คือมีเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งนะค่า เมื่อก่อนก็ไม่สนิทกันนะค่า ออกจะเกลียดกันด้วยซ้ำ แต่เพราะย้ายมาเรียนต่อกันในเมืองนะค่า นางพักหอไม่มีรถ ไม่มีเพื่อน นางก็มาทักเรา แล้วก็มาอยู่กับเราค่า ส่วนตัวเป็นคนชอบอยู่คนเดียวนะค่า แต่มีเพื่อนมาสักคนก็ไม่ใช่ปัญหา หลังๆมานางเริ่มมีการเยอะกับเราค่า ชอบอวดนั้นนี้ ใส่เราตลอด เราทำงานส่งตัวเองเรียนมาตั้งแต่ขึ้นม.4 เรารู้จักชีวิตดี มาเรียนมหาลัย เราก็ทำงาน2ที่ เราเรียนภาคสมทบตอนเย็น นางเรียนภาคปกติ ภาคปกติจะหาเพื่อนง่าย เพื่อนเยอะ เราก็เข้าใจค่า เราเป็นคนไม่เข้าสังคม บางครั้งเห็นเพื่อนเยอะๆเราก็แอบอิจฉานะ แต่ก็แค่นั้น เพื่อนกินหาเมื่อไหร่ก็ได้ นางชอบเที่ยวกลางคืน ไปกับเพื่อนที่เรียนด้วยกันตลอด เราทำงานเสร็จก็จะแวะ รับนาง ที่ร้านเหล้าอยู่บ่อยๆ บางครั้งก็ดื่มเกินเงินไม่พอแชร์ เราก็ห่วงเพื่อนนะ ก็ให้ไป นางไม่มีเงินนางก็จะมาอยู่กับเราตลอดค่า เราก็เลี้ยงข้าวบ้าง บางครั้งไม่มีก็ต้มมาม่ากกินกัน บางครั้งนางเอาแฟนมานอนหอเรา แล้วไล่เรานอนล่าง เราก็เคย  นางชอบใว่เสื้อผ้าของเรานะค่า ยืมไปไม่คืนด้วย บางตัวซื้อมาไม่ได้ใส่นางก็ใส่จนยืดหมด เราก็บ่นๆ นางก็หยุดไปพักหนึ่ง เดียวก็เอาอีก

             เริ่มมีปัญหาตรงนี้มาละค่า พอเราเอาผ้าที่นางยืมมาใส่ ไปไหนมาไหนก็มีแต่คนทักว่าเรายืมผ้านางมาใส่เหรอ ไม่เงินขนาดนี้เหรอ ก็บ่นๆว่านางคงลำบากที่ต้องให้เรายืมผ้า ซึ่งเราก็โกรธดิเออ ผ้าฉันอ่าฉันซื้อเก็บเงินซื้อเอง ผ้าเราส่วนใหญ่เป็นเสื้อผ้า ราคาถูกๆบางตัวไม่ถึง100 เราเลือกผ้าเยอะนะ ชอบซื้อด้วย
พอนางมีเงินก็ชอบพาไปร้านเสื้อผ้าบนห้างบ้าง ร้านที่ดังๆบ้าง เสื้อผ้านางอย่างถูกก็400 500 ละยังสอนเราให้รู้จักซื้อผ้ามียี่ห้อ ยิ่งแพงยิ่งคุณภาพดี เราก็ลองดูนะ ซื้อกางเกงยีนต์ แลงเลอ (พิมถูกป่าว) เห็นมันเซล เลยซื้อมาใส่ คือแบบไอ่ห่าของแพง กูใส่กลัวขาด เปื้อน คือ เดือน 2 เดือนจะกล้าใส่ บ้างเดือนไม่แตะเลย ตอนนี้ใส่ถุงเก็บไว้ 55


นางชอบมายืมเงินเรากว่าจะคืนก็ข้ามมาหลายเดือน พักหลังๆเราก็ทนไม่ค่อยได้ เลยจับนางมาคุยตรงๆ พอดีช่วงนั้นนางเฮิร์ท เงินไม่มีเพื่อนไม่ตาม นางก็ยอมฟังเรานะ เราก็แนะนำให้นางหางานทำ

นางทำเป็นพีจี พีอาร์ตามร้านเหล้านะ นางเป็นคนอวบรูปร่างดี แต่งหน้าเก่ง ต่างกับเราที่ผอมสูงง แค่คิ้วนี้ยังเขียนเป็นครึ่งชัวโมงลูกค้าส่วนใหญ่จะชอบนางค่า ก็มีแบบ ป๋าๆ อาเฮีย มาติดนาง ต่างกับเรา ไม่ค่อยสนคนแก่หัวงูเท่าไหร่ ก็มารับนางไปเที่ยว กินอาหารดีๆ อัพสเตตัส แต่งตัวสวยอยู่ตลอด นางก็สอนนะว่า เนี่ยมองผู้ชายเอาที่มีรถยนต์ขับ ไม่กินอาหารข้างทาง เราก็อืมๆ นางไม่ค่อยแนะนำเราให้รู้เท่าไหร่ (ส่วนใหญ่คนที่รู้จักพวกเราจีบเพื่อนอยู่ก็จะหันมาจีบเราแทน ซึ่งเราไม่ชอบผู้ชายแบบนี้มาก)บางทีนางก็พาไปด้วย เป็นไม้กันหมาพวกมือไว เราก็ชิวสิ -อย่างเดียวค่า

แต่ไม่ใช่ว่าเราจะไม่มีคุยนะ ก็มีคุยด้วย เลือกคุยกับคนไม่มีเมียนะค่า เราชัดเจนนะบอกเลยเป็นเพื่อน ที่ปรึกษา ได้ แต่เป็นแฟน เป็นเมียไม่เอา เขาก็ใจดีนะ เราบอกอยู่หอกับเพื่อน เขาก็บอกจะเลี้ยงข้าว พาเพื่อนมาด้วย บางทีซื้อของพวกของใช้นะเขาก็จะช่วยจ่ายบางครั้ง ซึ่งของเพื่อนเราเขาก็ซื้อให้
เราบอกเสนอห่วงเราก็ห่วงเพื่อนเราด้วย เวลาใครชวนไปกินอาหารดีๆเราก็จะชวนนางไปด้วย บางทีเป็นอาหารที่นางไม่ชอบ นางก็ไปนะ กินนิดหน่อย ถ่ายรูป (คือเราคิดนะมาทำไม เสียดายเงิน ค่าหัวเป็นพัน กินไม่ถึงร้อย สงสารเขาหาเงิน)

พอไปเจอเพื่อนๆนางก็ชอบเอาไปเล่า ว่าไปกินนี้มาอร่อย งั้นงี้ แพงมาก (ส่วนตัวเราไม่ชอบนะเงินเราก็ไม่ใช่เอามาพูดทำไม)

ช่วงนั้นเราก็ควบคุมการใช้เงินของนางตลอดนะ


ทีนี้พอมีอะไรหน่อย นางก็ชอบมาเล่า อย่าง หนังเรื่องนี้สนุกนะ เราดูจบ เราก็บอกนาง นางก็ดูแล้วเอามาเล่าให้ฟัง เราก็ว่าดูแล้ว นางก็พูดอยู่นั้น เหมือนนางรู้เยอะกว่าเรา มาเล่ามาสอนให้คิดตามหนัง เพื่ออออ!!!
ทำงาน เราทำงานจนขึ้นเป็นหัวหน้า เด็กใหม่มาเราก็สอนงาน นางก็ชอบมาสอนช่วย แล้วก็มาสอนเราให้ทำงั้นงี้ ตามจัฝี้เรา คือนางเราก็สอน บางทีก็เรียกเราไปสอน คือกฎร้านเนี่ยคนช่วยตั้งฉันไหม คนเอากฎมาบอกฉันไหม เราก็อืมๆ บางทีก็เดินหนีเลย

พักหลังมานางก็ออกไปรับงานพวกอีเว้น ละก็มาเล่าให้ฟังบอกได้เงินดีกว่า สบายกว่า ชิวกว่า
เราถามนะ :ไมจะชวนไปทำงานเหรอ
นางว่า : มาก็ได้นะจะช่วยแนะนำให้ (คือเราคิดนะงานดี นางจะเริ่มมายืมเงินเราทำไม)
เราก็ปฏิเสธไป อยู่แบบนี้เรื่อยมั่นคงก็ดี อีเว้นเงินดีแต่งานก็ใช่จะหาง่าย บางทีถูกหลอกไปขายก็มี)

เราก็บอกเรื่องงานนะคิดดีๆ นางก็โกรธหายไปเป็นเดือน ทีนี้พ่อนางไปซื้อบ้านใหม่
นางก็ถ่ายรูปมาอวด บ้างหลังใหญ่ 2ล้าน เนี่ยใช่ว่าจะหาง่ายนะ บอกพ่อเก็บเงินซื้อดิ อยู่บ้านปูนดีกว่าบ้านไม้ เราได้ยินนี้แทบกรี้ดเลย (บ้านเราจนบ้านไม้เราก็อุ่นใจดีนะ ไม่มีหนี้ ไม่เหนื่อย )

นางก็ชอบถ่ายรูปอวด คนนั้นคนนี้ ละช่วงนั้นนางไม่ทำงาน เงินไม่มีสิค่า มายืมเราอีกละ --ไอ่เราก็หมั้นไส้ --ยึกยัก ไม่ให้ง่ายๆ
เรา : ให้ไปขอพ่อแม่ดิ น่าจะมี
นางก็ดราม่า น้ำตาคลอ : บอกพ่อไม่มีเงินยิ่งช่วงนี้ ไหนจะเงินค่าผ่อนบ้านอีก

เราก็ตกใจ :เงินกู้กยศ ก็มีนิ น่าจะมีอยู่ ทำไมไม่เอามาใช่
นาง : บัตรพ่อยึดไป พ่อต้องคอยเก็บเงิน
เราแอบเห็นบัตร นางอยู่นะ นางคงจะใช่จนหมดตามเคย
สุดท้ายเราก็ให้ยืม

นางเลิกกับแฟนก็มาอยู่ติดเราอีกละ
นางก็ชอบพูดเรื่องบ้านให้คนโน่นนี้ฟังว่าซื้อบางมา ไปดูชุดโซฟาใหม่ เราฟังละเหนื่อยนะ พอกันทีเถอะ

เราเอื้อมกับเรื่องแบบนี้ซ้ำๆ เราก็ห่างนางนะ

นางก็มีแฟนละหายไปเลย นางยืมเงินเราไปนะ พอทวงก็โกรธ เราก็ไม่เคยจดนะ ถามนาง หลังมานางไม่คืนเราเริ่มจดบ้างละ เราบอกเงินไปนางก็ว่าเราโกง ทำไมเงินเยอะ ฉันทำงานก็เหนื่อยมากละ ไม่อยากมาเหนื่อยกับเพื่อน ด้วยเรื่องเงิน.อยากสอนนาง ดัดนิสัย ดัดความคิด

ใครพอมีวิธี บ้างค่า