เวลามีคนเข้ามาทำให้รู้สึกดีแบบสุดๆและวันนึงเขาหายไปจะรับมือกับความรู้สึกนี้ยังไงคะ?
ขอเล่าเรื่องนะคะคือจู่ๆก็มีคนๆนึงทักเรามา ค่ะเขาเป็นคนน่ารักด้วยที่เขาก็มีแฟนแล้วนะคะเราก็ไม่อยากจะคิดอะไรมากแต่พอมันนานเข้าเรื่อยๆมากขึ้นคำพูดการกระทำสารพัดมันทำให้เรากลายเป็นชอบเขา ซึ่งเอาจริงๆคนที่มีแฟนอยู่แล้วแต่มาคุยกับคนอื่นก็ไม่ใช่เรื่องดีแต่การที่เราไปคุยกับแฟนคนอื่นก็ไม่ใช่เรื่องดีอีกและเขาก็อาจจะคุยแบบนี้กับคนอื่นอีกหรือเปล่า? แต่ก็คงเป็นเพราะเราเหงาด้วยแหละค่ะเลยไม่ทันเผื่อใจเลยมองว่าเขาดีไปหมด และก็ด้วยความที่ไม่เคยมีใครและก็ไม่เคยมีใครมาคุยแบบจริงจังขนาดนี้มัเลยกลายเป็นทำให้เราคุยกับเขามันรู้สึกดีอ่ะคะ่เวลาเขาจะไปไหนทำอะไรก็บอกตลอดมีถ่ายรูปมาให้ดูบ้างสารพัดเหมือนอารมณ์จีบกันเลยค่ะมีมาไลค์รูปให้บ้าง และเวลาแฟนเขามาโพสต์หน้าวอนี่ยังแอบหึงเลยค่ะ555555555แต่ก็ทำอะไรไม่ได้สิทธิ์เขา เขาเป็นแฟนกันในแชทไม่ต้องสะเออะอยู่เฉยๆไปย้ำตัวเองตลอด555555แต่ถึงเราจะชอบเขาขนาดไหนแต่ก็เราพยายามอยู่ในพื้นที่ของเรานะคะไม่แสดงออกเยอะไม่ก้าวก่ายเพราะเขาก็มีแฟนอยู่แล้วหน้าที่เราในแชทเท่านั้นค่ะและเขาก็จะเป็นฝ่ายที่ทักมาก่อนและชวนคุยนู่นนี่นั่นไปเรื่อยๆเป็นแบบนี้เกือบประมาณ3เดือนค่ะจู่ๆเขาก็หายไปไม่ทักมาคือกลายเป็นเหมือนไม่รู้จักกันเลยค่ะเงียบเราก็ไม่กล้าทักไปหรอกค่ะก็อย่างที่บอกด้วยความที่ราก็ไม่ได้เป็นอะไรกับเขาและเขาก็มีแฟนคำนี้มันค้ำคอจริงๆ5555555ก็เลยไม่อยากวุ่นวายอะไรเขามากแต่ตอนช่วงคุยกันคืออารมณ์แบบเราคุยกับเขาเราเว้นระยะตอบสัก5-10นาทีงี้ไม่ถี่มากค่อยเป็นไปรื่อยๆแต่เขาก็จะเป็นฝ่ายที่ตอบต่อเนื่องตลอดพิมพ์ปั้ปตอปุ้ปมีเปิดแชทเราไว้เลยคือพอราพิมพ์ปั้ปส่งปุ้ปมันก็ขึ้นอ่านเลยแบบนี้คือโมเมนต์แบบนี้คือดีงามแต่ก็ไม่ตลอดไปค่ะทุกวันนี้เราไม่คอยชอบตัวเองตรงที่เราคิดถึงเขาตลอดคนเคยอยู่จุดนนี้จะเข้าใจมากว่ามันหน่วงมันแย่ขนาดไหนที่ผ่านมาเขาเข้ามาคุยเพียงเพราะเขาเหงาหรือเปล่า? แล้วทำไมเขาต้องมาล้อเล่นหรือทำลายความรู้สึกเราขนาดนี้ 3เดือนอาจดูเหมือนน้อยนะคะแต่เบื้องหลังของมันมีอะไรที่เยอะมากค่ะไม่งั้นเราคงไม่มารู้สึกมากขนาดนี้แต่เราก็มีคนเข้ามาคุยบ้างหลังจากเขาหายไปแต่อารมณ์เราก็ไม่ค่อยอยากคุยเท่าไหร่เพราะมันคิดถึงแต่เขาอ่ะค่ะจนตอนนี้แชทเงียบกริบป่าช้าเลยค่ะเราก็พยายามจะเข้าใจพยายามจะเลิกรู้สึกนะคะแต่ก็เหมือนจะทำใจได้ไม่กี่วันก็กลับมารู้สึกอีกจนตอนนี้ก็เป็น มันเหนื่อยแล้วอ่ะค่ะอยากหยุดแล้วคือสมองสั่งให้หยุดแต่ใจเรามันไม่หยุดอ่ะค่ะมันคิดถึงตลอด.....เห้อใจก็อยากจะเลิกๆรู้สึกสักทีค่ะแต่คงต้องใช้เวลาสักพักใหญ่เลยแหละเราเคยมีความคิดอยากระบายลงเฟสอยากทักเขาไปถามตรงๆว่าทำแบบนี้กับเราทำไมแต่ก็ได้แค่คิดแหละค่ะทำไมได้ ก็เลยมาระบายลงกะทู้ดูอาจจะยาวหน่อยนะคะ
จริงๆอยากถามจากคนอื่นๆมากกว่าค่ะว่าคนที่เคยอยู่จุดนี้และผ่านจุดนี้ไปได้ยังไงอยากลองฟังจากหลายๆมุมพอได้มาตั้งกะทู้เหมือนได้ระบายอ่ะค่ะมันดีกว่าเก็บไว้และคิดอยู่คนเดียวเพื่อจะมีคนแนะนำอะไรดีๆจนนทำให้เรามีกะจิตกะใจให้เราเลิกรู้สึกได้บ้าง.....(
;
เวลามีคนเข้ามาทำให้รู้สึกดีแบบสุดๆและวันนึงเขาหายไปจะรับมือกับความรู้สึกนี้ยังไงคะ?