เพราะ เมื่อ ประชาชนอยู่ดีกินดี มีรายได้ ค้าขายร่ำรวย
เงินทองก็จะหมุนเวียน ในระบบเศษฐกิจ มีรายได้ที่เป็นภาษี
เก็บเข้ารัฐได้เป็นกอบเป็นกำ เพียงพอที่จะบริหารจัดการ และสร้างประเทศได้
หาใช่ไม่ความสงบเรียบร้อย ที่ไม่มีใครกล้าหือ กล้าแสดงออกต่อสิ่งที่เป็นอยู่
หาใช่ไม่ การมีเรือดำน้ำ มีฝุงบิน F-16 เอาไว้ขู่ ประเทศเพื่อนบ้าน แล้วอ้างความมั่นคง
หาใช่ไม่การมีอาวุธยุทโธปกรณ์ ที่มากมาย มีกำลังที่ยิ่งใหญ่เกรียงไกรแต่อย่างไร
สิ่งเหล่านี้ ล้วนนำมาซึ่งภาระ ของชาติ ที่จะต้องแบกรับเป็นค่าใช้จ่าย ทั้งในรูปแบบ
เงินตรา ที่นำไปซื้ออาวุธ เพื่ออ้างว่า นำมาเพื่อปกป้องประเทศ ปกป้องอธิปไตย
เงินตราในรูปแบบเงินเดือนค่าจ้าง กำลังพล ที่จ้างกันมายืนเฝ้า กองพัน กองพล
ที่ตั้งตระหง่าน อยู่ภายในประเทศก็ไม่รู้ว่า กองพล กองพัน ที่ตั้งอยู่ส่วนกลาง
อริราชศรัธตูที่ใหน จะเข้ามาโจมตีเอาได้ รายจ่าย งบประมาณ ตรงนี้ ต่างหาก
ที่บั่นทอนงบประมาณ บั่นทอนความมั่นคงเศษฐกิจของชาติ แบบที่ใครๆก็ไม่กล้าค้าน
ความมั่นคงของประเทศทุกวันนี้ ไม่ใช่ เรื่องของการมีอาวุธ ที่น่ายำเกรง
มีกองกำลังที่มากมายมหาศาล แต่เป็นความคิด ความมีวิสัยทัศน์ ของผู้นำ
ที่จะนำพาเศษฐกิจชาติ ให้เจริญรุ่งเรือง ประชาชนอยู่ดีกินดี เมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว
ปัญหาต่าง ๆ เช่น ปัญหายาเสพติด ปัญหาอาชญากรรมก็จะหมดไป ใครที่คิด
จะสร้างอาวุธ ยึดกำลังพลแล้ว อ้างความมั่นคง สมัยนี้แผ่นดินคงสิ้นชาติเป็นแน่แท้
การเห็นต่าง ถกเถียงกัน ด้านความคิด เป็นสิ่งที่ทุกสังคมมีกัน ไม่มีใครบังคับใครได้
หากแต่ความคิดทุกอย่าง การกระทำทุกขั้นตอน อยู่ภายใต้กรอบกฏหมายที่เป็นกติกาสังคม
และบังคับใข้ได้อย่างศักดิ์สิทธิ์และเท่าเทียมกัน กฏเกณฑ์ตรงนี้ต่างหากที่จะกำราบ
คนเกเร คนไม่ดีของสังคมออกไปจากสังคม ไม่ใช่ใครใคร หรือบุคคลใดบุคคลหนึ่งมากล่าวอ้าง
การใช้อำนาจ แทนผู้มีหน้าที่ทุก ๆ หน่วยงาน ที่มีหน้าที่เดิมอยู่แล้ว โดยอ้าง "เพื่อความมั่นคง"
พระพุทธเจ้าบอก ทุกอย่าง ล้วนเกิดแต่เหตุ เหตุเกิดที่ใหน ไปแก้ที่นั่น ไม่มีใครเก่ง
หรือดีเพียบพร้อมไปทุกอย่าง คนเรามีทั้งดีและไม่ดี มีทั้งเก่งและไม่เก่ง เก่งที่สุดไม่มี
คนโง่ใช่จะโง่ไปทุกเรื่อง เรื่อง ง่าย ๆ บางเรื่อง ที่คนโง่รู้ แต่คนฉลาดไม่ทราบถมเถไป
เรียนสูง ๆ มีความรู้มาก ๆ แต่อคติมากมาย พฤติกรรมที่แสดงออกมาแบบ ต่ำ ๆ มีถมเถไป
วัดคน ว่าเขาเป็นคนดี หรือไม่ดี ให้วัดที่พฤติกรรมและการกระทำ อย่ามองเพียงฐานันดร
ฐานะทางการเงิน หรือเป็นผู้ที่เรียนสูง ๆ สิ่งที่เห็นอาจไม่ใช่ สิ่งที่ใช่อาจไม่เห็นเยอะแยะไป
ประเทศจะอยู่ได้ ไม่ใช่ ใครคนใด คนหนึ่งเป็นคนบอก ว่าต้องทำอย่างโน่น อย่างนี้
แต่เป็นคนหลาย ๆ คน คนส่วนใหญ่ ที่เห็นฟ้องต้องกันว่า "ควรจะเป็นแบบนั้น แบบนี้นะ"
หรือใครว่า อย่างไร ?????
--- แท้จริงแล้ว "ความมั่นคงของประเทศ คือความกินดีอยู่ดีของประชาชน" ----
เงินทองก็จะหมุนเวียน ในระบบเศษฐกิจ มีรายได้ที่เป็นภาษี
เก็บเข้ารัฐได้เป็นกอบเป็นกำ เพียงพอที่จะบริหารจัดการ และสร้างประเทศได้
หาใช่ไม่ความสงบเรียบร้อย ที่ไม่มีใครกล้าหือ กล้าแสดงออกต่อสิ่งที่เป็นอยู่
หาใช่ไม่ การมีเรือดำน้ำ มีฝุงบิน F-16 เอาไว้ขู่ ประเทศเพื่อนบ้าน แล้วอ้างความมั่นคง
หาใช่ไม่การมีอาวุธยุทโธปกรณ์ ที่มากมาย มีกำลังที่ยิ่งใหญ่เกรียงไกรแต่อย่างไร
สิ่งเหล่านี้ ล้วนนำมาซึ่งภาระ ของชาติ ที่จะต้องแบกรับเป็นค่าใช้จ่าย ทั้งในรูปแบบ
เงินตรา ที่นำไปซื้ออาวุธ เพื่ออ้างว่า นำมาเพื่อปกป้องประเทศ ปกป้องอธิปไตย
เงินตราในรูปแบบเงินเดือนค่าจ้าง กำลังพล ที่จ้างกันมายืนเฝ้า กองพัน กองพล
ที่ตั้งตระหง่าน อยู่ภายในประเทศก็ไม่รู้ว่า กองพล กองพัน ที่ตั้งอยู่ส่วนกลาง
อริราชศรัธตูที่ใหน จะเข้ามาโจมตีเอาได้ รายจ่าย งบประมาณ ตรงนี้ ต่างหาก
ที่บั่นทอนงบประมาณ บั่นทอนความมั่นคงเศษฐกิจของชาติ แบบที่ใครๆก็ไม่กล้าค้าน
ความมั่นคงของประเทศทุกวันนี้ ไม่ใช่ เรื่องของการมีอาวุธ ที่น่ายำเกรง
มีกองกำลังที่มากมายมหาศาล แต่เป็นความคิด ความมีวิสัยทัศน์ ของผู้นำ
ที่จะนำพาเศษฐกิจชาติ ให้เจริญรุ่งเรือง ประชาชนอยู่ดีกินดี เมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว
ปัญหาต่าง ๆ เช่น ปัญหายาเสพติด ปัญหาอาชญากรรมก็จะหมดไป ใครที่คิด
จะสร้างอาวุธ ยึดกำลังพลแล้ว อ้างความมั่นคง สมัยนี้แผ่นดินคงสิ้นชาติเป็นแน่แท้
การเห็นต่าง ถกเถียงกัน ด้านความคิด เป็นสิ่งที่ทุกสังคมมีกัน ไม่มีใครบังคับใครได้
หากแต่ความคิดทุกอย่าง การกระทำทุกขั้นตอน อยู่ภายใต้กรอบกฏหมายที่เป็นกติกาสังคม
และบังคับใข้ได้อย่างศักดิ์สิทธิ์และเท่าเทียมกัน กฏเกณฑ์ตรงนี้ต่างหากที่จะกำราบ
คนเกเร คนไม่ดีของสังคมออกไปจากสังคม ไม่ใช่ใครใคร หรือบุคคลใดบุคคลหนึ่งมากล่าวอ้าง
การใช้อำนาจ แทนผู้มีหน้าที่ทุก ๆ หน่วยงาน ที่มีหน้าที่เดิมอยู่แล้ว โดยอ้าง "เพื่อความมั่นคง"
พระพุทธเจ้าบอก ทุกอย่าง ล้วนเกิดแต่เหตุ เหตุเกิดที่ใหน ไปแก้ที่นั่น ไม่มีใครเก่ง
หรือดีเพียบพร้อมไปทุกอย่าง คนเรามีทั้งดีและไม่ดี มีทั้งเก่งและไม่เก่ง เก่งที่สุดไม่มี
คนโง่ใช่จะโง่ไปทุกเรื่อง เรื่อง ง่าย ๆ บางเรื่อง ที่คนโง่รู้ แต่คนฉลาดไม่ทราบถมเถไป
เรียนสูง ๆ มีความรู้มาก ๆ แต่อคติมากมาย พฤติกรรมที่แสดงออกมาแบบ ต่ำ ๆ มีถมเถไป
วัดคน ว่าเขาเป็นคนดี หรือไม่ดี ให้วัดที่พฤติกรรมและการกระทำ อย่ามองเพียงฐานันดร
ฐานะทางการเงิน หรือเป็นผู้ที่เรียนสูง ๆ สิ่งที่เห็นอาจไม่ใช่ สิ่งที่ใช่อาจไม่เห็นเยอะแยะไป
ประเทศจะอยู่ได้ ไม่ใช่ ใครคนใด คนหนึ่งเป็นคนบอก ว่าต้องทำอย่างโน่น อย่างนี้
แต่เป็นคนหลาย ๆ คน คนส่วนใหญ่ ที่เห็นฟ้องต้องกันว่า "ควรจะเป็นแบบนั้น แบบนี้นะ"
หรือใครว่า อย่างไร ?????