บ้านผมอยู่ภาคใต้ครับ ที่ภาคใต้นั้นจะมีชื่อเสียงเรื่อง วัวชน ไก่ชน และการกัดปลาเป็นพิเศษ เราจะหาดูได้ทั่วไป โดยเฉพาะแถวบ้านผมครับ
เมื่อผมยังเรียนอยู่ตอนมัธยม ผมก็ชอบเล่นไก่ชนเหมือนกัน อยากมีไก่สวยๆไว้อุ้มสักตัว เพราะมันดูเท่ห์ดี (ในความคิดตอนนั้น) และผมชอบให้ไก่มันตีกัน ไม่ว่าจะเป็นไก่ชน หรือ ไก่แจ้ ไก่เตี้ย ผมจะดู แต่ว่าผมไม่ให้มันตีกันนานครับ เพราะกลัวว่าไก่มันจะเจ็บ เลยให้มันตีกันแป็บเดียวแล้วแยก ที่เป็นแบบนี้เพราะผมเคยไปเห็นเวลาเค้าตีไก่ชนกันจริงๆ มันทำให้ผมสงสารไก่มาก บอกได้คำเดียวว่ามันโหดร้ายทารุณกับสัตว์มากครับ สิ่งนี้เลยทำให้ผมเลี้ยงไก่เพื่อดูเล่นเท่านั้น ในสายตาผม ผมคิดว่าไก่มันสวยงามครับ

ที่บ้านผมจะมีนักเลงไก่ชนมากมาย และคนที่เป็นที่รู้จักกันมากคือลุงเสวียนครับ แกเป็นนักเลงการพนันทุกชนิดครับ ตั้งแต่การพนันกับสัตว์ ไพ่ ไฮโล คือมีบ่อนที่ไหนก็ต้องเจอแกที่นั่น ชีวิตของนักพนันนั้นมีขึ้นและลงตลอดเวลาครับ วันนี้มีเงินเยอะแยะ แต่วันรุ่งขึ้นกลับไม่มีไรกิน และมันก็สลับไปแบบนี้เสมอ สำหรับลุงเสวียนแล้วแกเป็นเจ้ามือ มากกว่าเล่น ที่บ้านของแกจะเลี้ยงไก่ชนไว้มากมาย และเลี้ยงไว้เพื่อตีพนันเงินกัน ผมจะอธิบายการตีไก่ให้ฟังนิดนึงครับ

ตีไก่จะตีกันสองแบบ คือ ไก่แข้ง กับ ไก่เดือย ทั้งสองอย่างนี้จะต่างกันอยู่คือ ไก่แข้งตีกันจนรู้แพ้ชนะ ส่วนไก่เดือยนี้ จะตีกันจนกว่าตัวใดตัวหนึ่งจะโดนแทงตายไป แต่การตีทั้งสองแบบนี้มีความเหมือนกันคือ ไก่จะได้รับความเจ็บทรมานสุดๆและผู้แพ้ต้องตาย ส่วนการนับยกนั้น จะใช้กะลาเจาะรูตั้งบนผิวน้ำ จนน้ำซึมเข้ามาจนกะลาจมน้ำ เรียกว่า อัน หรือหมดยกนั่นเอง ไก่บางคู่ตีกันหลายอัน ตีกันจนหัวแตกตาแตกเลยทีเดียว

ทีนี้ผมจะเล่าว่ามันโหดร้ายและทารุณยังไงให้ฟังครับ ไก่ที่ตีกันนานๆ บนหัวไก่นั้นจะเต็มไปด้วยแผล และอาการฟกช้ำ ตราบใดที่ยังไม่แพ้ เจ้าของก็ต้องให้มันตีกันจนรู้ผล ระหว่างพักยกเค้าจะใช้น้ำอุ่นเช็ดหัว ให้น้ำและเอาเสลดออกจากคอไก่โดยใช้ขนไก่เสียบเข้าไปปั่นในลำคอ หากตัวไหนมีอาการเลือดคั่งในหัว เจ้าของก็จะเอามีดผ่าหัดสดๆในที่นั้นเลย แล้วเอาเลือดที่คั่งอยู่ออกมา แล้วก็เย็บกลับไปใหม่เพื่อให้มันตีต่อได้ บางตัวโดนตีจนตาปิด เจ้าของก็จะเย็บเปลือกตาไก่ให้เปิดออกแล้วให้มันตีกันต่อไป

ทุกคนลองนึกภาพตามที่ผมเล่าดูครับ ผมเคยโดนไก่ตีโดนมือตอนเข้าไปห้ามไก่มันตีกัน มันเจ็บปวดมาก มือเดี้ยงไปหลายวัน นี่เราโดนแค่ครั้งเดียวที่มือน่ะ แต่ไก่มันตีกันโดนที่หัวเป็นร้อยครั้ง คิดดูแล้วกันครับว่ามันจะเจ็บขนาดไหน แต่ว่านักเลงไก่ชนก็ไม่สนใจเรื่องนี้เลย เหมือนลุงเสวัยนที่แกยึดอาชีพตีไก่นี้มานานเป็นสิบปี

ผมขึ้นมาทำงาน กทม. หลายปีแล้วและก็ไม่ได้เลี้ยงไก่ชนอีกเลย ล่าสุดผมได้ข่าวลุงเสวียน ซึ่งแม่ได้เล่าให้ฟัง ปกติไม่ใช่สนิทอะไรกัน เพราะบ้านไม่ได้อยู่ในหมู่บ้านเดียวกัน แต่อาการเจ็บป่วยที่แกเป็นนั้น มันทำให้ชาวบ้านรู้สึกแปลกไปตามๆกัน ลุงสเวียนมีอายุยังไม่เยอะครับ ประมาณ 60 กว่าปี ร่างกายยังแข็งดี แต่วันหนึ่งที่แกนั่งลูบน้ำไก่อยู่ดีๆ แกก็ล้มฟุบลงกับฟื้น ลูกๆพาส่งโรงพยาบาล ซึ่งคุณหมอก็บอกว่าลุงแกมีเส้นเลือดแตกในสมอง หมอจะต้องทำการผ่าศรีษะเพื่อเอาเลือดที่คั่งในสมองออก การผ่าตัดผ่านไปได้ด้วยดีในครั้งแรก แกออกมารักษาตัวที่บ้านและกลายเป็นคนทำอะไรไม่ได้เหมือนเดิมอีกต่อไป กลายเป็นคนกึ่งพิการประมาณนั้น ล่าสุดแม่เล่าว่าแกต้องเข้าผ่าตัดเป็นครั้งที่สองแล้ว จนศรีษะมีสภาพที่ไม่น่าดูเลย นั่นคือที่สิ่งแม่เล่าให้ผมฟังครับ

หลังจากได้ฟังเรื่องนี้ก็เลยอดคิดถึงเรื่องเวรกรรมไม่ได้จริงๆ เพราะสิ่งที่ลุงเสวียนทำกับไก่ชนนั้น มันโหดร้ายทารุณมาเป็นเวลานาน และนั่นก็น่าจะเป็นเพราะกรรมได้ตามทันตัวแกแล้ว มันจึงทำให้แกมีสภาพที่ไม่ต่างจากไก่ชนเลย

ผมอยากเอาเรื่องจริงเรื่องนี้มาเป็นอุทาหรณ์ครับ ว่าเวรกรรมนั้นมีอยู่จริง การที่เราไม่เห็นด้วยตาก็อย่าคิดว่ามันไม่มีอยู่ บางทีเราทำชั่วอะไรไปแล้วยังไม่ได้รับผลก็อย่าเพิ่งดีใจว่ามันไม่มี บางทีมันยังไม่ถึงเวลาเท่านั้นเองครับ

“กรรมมีจริง ผลของกรรมมีจริง”
“กรรมดีให้ผลดีจริง กรรมชั่วให้ผลชั่วจริง”
“ผู้ใดทำกรรมใดไว้ จักเป็นผู้ได้รับผลของกรรมนั้น ผู้ไม่ได้ทำหาต้องได้รับไม่”