ก่อนอื่นขอเกริ่นก่อนที่จะถามนะคะ เรื่องทั้งหมดมันเกิดจากความผิดพลาดไม่เคยคิดว่าจะเลิกกัน
เรามีอะไรกับแฟนคนแรกที่คบมานานแล้วรักมากค่ะ เค้าช่วยเหลือครอบครัวช่วยเหลือแม่เรามาตลอดเวลา
เค้าไม่เพียงแต่รักเราแต่ยังรักคนในครอบครัวของเราด้วย แต่สุดท้ายก็มีเหตุสุดวิสัยที่ทำให้ต้องเลิกกัน บอกเลยเสียใจสุดๆ
หลังจากเลิกกันเราก็ตั้งใจว่าจะทำตัวใหม่ จะไม่มีอะไรกับใครอีกต่อไปถ้าไม่ใช่คนที่จะแต่งงานด้วย เข็ดค่ะ
คำถามคือ อยากทราบว่าคนที่จะแต่งงานกับเราเค้าจะพอรับได้ไหมคะ? หากเราเคยมีอะไรกับคนเก่าแค่คนเดียวแบบนับครั้งได้
ไม่เคยสด ไม่เคยไม่ใส่ถุง ไม่เคยเนื้อแนบเนื้อกับใครมาก่อน แล้วเค้าพอจะเห็นคุณค่าเราเท่าตอนเราซิงแบบคนเก่าบ้างไหม หากเราทำตัวดี?
ที่ถามแบบนี้เพราะเรายังติดใจอยู่กับคำพูดแฟนเก่าเค้ามักบอกเสมอว่า เราเป็นผู้หญิงที่เค้าใฝ่ฝันมาแต่เด็ก พอเค้าโตเค้าไม่คิดว่าจะเจอผู้หญิงซิงอีกแล้ว
(เรากับแฟนห่างกัน5ปี) เค้าถึงดูแลทุ่มเทให้เรามากกว่าใครๆ เรามีค่าสำหรับเค้ามาก
พอนึกย้อนไปในคำพูดเค้าเรากลับเสียใจที่ตัวเองไม่น่าทำอะไรโง่ๆ และไม่สามารถทำให้เจ้าบ่าวในอนาคตคิดแบบนี้ได้ ไม่สามารถมอบสิ่งที่มีค่าที่สุด
ให้กับคนที่จะแต่งงานด้วยในอนาคตได้..
ใครมีแนวคิดดีๆให้เราสามารถหลุดพ้นจากความคิดแบบนี้ช่วยตอบคำถามและแนะนำหน่อยนะคะ
ปล.หากเรียบเรียงไม่ดีหรือไม่เข้าหูใครขอโทษจริงๆค่ะ..
18+ ใส่ถุงทุกครั้ง ไม่เคยสด เคยมีอะไรกับแค่คนเดียว หากเป็นคุณจะรับได้บ้างไหม?
เรามีอะไรกับแฟนคนแรกที่คบมานานแล้วรักมากค่ะ เค้าช่วยเหลือครอบครัวช่วยเหลือแม่เรามาตลอดเวลา
เค้าไม่เพียงแต่รักเราแต่ยังรักคนในครอบครัวของเราด้วย แต่สุดท้ายก็มีเหตุสุดวิสัยที่ทำให้ต้องเลิกกัน บอกเลยเสียใจสุดๆ
หลังจากเลิกกันเราก็ตั้งใจว่าจะทำตัวใหม่ จะไม่มีอะไรกับใครอีกต่อไปถ้าไม่ใช่คนที่จะแต่งงานด้วย เข็ดค่ะ
คำถามคือ อยากทราบว่าคนที่จะแต่งงานกับเราเค้าจะพอรับได้ไหมคะ? หากเราเคยมีอะไรกับคนเก่าแค่คนเดียวแบบนับครั้งได้
ไม่เคยสด ไม่เคยไม่ใส่ถุง ไม่เคยเนื้อแนบเนื้อกับใครมาก่อน แล้วเค้าพอจะเห็นคุณค่าเราเท่าตอนเราซิงแบบคนเก่าบ้างไหม หากเราทำตัวดี?
ที่ถามแบบนี้เพราะเรายังติดใจอยู่กับคำพูดแฟนเก่าเค้ามักบอกเสมอว่า เราเป็นผู้หญิงที่เค้าใฝ่ฝันมาแต่เด็ก พอเค้าโตเค้าไม่คิดว่าจะเจอผู้หญิงซิงอีกแล้ว
(เรากับแฟนห่างกัน5ปี) เค้าถึงดูแลทุ่มเทให้เรามากกว่าใครๆ เรามีค่าสำหรับเค้ามาก
พอนึกย้อนไปในคำพูดเค้าเรากลับเสียใจที่ตัวเองไม่น่าทำอะไรโง่ๆ และไม่สามารถทำให้เจ้าบ่าวในอนาคตคิดแบบนี้ได้ ไม่สามารถมอบสิ่งที่มีค่าที่สุด
ให้กับคนที่จะแต่งงานด้วยในอนาคตได้..
ใครมีแนวคิดดีๆให้เราสามารถหลุดพ้นจากความคิดแบบนี้ช่วยตอบคำถามและแนะนำหน่อยนะคะ
ปล.หากเรียบเรียงไม่ดีหรือไม่เข้าหูใครขอโทษจริงๆค่ะ..