ผมมาถึงจุดนี้ได้ไง จุดที่ผมกลายมาเป็นเกย์...

...ผมเดินผิดตรงไหน...
---
...ผมเคยเป็นเด็กบ้านนอก เติบโตในชนบท อยู่ท่ามกลางหุบเขา ชีวิตมันดูน่าสดใส แถมเพื่อนรุ่นๆเดียวกันที่ไปไหนมาไหนก็เป็นเพื่อนชาย  ครั้นเมื่อเยาว์วัย ผมเป็นเด็กซุกซน เกเร แถมชอบเลี้ยงไก่ชน ยิ่งได้ไก่พม่านิ ดีใจสุดๆ เพราะร่ำลือว่าเป็นไก่ที่ตีเก่งนักเก่งหนา ถึงขนาดอยากได้หนังสือการเลี้ยงไก่ชนเลยทีเดียว เพราะความที่เป็นเด็กซุกซน ฉะนั้นช่วงเวลาของเด็กตาดำๆไม่ใช่หยุดอยู่แค่เรื่องไก่ เพราะเด็กก๊วนเดียวกันที่อายุไม่ถึง 10 ขวบ หัดเที่ยวป่า ล่าสัตว์ ยิงนก ดักตุ่น ยามหนู ตกปลา เอากระดาษมาม้วนแล้วก็สูบกัน แถมแอบไปดูหนังโ..๊.แบบช-ญอีก มาถึงตอนนี้ เราไปทำได้ยังไงว่ะ ชีวิตบัดซบอย่างนั้น!!!
...อย่างว่า กีฬาที่เด็กผู้ชายชอบเล่นกัน นั้นคือ ฟุตบอล และผมก็ได้เล่น ทั้งเป็นผู้เล่น ทั้งเป็นผู้รักษาประตู แถมได้เล่นลิงชิงบอล ยิ่งวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ ก็พากันไปเล่นปิงปอง แม้กระดานอยู่ในที่แจ้งและฝนจะพร่ำลงมา ก็เล่นกันไปได้ สนุกสนานเฮฮา สารพัดของเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่จะได้เล่นครั้งหนึ่งในช่วงเวลานั้น ...ครั้นถึงภาคฤดูร้อน จะมีประเพณีบวชเณร และผมก็เป็นเด็กคนหนึ่งที่ถูกส่งไปพร้อมพวกเพื่อบวชเป็นเณรภาคฤดูร้อน ขอบอกเลยช่วงเวลาที่เป็นเณร ทั้งซุกซน  ดื้อ แถมแอบไปซื้อมาม่ามากินอีก สารพัดเรื่อง ชีวิตที่เป็นเณรผมทำผิดศีลไปหลายข้อเลย "ผมต้องขอขมาโทษต่อพระรัตนตรัยในกรรมนั้นครับ" เพราะเหตุนั้น ผมและพวกจึงโดนพระที่สอนตี ขอบอกว่ามันเจ็บมาก ตีแบบไม่ยั้งมือเลยทีเดียว แถมเป็นไม่หวายที่บ่งบอกถึงการใช้งานในระดับหนึ่งเลยทีเดียว ยังจำได้ไม่รู้ลืม แต่ผมก็ให้อภัยไปหมดละ อีกอย่างการให้นั่งท่องมนต์ต่างๆ ช่วงเวลานั้นหากท่องไม่ได้ ต้องโดนทำโทษ ไอ้เราก็ไม่อยากโดน แต่เพราะความไร้เดียงสา บวกท่องไม่เก่ง ก็ต้องมีโดนบ้างเป็นธรรมดา และมาถึงตอนนี้ เรื่องไม่ดีที่ผมทำไป ผมทำไปได้ยังไงว่ะกับเรื่องบัดซบอย่างนั้น!!!
ผมก็ต้องขอขมาโทษต่อนายเวรทั้งหลายด้วยครับ...เฮ้อชีวิต!!!
---
...เรื่องราวของชีวิตแม้จะเล่ามาไม่หมด แต่ผมสงสัยว่าทำไมเวลาที่ผ่านมา ผมมาถึงจุดนี้ได้ไง จุดที่ผมกลายมาเป็นเกย์...!!!
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่