมนู555
นอกจากเรื่องนี้แล้ววันหยุดมีเวลาว่างเราจะไปเที่ยวด้วยกันไปต่างจังหวัด ไปทานอะไรอร่อยๆ ทุกๆต้นเดือนจะหาวันหยุดที่ตรงกันไปเที่ยว ระหว่างทางที่ขับรถไปเราก็จะนั่งจับมือกัน ปรับทุกข์กัน ชื่นชม และขอโทษกันทุกครั้ง เรื่องไหนเคยงอนกันก็จะมาอธิบายกันรับฟังกัน ปรับความเข้าใจ มันสุขใจมากเลยนะ เราก็จะบอกว่า"ขอโทษน้าที่เด็กอ้วนพูดจาไม่น่ารัก" เค้าก็จะขอโทษเราที่เค้าคิดไปเอง ที่เค้าเข้าใจผิด เราทำแบบนี้จนเป็นนิสัย ทุกครั้งที่เจอกันก็กอดก็หอมกัน กอดเท่าไหร่หอมเท่าไหร่ก็ไม่หายคิดถึง เราทั้งคู่รู้สึกแบบนี้และมักจะเอามาพูดแระขำกันว่า ทำไมนะ? ทั้งๆที่กอดกันอยู่บ่อยๆ เราเป็นคนชอบทานเวลางอนเค้าจะแอบซื้อขนมที่เราชอบมาใส่ไว้เต็มตู้เลย แอบเข้าห้องมาแปะโน้ต โน่นนี่นั่น เรากลับมาก็อดยิ้มไม่ได้ หายงอนเหมือนเดิม เราชอบตั้งชื่อสิ่งของในห้องแม้กระทั่งในร่างกาย และตั้งแปลกๆ เช่นพุงก็เรียกมันว่าจั๊กกะบุ่มก้นก็เรียกว่าดุ๊กดุ๋ย เวลาเค้าคิดถึงเราถ้างอนอยู่ก็จะวิดิโอคอลมา แล้วบอกว่าไม่ได้คิดถึงเรา แต่คิดถึงจั๊กกะบุ่มมัน ทุกครั้งที่เค้ารึ่เรามีปัญหาไม่ว่าจะเรื่องงาน หรือเรื่องอะไรจะมีคำแนะนำดีๆให้กันเสมอ
>>>เอาหล่ะขอข้ามเรื่องสวีทไป. มาถึงจุดดราม่าบ้าง เมื่อวานเป็นวันเกิดเรา เค้าทำเซอร์ไพรซ์ตั้งแต่เที่ยงคืน เรามีความสุขมากตอนเช้าก็ยังคงปกติดี เค้าไปทำงานปกติ โทมาปกติ แหละเช้าวันนี้หกโมง เราได้รับโทรศัพท์เบอร์เค้า ตื่นมาเพราะเสียงโทรศัพท์นี่แหละ เรารับแต่ฟังเฉยๆ เพราะงงๆว่าทำไมโทมาแต่เช้า ปลายสายพูดว่า "ฮัลโหล เรารุ้มั๊ยว่า ผช คนนี้มครอบครัวแล้ว ..(แล้วเค้าพูดบลาๆๆ) " คือตอนนั้นไม่อยากฟัง ฟังไม่รุ้เรื่องเเล้ว ได้แต่ค่ะๆ อย่างเดียวมันเบลอมันเอ๋อ มันสั่นไปหมด เค้าขอร้องให้ออกจากชีวิต ผช. คนนี้ และเลิกติดต่อ ขอให้เรารับปากเค้า ตอนนั้นคำพูดที่แฟนเรา(ที่ตอนนี้คือสามีเค้า) ก็ผุดขึ้นมา เค้าเคยพูดว่า "ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นให้รุ้ไว้ว่า พี่รัก พี่รักเรามาก พี่มีความสุขและโชคดีมากที่ได้มาเจอผู้หญิงแบบนี้ ความรุ้สึกอะไรหลายๆอย่าเค้าไม่เคยได้รับจากใคร ก็มาเจอและได้รับมันจากเรา จำไว้นะพี่รักเรา" หลังจากวางสายกรี๊ดดดดลั่นน้ำหูน้ำตาพร่วงพรู โทหาเพื่อน ร้องไห้ฟูมฟาย ร้องไม่หยุด เอาชุดนอนเค้ามาแขวนหน้าตู้ มองดูแล้วร้องไห้คิดถึง เปิดดูเค้กในตู้เย็น คิดวั้ยว่าจะไม่กินเพราะจะเก็บไว้ มันยังมีรอยที่เราทานด้วยกัน อยากเก็บมะนไว้ กอดหมอนของเค้า.ของทุกอย่างในห้องที่เป็นของเค้า
ดอกกุหลาบที่ซื้อให้ ยังไม่ทันเหี่ยว ของขวัญที่ซื้อให้ยังไม่ทันได้ใช้ ความสำเร็จของเราที่เค้าบอกว่าเค้าจะเป็นกำลังใจ อยู่ข้างๆ รอดูมัน เค้าเคยบอกว่าอยากเห็นเราประสบความสำเร็จเค้าจะดีใจมากๆ เราบอกเค้าว่า ถ้าวันนั้นมาถึง ขอให้เป็นเค้าได้มั๊ยที่เป็นขงขวัญในวันแห่งความสำเร็จ เค้าตอบว่า "ค่ะได้ค่ะ" เรชื่นใจและมีกำลังใจมากๆๆ เคยคิดไว้ว่าถ้าเรียนจบ มีงานทำอยากมีบ้าน มีครอบครัวที่อยอุ่นและอยากให้เป็นเค้า. รักเค้ามาก ยอมทุกอย่างเปลี่ยนแปลงเรื่องแย่ๆของตัวเอง ยอมทนกับสิ่งแย่ๆ เพื่อนร่วมงานที่คอยจะเหน็บแนม เพราะอยากทำงานที่เดียวกับเค้า อยากเห็นหน้า วาดฝันไว้มากมาย สุดท้ายเหมือนถูกชักปลั๊ก เค้าไม่ได้บอกให้รอ. เรารอเองเรารักเค้าไม่มีความหวังเป็นไปไม่ได้ก็อยากรอ ซึ่งไม่รุ้มันดีรึ่ไม่ดีที่ทำแบบนี้ แหละคอนนี้ก็ยังพิมไปทั้งน้ำตา ตัวอักษรที่มองผ่านน้ำตานี่มันลำบากต่อารอ่านและการพิมจิงๆ เราทำถูกแล้วหรือเราคิดผิด. เราพูดเลยว่าไม่กล้ารักใครอีก และรุ้เลยว่าอาจจะรักใครได้ไม่มากเท่าเค้าอีกแล้ว มันไม่อยากมีใครแล้ว.
*****ปล. ขอโทษหากใช้ภาษาหรือพิมผิดไป****
เคยฟูมฟายเป็นวันๆเพราะสูญเสียความรัก ความสุข ไปมั๊ย??? รู้สึกไม่อยากทำอะไร หมดเรียวแรงสู้ต่อ
ขอเล่าถึงปัญหาหน่อยนะค่ะ ว่ามีที่มาอย่างไร
.......เราคบกับแฟนมาได้ปีนึงแล้ว และเราก็รักกันมาก มีความสุขดี เค้าดูแลเราดีมาก ลืมบอกไปค่ะว่าแฟนเราอายุมากกว่าเรา11ปี (ตอนนี้เราอายุ22 นะ)คือความรักระหว่าหนึ่งปีที่ผ่านมา มันเป็นเวลาไม่นานนะแต่เรารุ้สึกผูกพันกันมาก อยู่ด้วยกันแล้วมีความสุขดูแลกันจนเพื่อนๆนี่อิจฉาเลยหล่ะ เราเองก็คิดว่าตัวเองโชคดีจังที่เกิดมาเจอเค้า เราคบกันไม่เคยมีปัญหาทะเลาะกันแบบรุนแรงนะค่ะจะมีก็แค่งอนกันนิดๆหน่อยๆ ด้วยนิสัยส่วนตัว เราเป็นคนโกรธง่ายหายเร็ว เป็นคนอารมณ์ดี โกรธนานไม่ได้กลัวความรู้สึกของอีกฝ่ายจะแย่กลัวจะติดลบ กลัวความรุ้สึกดีๆจะหาย แคร์ความรุ้สึกเค้า และอีกอย่างทะเลาะกันนนานเวลาของความสุขมันจะหายไปเราตกลงกันไว้ว่ามีอะไรจะพูดกันตรงๆ จะไม่ทะเลาะกันนะเพราะเวลาเรามีน้อย (คือเราเรียนเค้าทำงาน) แต่ก็เจอกันที่ทำงานนะเพราะเราทำพาร์ทไทม์ที่เดียวกับเค้า เค้าเป็นคนน่ารัก สุภาพ พูดเพราะ ชอบเซอร์ไพร์ซเราบ่อยๆ เราก็ชอบทำเซอร์ไพรซเค้านะ เราเป็นคนทำกับข้าวไม่เป็น อยู่หอ ว่างจากเรียนก็จะพยายามหาข้อมูลเกี่ยวกับวิธีทำอาหาร เวลาเค้าบ่นว่าอยากทานอะไร ถึงไม่มีเวลาก็จะอาศัยตื่นเช้า(ทั้งๆที่ปกติเป็นคนขี้เกียจ ตื่นสาย) ตื่นมาทำให้เค้า อ่อลืมบอก เราไม่ได้อยู่ด้วยกันนะค่ะ แต่ไปๆมาๆ ทำเสร็จก็เอาไปให้ที่ทำงานบ้าง ทำวั้ยที่ห้องแล้วส่งรูปให้เค้าดู แล้วบอกเค้าว่า "ของอร่อยที่สุดในโลกเสร็จแล้วนะ รีบมาทานนะค่ะ" ทุกเมนูเราจะต้องลงท้ายชื่อเมนูว่า อร่อยที่สุดในโลก เช่น หมูทอดอร่อยที่สุดในโลก ต้มยำอร่อยที่สุดในโลก ไข่เจียวอร่อยที่สุดในโลก อร่อยจริงรึ่ดปล่าไม่รู้แต่เค้าชมว่าอร่อยทุกเมนู555
นอกจากเรื่องนี้แล้ววันหยุดมีเวลาว่างเราจะไปเที่ยวด้วยกันไปต่างจังหวัด ไปทานอะไรอร่อยๆ ทุกๆต้นเดือนจะหาวันหยุดที่ตรงกันไปเที่ยว ระหว่างทางที่ขับรถไปเราก็จะนั่งจับมือกัน ปรับทุกข์กัน ชื่นชม และขอโทษกันทุกครั้ง เรื่องไหนเคยงอนกันก็จะมาอธิบายกันรับฟังกัน ปรับความเข้าใจ มันสุขใจมากเลยนะ เราก็จะบอกว่า"ขอโทษน้าที่เด็กอ้วนพูดจาไม่น่ารัก" เค้าก็จะขอโทษเราที่เค้าคิดไปเอง ที่เค้าเข้าใจผิด เราทำแบบนี้จนเป็นนิสัย ทุกครั้งที่เจอกันก็กอดก็หอมกัน กอดเท่าไหร่หอมเท่าไหร่ก็ไม่หายคิดถึง เราทั้งคู่รู้สึกแบบนี้และมักจะเอามาพูดแระขำกันว่า ทำไมนะ? ทั้งๆที่กอดกันอยู่บ่อยๆ เราเป็นคนชอบทานเวลางอนเค้าจะแอบซื้อขนมที่เราชอบมาใส่ไว้เต็มตู้เลย แอบเข้าห้องมาแปะโน้ต โน่นนี่นั่น เรากลับมาก็อดยิ้มไม่ได้ หายงอนเหมือนเดิม เราชอบตั้งชื่อสิ่งของในห้องแม้กระทั่งในร่างกาย และตั้งแปลกๆ เช่นพุงก็เรียกมันว่าจั๊กกะบุ่มก้นก็เรียกว่าดุ๊กดุ๋ย เวลาเค้าคิดถึงเราถ้างอนอยู่ก็จะวิดิโอคอลมา แล้วบอกว่าไม่ได้คิดถึงเรา แต่คิดถึงจั๊กกะบุ่มมัน ทุกครั้งที่เค้ารึ่เรามีปัญหาไม่ว่าจะเรื่องงาน หรือเรื่องอะไรจะมีคำแนะนำดีๆให้กันเสมอ
>>>เอาหล่ะขอข้ามเรื่องสวีทไป. มาถึงจุดดราม่าบ้าง เมื่อวานเป็นวันเกิดเรา เค้าทำเซอร์ไพรซ์ตั้งแต่เที่ยงคืน เรามีความสุขมากตอนเช้าก็ยังคงปกติดี เค้าไปทำงานปกติ โทมาปกติ แหละเช้าวันนี้หกโมง เราได้รับโทรศัพท์เบอร์เค้า ตื่นมาเพราะเสียงโทรศัพท์นี่แหละ เรารับแต่ฟังเฉยๆ เพราะงงๆว่าทำไมโทมาแต่เช้า ปลายสายพูดว่า "ฮัลโหล เรารุ้มั๊ยว่า ผช คนนี้มครอบครัวแล้ว ..(แล้วเค้าพูดบลาๆๆ) " คือตอนนั้นไม่อยากฟัง ฟังไม่รุ้เรื่องเเล้ว ได้แต่ค่ะๆ อย่างเดียวมันเบลอมันเอ๋อ มันสั่นไปหมด เค้าขอร้องให้ออกจากชีวิต ผช. คนนี้ และเลิกติดต่อ ขอให้เรารับปากเค้า ตอนนั้นคำพูดที่แฟนเรา(ที่ตอนนี้คือสามีเค้า) ก็ผุดขึ้นมา เค้าเคยพูดว่า "ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นให้รุ้ไว้ว่า พี่รัก พี่รักเรามาก พี่มีความสุขและโชคดีมากที่ได้มาเจอผู้หญิงแบบนี้ ความรุ้สึกอะไรหลายๆอย่าเค้าไม่เคยได้รับจากใคร ก็มาเจอและได้รับมันจากเรา จำไว้นะพี่รักเรา" หลังจากวางสายกรี๊ดดดดลั่นน้ำหูน้ำตาพร่วงพรู โทหาเพื่อน ร้องไห้ฟูมฟาย ร้องไม่หยุด เอาชุดนอนเค้ามาแขวนหน้าตู้ มองดูแล้วร้องไห้คิดถึง เปิดดูเค้กในตู้เย็น คิดวั้ยว่าจะไม่กินเพราะจะเก็บไว้ มันยังมีรอยที่เราทานด้วยกัน อยากเก็บมะนไว้ กอดหมอนของเค้า.ของทุกอย่างในห้องที่เป็นของเค้า
ดอกกุหลาบที่ซื้อให้ ยังไม่ทันเหี่ยว ของขวัญที่ซื้อให้ยังไม่ทันได้ใช้ ความสำเร็จของเราที่เค้าบอกว่าเค้าจะเป็นกำลังใจ อยู่ข้างๆ รอดูมัน เค้าเคยบอกว่าอยากเห็นเราประสบความสำเร็จเค้าจะดีใจมากๆ เราบอกเค้าว่า ถ้าวันนั้นมาถึง ขอให้เป็นเค้าได้มั๊ยที่เป็นขงขวัญในวันแห่งความสำเร็จ เค้าตอบว่า "ค่ะได้ค่ะ" เรชื่นใจและมีกำลังใจมากๆๆ เคยคิดไว้ว่าถ้าเรียนจบ มีงานทำอยากมีบ้าน มีครอบครัวที่อยอุ่นและอยากให้เป็นเค้า. รักเค้ามาก ยอมทุกอย่างเปลี่ยนแปลงเรื่องแย่ๆของตัวเอง ยอมทนกับสิ่งแย่ๆ เพื่อนร่วมงานที่คอยจะเหน็บแนม เพราะอยากทำงานที่เดียวกับเค้า อยากเห็นหน้า วาดฝันไว้มากมาย สุดท้ายเหมือนถูกชักปลั๊ก เค้าไม่ได้บอกให้รอ. เรารอเองเรารักเค้าไม่มีความหวังเป็นไปไม่ได้ก็อยากรอ ซึ่งไม่รุ้มันดีรึ่ไม่ดีที่ทำแบบนี้ แหละคอนนี้ก็ยังพิมไปทั้งน้ำตา ตัวอักษรที่มองผ่านน้ำตานี่มันลำบากต่อารอ่านและการพิมจิงๆ เราทำถูกแล้วหรือเราคิดผิด. เราพูดเลยว่าไม่กล้ารักใครอีก และรุ้เลยว่าอาจจะรักใครได้ไม่มากเท่าเค้าอีกแล้ว มันไม่อยากมีใครแล้ว.
*****ปล. ขอโทษหากใช้ภาษาหรือพิมผิดไป****