EP 1: Wake Up

สวัดดีครับบ
ก็ผมจะมาเล่าเรื่องเเลกเปลี่ยนที่อเมริกาของผมนะครับบ
เช้าวันอาทิตย์ 12 กรกฏาคม 2558
ผมนอนตื่นเร็วเป็นพิเศษเพราะอะไรนะหรอ ก็วันนี้ผมจะได้ออกไปผจญภัยไกลบ้านเเล้วไงง
ความตื่นเต้นมันมีมากมายในตอนเช้าเเต่มันก็หายไปในตอนเที่ยง กระเป๋า เสื้อผ้า โทรศัพท์พร้อม
ผมมีนัดกับเพื่อนๆไว้ว่าพวกเขาจะมาส่งผมในตอนบ่ายวันนี้ เพราะว่าวันศุกร์ ที่10นั้นเป้นวันเกิดผมพอดีเราเลยจัดปาร์ตี้หมูกระทะกัน ตบด้วยดูมินเนี่ยน ซึ่งคนบางคนก็มาส่งผมไม่ได้เเต่ไม่เป็นไร ตราบที่เพื่อนสนิททั้งหมดของผมพร้อมใจกันมาส่งผมในวันนี้ ด้วยความชิวเกินไปทำให้ผมไปสาย เเละ เเน่นอนเพื่อนผมรออยู่นานเเล้ววพวกมันจึงบ่นพร้อมกัน ผมจะอธิบานให้ฟังละกัน คือผมต้องนั่งเครื่องไปกรุงเทพเเล้วก็นอนที่นั่นคืนนึง
เครื่องผมที่จะบินไป ต่างประเทศนั้นจะบินหกโมงในวันรุ่งขึ้น คือวันที่13นั้นเอง เเล้ววันนั้นเเหละที่ผมต้องบินเกือบทั้งวัน
เอาหล่ะ กลับมาต่อที่หาดใหญ่ ผมถ่ายรูปกับเพื่อนๆกับเเม่ เเต่เสียดายที่พ่อผมไม่ว่างมาส่ง อันที่จริงผมกับพ่อเราก็ไม่ได้สนิทกันมากผมไม่รู้ว่าเป็นเพราะตัวผมรึเปล่า เเต่เราก็ไปไหนด้วยกันไปเที่ยว ไปนั่งกินเบียร์อะไรด้วยกันบ่อย พ่อผมกอดผมก่อนที่ผมจะมาสนามบินเเล้วก็บอกว่าไม่เป็นไรหรอก ยังไงเราก็ติดต่อกันได้ ง่ายจะตาย
เเต่มันก็จริงนะ สมัยนี้อะไรๆมันก็ง่ายไปหมด ไม่ต้องมารอจดหมาย หรืออะไรเเบบนั้น. อีกอย่างนึงคือเเม่ผมไม่ได้ไปกรุงเทพกับผมด้วยเเกมีงานที่จะต้องทำเเต่ผมก็เข้าใจเเหละ เเต่เอาจริงๆวันนั้นความร็สึกที่ผมต้องจากกับเพื่อนเเละพ่อเเม่ นั้นไม่เสียใจพอที่จะทำให้ผมซึมหรือร้องให้เลยย อาจจะเพราะผมตื่นเต้นมั้งที่จะได้ออกไปสำรวจโลกบ้างง เเต่ผมไม่รู้อะไรเเล้ว หลังจากนั้นเเหละของจริงๆ ผมขึ้นเครื่องพร้อมกับความตื่นเต้นเต็มที่
อาจจะเพราะความสบายบนเครื่องหรือของกินนี่เเหละ ผมจึงรู้สึกว่าเที่ยวบินนี้มันเร็วดี
เครื่องของผมลงที่สุวรรณภูมิ เเล้วคนรู้จักของเเม่ผมเค้าก็มารับ อันที่จริงผมมานอนบ้านเค้าเเล้วครั้งนึง ประมาณ 1 อาทิตย์ก่อนบินได้มั้ง ผมมาทำวีซ่า ที่เค้าลือกันว่ายากหนักหนา เเต่ของผมมันไม่ใช่เลยคนสัมภาษ ของผมเป็นคนเอเชีย หน้าตาดี เค้าถามผมเล็กน้อยเท่านั้น เช่น ถามว่า ไปรัฐไหน เรียนเกรดอะไร เคยไปอเมริกา ไหม ใครเป็นคนจ่ายตังให้ง ประมาณนั้น เเหละ เเละเเล้วเค้าก็เอาพาสปอต กับ ใบเกรดผมไป ซึ่งนั้นเเปลว่า ผมได้วีซ่าเเล้วว เอกสารที่องค์กร ผมเตรียมให้เป็นปึกดูจะไม่จำเป็นเลยย.
กลับมาที่บ้านของคนรู้จักเเม่ผม ผมนอนไม่หลับเลยจริงๆ เเละเเน่นอน เพราะความตื่นเต้นนั่นเองเเหละ
ผมต้องตื่นตีสี่ เเต่ผมจำได้ว่าวันนั้นผมตื่นตีสาม เเล้วก็ไม่ได้ตื่นเพราะนาฬิกาปลุกด้วย เเต่นั่นก็ดีเพราะผม จะได้เตรียมตัว ก๊อกๆเสียงเคาะประตูดังมา ผมเปิดมาก็เห็นคนรู้จักของเเม่ผมอยู่ตรงหน้า เค้าถามผมว่าจะไปหรือ ยัง เเละเเน่นอนผมพร้อมเเล้ว
เดี๋ยวค่อยมาต่อนะครับ ผิดพลาดประการใดขออภัยด้วย เเนะนำกันได้นะครับ.