สวัสดีคะ นี่เป็นกระทู้แรก ถ้าผิดพลาดอะไรก็ขออภัยด้วยคะ
ปกติเป็นคนเรียนไม่เก่งอยู่แล้วคะแต่ก็พอรู้เรื่องบ้าง โรงเรียนเก่ามีถึงม.3 จึงต้องย้ายโรงเรียนเพื่อต่อ ม.4 และโรงเรียนที่เราเลือกนั้นเป็นโรงเรียนอันดับต้นๆของจังหวัดเลยคะ เราสอบติด แบบฟลุ๊คมากๆ พอเรียนไปได้สักพัก เรารู้สึกว่าเราโง่มากๆคะ เวลามีสอบเก็บคะแนนเราก็จะได้คะแนนน้อยตลอด ในขณะที่เพื่อนในกลุ่มได้คะแนนดีทุกคน เพื่อนผู้ชายก็เช่นกันได้คะแนนดีกันมากๆถึงเวลาเรียนเขาก้ไม่ค่อยตั้งใจเรียนแต่เวลาสอบได้คะแนนดี ต่างจากเรามากที่ตั้งใจฟังมากแต่พอสอบกลับได้คะแนนน้อย ถ้าให้เทียบกับคนในห้องเราถือว่าเราโง่ที่สุดเลยก้ว่าได้ แม่ก็ด่าว่าโง่ตลอด ท้อมากๆ ไม่เคยท้อเรื่องเรียนมากขนาดนี้กลับบ้านมาก้เครียดทุกวันๆ บางทีก็เคยคิดว่าเราอาจจะไม่เหมาะกับโรงเรียนแบบนี้ก็ได้ เคยคิดที่จะย้ายออกบ่อยมาก คนภายนอกจะตั้งความหวังกับเราไว้สูงมากแล้วเราก้ทำไม่ได้ตามที่เขาหวัง รู้สึกอายมากๆไม่กล้าไปโรงเรียนเท่าไหร่ ความสามารถพิเศษก็ไม่มีสักอย่าง เป็นคนที่ไม่ได้เรื่องคนนึงเลย ใครเลยเป็นแบบนี้บ้างคะต้องทำยังไงบ้างถึงจะทำให้รู้สึกดีขึ้น
ท้อ เรียนไม่เก่ง รู้สึกว่าตัวเองโง่มากๆ
ปกติเป็นคนเรียนไม่เก่งอยู่แล้วคะแต่ก็พอรู้เรื่องบ้าง โรงเรียนเก่ามีถึงม.3 จึงต้องย้ายโรงเรียนเพื่อต่อ ม.4 และโรงเรียนที่เราเลือกนั้นเป็นโรงเรียนอันดับต้นๆของจังหวัดเลยคะ เราสอบติด แบบฟลุ๊คมากๆ พอเรียนไปได้สักพัก เรารู้สึกว่าเราโง่มากๆคะ เวลามีสอบเก็บคะแนนเราก็จะได้คะแนนน้อยตลอด ในขณะที่เพื่อนในกลุ่มได้คะแนนดีทุกคน เพื่อนผู้ชายก็เช่นกันได้คะแนนดีกันมากๆถึงเวลาเรียนเขาก้ไม่ค่อยตั้งใจเรียนแต่เวลาสอบได้คะแนนดี ต่างจากเรามากที่ตั้งใจฟังมากแต่พอสอบกลับได้คะแนนน้อย ถ้าให้เทียบกับคนในห้องเราถือว่าเราโง่ที่สุดเลยก้ว่าได้ แม่ก็ด่าว่าโง่ตลอด ท้อมากๆ ไม่เคยท้อเรื่องเรียนมากขนาดนี้กลับบ้านมาก้เครียดทุกวันๆ บางทีก็เคยคิดว่าเราอาจจะไม่เหมาะกับโรงเรียนแบบนี้ก็ได้ เคยคิดที่จะย้ายออกบ่อยมาก คนภายนอกจะตั้งความหวังกับเราไว้สูงมากแล้วเราก้ทำไม่ได้ตามที่เขาหวัง รู้สึกอายมากๆไม่กล้าไปโรงเรียนเท่าไหร่ ความสามารถพิเศษก็ไม่มีสักอย่าง เป็นคนที่ไม่ได้เรื่องคนนึงเลย ใครเลยเป็นแบบนี้บ้างคะต้องทำยังไงบ้างถึงจะทำให้รู้สึกดีขึ้น