คือเรารู้สึกผิดหวังกับทุกอยางอ่ะคะ รู้สึกว่าทุกคนเกลียดเรารำคารเรา ถ้าเราหายไปทุกคนคงมีความสุข, แม่ชอบบ่นเราอ่ะคะเราเข้าใจว่าพลักดันแต่เราหนื่อยอ่ะคะรู้สึกเหมือนทำอะไรก็ผิด สวนเรื่องเพื่อนเราก็ไม่ค่อยมีแล้วคนทีาสนิทกับเราเราก็ไปงี่เง่าไส่จนเขาห่างๆไปเรารู้สึกว่าเราสร้างแต่เรื่องไม่เคยทำไห้ไครมีความสุขได้เลย แล้วอีกอยางเราก็เหงามากด้วยรู้สึกว่าอยู่คนเด่วบนโลกไม่มีไครที่จะเข้าใจเรา ยังไงเราก็ไม่มีความสุขอยู่แล้ว ยิ่งอยู่ไปคนรอบข้างก็ลำบาก เราเลยยิ่งอยากตายอยากหายไป แต่เรายังสู้อยู่นะ เรายังไม่อยากไห้มันจบแค่นี้ แต่เราเริมรู้สึกไม่ไหวแล้วกับทุกอยาง เราเหมือนตัวปันหาที่ไม่ใีประโยดอะไรในโลก...... เราไม่มีค่าอะไรเลย ทำยังไงดีคะ อยากจะเอาชนะความคิดแบบนี้และโรคซึ้มเส่าที่ทุกวันนี้เราพยายามอยางหนักที่จะไม่ไห้มันชนะเรา ตอนนี้เราเริ่มทำร้ายตัวเองมากขึ้นมันรู้สึกดีที่ได้ระบายแต่กัวมันจะเยอะกว่านี้อ่ะคะ.....