ขับรถออกจากมอมาแล้วมาทางเบี่ยง จะเป็นดินแดง แต่ช่วงนี้ฝนตกเลยเป็นโคลนลื่นๆ เราก็ขับไปทางนั้น (ไม่ทันได้คิดค่ะเพราะไปบ่อยจนชิน) ตรงนั้นจะเป็นถนนคนเดินวันจันทร์ พอพ้นดินแดงขึ้นมาบนถนน เราก็ถูๆรองเท้ากับถนน ขับรถเลี้ยวขวาเข้าไปในร้านเครื่องสำอางร้านหนึ่งตรงมุมตึก ร้านดูดีเลยค่ะ ดูของเยอะด้วย เข้าไปพนักงานกำลังจัดของอยู่ เราก็เดินไปตรงอุปกรณ์แต่งหน้า ไม่ไกลนะคะโซนหน้าร้าน เราก็ยืนดูของ พนักงานพูดขึ้นมาว่า “น้องคะ รองเท้าน้องเปื้อนอะ” เรายังไม่รู้ตัวเลยค่ะ ก้มลงไปมองที่พื้น ก็ “อุ่ย! ขอโทษค่ะๆ” เค้าก็มองเราแบบ จากหน้าลงมายังพื้นเลยค่ะ (ก็ยังไม่รู้ตัวอีกค่ะ คิดในใจร้านนี้ต้องถอดรองเท้าหรือเปล่า ครั้งที่แล้วมาก็ไม่ได้ถอดนิ) เราเลยถามเขาไปว่า “ต้องถอดรองเท้าหรือเปล่าคะ” เค้าตอบ “ไม่ค่ะ  แต่รองเท้าน้องเปื้อนเกินไป” เฟลมากนะคะตอนนั้น สักพักเค้าก็บ่นว่า “ได้เช็ดพื้นอีกละ” เรานี่ทำอะไรไม่ถูกเลยค่ะ เลยลุกลี้ลุกลนถามเค้าว่า “เดี๋ยวช่วยเช็ดให้ไหมคะ” เค้าตอบ “ไม่เป็นไรคะ” เราเลยหยิบรองเท้าขึ้นมาถือไว้ แล้วก็เดินออกจากร้านไปเลยคะ อยู่มาสองปีกว่าเรื่องนี้สะเทือนใจมากค่ะ  
"เสียแรงที่รัก เสียแรงที่ไว้ใจ ไม่นึกว่าจะทำได้ลงคอ"  เรื่องนี้ "ยิ่งกว่าเสียใจค่ะ" แล้วถ้าเป็นเพื่อนๆจะทำอย่างไรคะ  เราทำดีแล้วใช่ไหม?