เรารู้สึกว่าไม่มีไครแคร์เราเลยอ่ะคะ เราทำอะไรก็ผิดหมด เราไม่อยากคุยกับไครเพราะรู้สึกว่าทุกคนรำคารเราหมด เราไม่อยากจะรบกวนไครอีกแล้วพอเราเล่าความรู้สึกเรา. เรารู้สึกว่าเราแค่รบกวนคนอื่นตลอดเรารู้สึกว่าเพื่อนๆและครอบครัวคงมีความสุกกว่าถ้าเราไม่อยู่เรารู้สึกเหมือนเราเป็นภาระของทุกคน ยิ่งเราพยายามหาความชวยเหลือเหมือนเรายิ่งเป็นตัวน่ารำคารเรากลัวที่จะบอกไครกลัวคนหาว่าบ้าคือเราเฟลมากกับทุกอยางทำอะไรไม่เคยดีไม่เคยสำเร็จ แล้วเรารู้สึกโดดเดี่ยวมากเพราะคงไม่มีเข้าใจว่าอยากตายมันเป็นยังไงการที่เราต้องทนทุกวันที่จะยิมเรากลัวเพื่อนทิ้งเพราะเราเป็นแบบนี้เราไม่รู้ว่าจะทำยังไงเราแค่อยากมีคนปลอบอ่ะคะ เราขอแค่คนเข้าใจแล้วบอกเราว่าไม่เป็นอะไรนะ เราเหมือนวนอยู่ในหัวตัวเองทุกวันกับความคิดว่าอยากตายเราจะไม่ไหวแล้วนับวันยิ่งแย่ไครก็ได้ชวยเราที