เวลาคนเราต้องก้าวไปอีกจุดนึงหรืออีกสังคมนึง เช่น จากมัธยมไปมหาลัย จากมหาลัยสู่ที่ทำงาน
เคยรู้สึกบ้างไหมคะว่าตื่นเต้นกับสิ่งใหม่ อะไรใหม่ๆ จนบางครั้งลืมที่จะสนใจอะไรเก่าๆ
เมื่อคุณมีคนที่ทิ้งไว้ข้างหลัง และคุณไม่ได้สนใจเค้าเท่าเดิม
บางทีที่เค้าถามก็ทำเหมือนรำคาญ
คิดว่าตัวเองเหนื่อยกว่าเค้าเพราะต้องปรับตัวกับสิ่งใหม่ ต้องการให้เค้าเข้าใจทุกๆอย่าง
แต่การที่เค้าอยู่กับที่เดิม ที่ไม่มีคุณ เค้าไม่ต้องปรับตัวหรอ?
เมื่อต้องจากกัน ก็รู้สึกแย่กันทั้งสองฝ่ายไม่ใช่หรอ ทำไมคนที่จากไปชอบคิดว่าตัวเองเหนื่อยกว่าอยู่เสมอ?
จากที่เคยถามเค้าว่า วันนี้ทำอะไร กินอะไร วันนี้เป็นยังไงบ้าง? กลายเป็นพูดเเต่เรื่องตัวเองตลอด ไม่สนใจเรื่องของเค้า
คนที่พร้อมจะรับฟังเเละเข้าใจคุณในทุกๆเรื่อง เเต่คุณไม่คิดบ้างหรอว่าเค้าก็ต้องการให้คุณเข้าใจเค้า ที่รอคุณอยู่ที่เดิมเหมือนกัน
เเล้วคุณละ เคยมีเหตุการณ์อะไร ที่คุณเคยโดนลืม หรือเป็นคนลืมบ้างไหม? มาเเชร์กันคะ
ส่วนตัวเรา เราเป็นคนที่โดนทิ้งไว้ข้างหลัง
เวลาคนเราเจอสังคมใหม่ๆ จะเหลิงจนลืมคนเก่าๆที่เค้าทิ้งไว้ข้างหลัง
เคยรู้สึกบ้างไหมคะว่าตื่นเต้นกับสิ่งใหม่ อะไรใหม่ๆ จนบางครั้งลืมที่จะสนใจอะไรเก่าๆ
เมื่อคุณมีคนที่ทิ้งไว้ข้างหลัง และคุณไม่ได้สนใจเค้าเท่าเดิม
บางทีที่เค้าถามก็ทำเหมือนรำคาญ
คิดว่าตัวเองเหนื่อยกว่าเค้าเพราะต้องปรับตัวกับสิ่งใหม่ ต้องการให้เค้าเข้าใจทุกๆอย่าง
แต่การที่เค้าอยู่กับที่เดิม ที่ไม่มีคุณ เค้าไม่ต้องปรับตัวหรอ?
เมื่อต้องจากกัน ก็รู้สึกแย่กันทั้งสองฝ่ายไม่ใช่หรอ ทำไมคนที่จากไปชอบคิดว่าตัวเองเหนื่อยกว่าอยู่เสมอ?
จากที่เคยถามเค้าว่า วันนี้ทำอะไร กินอะไร วันนี้เป็นยังไงบ้าง? กลายเป็นพูดเเต่เรื่องตัวเองตลอด ไม่สนใจเรื่องของเค้า
คนที่พร้อมจะรับฟังเเละเข้าใจคุณในทุกๆเรื่อง เเต่คุณไม่คิดบ้างหรอว่าเค้าก็ต้องการให้คุณเข้าใจเค้า ที่รอคุณอยู่ที่เดิมเหมือนกัน
เเล้วคุณละ เคยมีเหตุการณ์อะไร ที่คุณเคยโดนลืม หรือเป็นคนลืมบ้างไหม? มาเเชร์กันคะ
ส่วนตัวเรา เราเป็นคนที่โดนทิ้งไว้ข้างหลัง