ผทเป็นคนที่แบบว่า เสพติดการอยู่คนเดียวจนชิน เป็นส่วนหนึ่งของขีวิตไปละ

เริ่มต้นก็ตอน ม.4 นี่แหละ เจอเพื่อนแบบว่า เอิ่มม ไม่ขอพูดดีกว่า หนีมามหาลัยนึกว่าจะดี สุดท้ายก็ไปไม่รอด ยิ่งช่วงนี้มาเจอญาติแบบว่า ... นะ ก็ยิ่งทำให้ผมเป็นหนักขึ้น
ตอนนี้ฝึกงานอยู่ ไม่ค่อยอยากสนิทกับใคร เพราะรู้สึกว่าเข็ดหลาบมามากพอแล้ว พื่อนชวนคุยอะไรก็ไม่ค่อยตอบ ไลน์กลุ่มนู้นนี่นั่นก็ไม่ค่อยอยากจะดู
ใครไลน์มาก็ไม่ค่อยอยากจะตอบ ขี้เกียจ ตอนนี้ย้ายไลน์ไปเครื่อง Lumia 625 แล้ว เพราะมันแจ้งเตือนน้อย ไม่รำคาญดี

ชอบไปไหนมาไหนคนเดียวมาตั่งแต่มัธยมละ กินคนเดียว เที่ยวคนเดียว
ถึงขั้นที่ว่า ไม่ชอบนั่งรถสาธารณะทางไกล (พวกรถไฟ รถทัวร์) เพราะขี้เกียจคุยกับคนข้างๆ ตอนนี้ก็พยายามขึ้นเครื่อง ไม่ก็ขับรถเอง (แต่อันหลังพ่อไม่ค่อยสนับสนุน) นั่งรถทัวร์ครั้งสุดท้ายเมื่อต้นปีที่แล้ว แม่ผมนั่งกับน้องสาว ทิ้งให้ผมนั่งกับป้าที่ไหนไม่รู้ ทำให้ผมเกลียดรถทัวร์ไปเลย (ตอนนี้กำลังเก็บเงินซื้อรถ อีกซักปีสองปีคงได้ดาวน์มือสองซักคัน ไม่ก็ถอยเงินสดเลย แต่ก็พยายามให้ได้เร็วที่สุด)

เวลาไปเที่ยวก็ Backpack ไม่ชอบไปกับทัวร์
เคยไปกับทัวร์ครั้งล่าสุดเมื่อปี 2006-2007 ไปสิงค์โปรกับครอบครัว และทัวร์ที่ทำงานของแม่ ครั้งนั้นปฎิญาณกับตัวเองว่า จะไม่ไปกะทัวร์อีก และครั้งนั้นก็เป็นครั้งสุดท้าย

มีคนบอกว่าให้คบเพื่อนไว้บ้าง แต่ผมรู้สึกเหนื่อย เวลาจะคุยกับใคร เหมือนเป็นภารกิจพิชิตเขาเอเวอเรสต์ยังไงไม่รู้
น้อยคนที่คุยแล้วทำให้รู้สึกสบายใจ และสามารถคุยได้เต็มที่


รู้สึกว่า อยู่กับคอม ไอแพด มือถือ กล้อง (ผมชอบถ่ายภาพ) แมว (มันพูดไม่ได้ เป็นฝ่ายถูกกระทำอย่างเดียว นานๆจะเป็นฝ่ายกระทำ 555) รู้สึกสบายใจกว่า
และผมเป็นพวกสังคมก้มหน้า Gen แรกๆเลย (ตั่งแต่สมัยซิมเบี้ยน Nokia n73 ตอนนั้นไม่มี FB Line หรือแม้กระทั่งเน็ต WiFi ตอนนั้นก็เล่นเกมส์ จดงาน ฟังเพลง บลาๆๆ นี่แหละ ไม่มีอะไรก็กดเล่นให้เปลืองแบตเล่น)
มีคนบ่นว่า ใช้มือถือเรือนหมื่นสองเครื่อง แต่ติดต่อยากมาก (ที่จริงไม่ต้องโทษมือถือหรอก ผมทำให้มันติดต่อยากเอง)

มีใครเป็นแบบนี้บ้าง ทำงานสายอะไร แล้วชีวิตหน้าทีการงานเป็นอย่างไรบ้าง ตอนนี้สนใจเรื่องหน้าที่การงานอย่างดียว
เรื่องเพื่อนหรือคู่ไม่ค่อยอยากจะใส่ใจละ