ฉัน คบกับผู้ชายที่มีอายุน้อยกว่าถึง 10 ปี เราเริ่มความสัมพันกันแบบพี่น้อง เพื่อนร่วมงาน เราสนิทกันมาก ปรึกษากันทุกเรื่อง
ด้วยความไว้วางใจ ทำให้ไปไหนมาไหนกัน แบบไม่ต้องระวังตัว จนวันนึง เรา ได้เสียกัน  เขา เป็นฝ่ายเริ่มเเละบอกรักฉัน ไม่ได้รักแบบพี่น้อง
เราคบกัน อยู่ด้วยกัน จนวันนึง เปลี่ยนที่ทำงาน กลับมาอยู่ในสังคมใกล้บ้าน เขาเปลี่ยนไป หาเรื่องทะเลาะทุกวัน จนวันนึงฉันรู้ว่าเขาพาผู้หญิงคนอื่น
เข้าห้องนอนของเรา  แต่เเล้วผู้หญิงคนนั้นก็ไปจากเขา ฉันก็ให้อภัยเขาอีก  เรากลับมาอยู่ด้วยกันอีก เขา ก็มีผู้หญิงในเฟส มากมาย
จนฉันทนไม่ได้ เลยยื่นคำขาดว่า "พอกันที ต่อจากนี้ไป ไม่มีเเม้แต่คำว่าพี่น้อง" เรา ไม่เหลือความผูกพันใดๆ อีก หากเลือกที่จะคุยกับฉันต้องเลิกยุ่งกับผู้หญิง
คนอื่นทุกคน  และ "เขาก็เลือกฉัน" แต่มันไม่ได้ทำให้ฉันมีความสุขเท่าไหร่นัก เพราะ เขา อยู่กับฉัน โดยที่ เวลาใครๆ ถาม เขาจะบอกว่าเขาโสด
เขาไม่มีเเฟน ทั้งๆ ที่ เขาอยู่กับฉัน ทุกคืน  เราเช่าบ้านด้วยกัน ซึ่งส่วนใหญ๋ ค่าเช่า ฉันจะออกมากกว่า ค่าน้ำ ค่าไฟ ฉันดูเเลเขาเป็นอย่างดี เราอยู่กันแบบนี้มา
จะเป็นปี เขาก็บอกทุก่คน  ว่าเขาโสด ตอนนี้ พ่อเขากำลังจะสร้างบ้านให้ ให้ พี่ๆ น้องๆ ของเขาเข้าไปอยู่รวมถึงเขาด้วย เปนบ้านหลังใหญ่ที่เขาใฝ่ฝัน
ฉันรู้ ว่าพอบ้านเสร็จ เขาจะเข้าไปอยู่ที่บ้านนั่น " และฉันล่ะ" ฉันถามตัวเอง เขาไม่สนด้วยซ้ำว่าฉันจะอยู่อย่างไง เขารู้เเค่ว่า เขามีบ้านเเล้วเขาก็ต้องไปบ้านเขาสิ แต่เเค่ตอนนี้เขาไม่มีบ้าน เขาเลือกที่จะอยู่กับฉัน
         หลังๆ  มา เขา ไม่ยอมไปกินข้าวที่ไหนกับฉัน เพราะเขากลัวคนอื่นเห็น  กลัวใคร ๆ จะรู้ว่าเราอยู่ด้วยกัน
                      เขา ไม่ยอมไปไหนมาไหนกับฉัน เพราะกลัวว่าจะมีคนรู้ ว่าเราอยู่ด้วยกัน
                      เขา  รอบ้านหลังใหญ่เสร็จ เขาจะจากไปอย่างไม่เเยเเส
                      เมื่อ เขาเรียนจบ  เขา คงจะหางานที่ดีกว่านี้ทำ  (ทั้ง ๆ ่ที่ฉัน ช่วยเขาเรื่องงานทุกอย่าง)
                      ตอนเขาเรียน เขาลำบาก ฉันเป็นกำลังใจให้ ช่วยทั้งเรื่องเงิน และอื่นๆ  แต่ ความสำเร็จที่อยู่ตรงหน้า กับไม่มีภาพฉัน
                       ในความยินดีเลย   เขากลับมีเพื่อนที่เรียน และ พ่อเเม่พี่นอ้งที่ตอนแรกเหมือนไม่มีใครใส่ใจเขา
                      เขา  นึกถึงคนอื่น ก่อนฉันเสมอ   เวลาไปเที่ยวด้วยกัน เขาจะนึกว่าจะซืออะไร ฝาก เพื่อนสาวคนไหนดี ทั้งๆ  ที่ อยู่กับฉัน
                      เขา  เป็นที่ปรึกษาความรักให้ คนอื่นๆ  เสมอ  แต่เขา ไม่เคยห่วงใยฉันเลย
                      ฉัน อยากไปเที่ยวกับเขา เหมือน เช่นเคย แต่เขาไม่อยากไปกับฉัน แต่กลับ หาโอกาส ชวนเพื่อนคนอื่นๆ ไป
ฉัน ดูแลเขา ทุกอย่าง  หาข้าว  อยากได้อะไรฉันหาให้  เจ็บป่วย ฉันดูแล  ตั้งแต่ก่อนสมัครเรียน  จนเรียน จนจะจบ  ฉัน สร้างโอกาสให้เขามีกลุ่ม
มีสังคม  เขามีทุกอย่างพร้อม และเมื่อเุวลานั้นมาถึง สิ่งเดียวที่เขาไม่มี และเขาคงต้องการแบบนั้น  นั่นคือฉัน เมื่อวันนั้นมาถึง เขาทิ้งฉันลง และมีความสุขอยู่ได้อย่างไง เขาจะยิ้ม ได้อย่างภาคภูมิใจได้อย่างไง เมือ่เขา ก้าวเข้าสู้ความสำเร็จ ด้วยระยะทางที่มีฉัน เคียงข้าง แต่จุดหมายปลายทาง ไม่มีฉัน
เขาทำแบบนี้ เขาไม่รู้สึกอะไรได้อย่างไง