วันนี้ไปนั่งอ่านหนังสือในห้องสมุดของสถานที่ราชการ ที่อบรมวิชาชีพแขนงหนึ่ง เข้าไปยังห้องอ่านหนังสือ มีโต๊ะมากมายแต่มีคนอยู่เพียงประมาณ 40% ของจำนวนที่นั่งทั้งหมด ผมก็เดินไปที่ว่างซึ่งส่วนมากก็มีหนังสือ ตำรา วางกันเต็มไปหมด ไปเจอโต๊ะหนึง นั่งได้ 4 คน มีกระเป๋าใบหนึงวางบนเก้าอี้ แต่เก้าอี้ตัวอื่นว่าง บนโต๊ะไม่มีของวาง ผมเลยเข้าไปนั่งในตำแหน่งทะแยงมุมฝั่งตรงข้ามกับเก้าอี้ตัวที่มีกระเป๋าวาง ผ่านไปประมาณ 20 นาที มีคนสองคนเดินเข้ามานั่งฝั่งตรงข้าม และเรื่องราวก็เริ่มจากจุดนี้ คือน้องสองคนนี้ใช้สายตา และ กริยา แสดงออกว่าไม่พอใจผมเป็นระยะตลอดเวลาเกือบ 30 นาที คนสองคนนี้ทำกริยาแบบว่าอึดอัดรำคาญ เลื่อนเก้าอี้ไปมา หยุกหยิกตลอดเวลา ผมก็ทนไปเรื่อยจนผมทนไม่ไหว เลยใช้หูฟังครอบหูซะก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือ จนสุดท้ายเค้าก็ลุกไปนั่งโต๊ะใหม่

ขอถามว่าในบริบทแบบไทยไทยผมผิดไหมที่ไปนั่งโต๊ะที่มีคนจองแบบนั้นและถ้ามีที่ว่างเราเข้าไปนั่งเลยได้ไหม ?

ผมเข้าใจมาตลอดว่าหากเป็นที่สาธารณะใครสามารถใช้ได้ เมื่อที่นั่งและโต๊ะมีไว้สำหรับมนุษย์นั่งเมื่อไม่มีมนุษย์นั่งก็เท่ากับที่ว่าง หลักการเดียวกับมีคนลงไปยืนจองที่จอดรถในห้างซึ่งมีไว้ให้รถจอดแบบนั้น