ตามหัวข้อนั่นแหละค่ะ
แนะนำตัวเองนิดนึงนะคะ เราเป็นลูกคนกลางค่ะ มีพี่ชาย1คนเรียนอยู่มหาลัย และน้องชายอีก1คนอยู่ม.ต้นค่ะ
ตอนนี้เราอายุ 16 ปีค่ะ อยู่ม.5 เกรดเฉลี่ยอยู่ที่ประมาณ 3.4 กว่าๆ ไม่ได้เยอะมากอะไร ตอนนี้อยู่มันช่วงของการสอบกลางภาคใช่ไหมคะ โรงเรียนของเรา ม.ปลายจะสอบในวันจันทร์ ค่ะ
เมื่อวันอาทิตย์ เราก็อ่านหนังสือในช่วงดึกๆ ของวันนั้น แต่กลับโดนพี่ชายว่า "นี่แลเพิ่งมาอ่านคิดว่าจะรอดหรอ...เดี๋ยวก็รู้เองว่ามหาลัยจะเป็นยังไง...คิดว่าดีแล้วก็ทำไป...นี่ถ้าไม่สอบก็ไม่คิดจะทำใช่ไหม...คิดๆได้แล้วนะว่าต้องทำยังไง...โตๆกันแล้ว..." อีกหลายคำพูด
คือพี่เราจะว่าเราเสมอ มักจะไม่ว่าน้องชายเลยในเรื่องของการอ่านหนังสือ เพราะเขาเป็นผู้ชายหรือยังเด็กอยู่อย่างไรก็ตามแต่ คือเราเองก็อยากทำให้ได้นะ การอ่านหนังสือทุกวัน ทบทวนบทเรียน เตรียมตัวเข้ามหาลัย
พี่เราชอบบอกให้เราไปเรียนพิเศษ แต่เรามีการบ้านเยอะ จนทำให้ไม่อยากเรียนพิเศษ เพราะรู้สึกว่า เราไม่เต็มที่กับมันหากเราไปเรียน โดยพี่เขาก็บอกว่า โรงเรียนของเรานั้น หลักสูตรที่สอนจะช้ากว่าโรงเรียนอื่น กว่าจะเรียนจบก็มีการรับตรงไปแล้ว คือเราเข้าใจว่าพี่เป็นห่วงกลัวว่าเราจะไม่สามารถเข้ามหาลัยได้ แต่ที่ผ่านมาชีวิตของเราไม่เคยอ่านหนังสือก่อนสอบเลย เพราะเรามักจะเข้าใจในห้องเรียนอ่านทวนนิดหน่อยแล้วก็เข้าไปสอบในทันที ทำให้เราไม่เคยชินกับการอ่านหนังสือ ยิ่งมาถูกบังคับ ยิ่งทำให้เรารู้สึกแย่
อีกอย่างคือ พี่ชายเราไม่เคยเป็นตัวอย่างที่ดีให้เราเห็นเลย ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม การอ่านหนังสือ เกรดเฉลี่ย นิสัย หรืออะไรก็ตาม ทำให้เรารู้สึกว่า พี่ชายมักทำตัวข่มเรา เพราะคิดว่าตัวเองเรียนจบไปแล้วไหมก็ไม่รู้
คือเราไม่ชอบเลยกับการที่ต้องมาถูกบังคับ เราอาจจะนิสัยไม่ดี หรือมองความหวังดีของพี่ผิดไปก็ตาม แต่อยากให้พี่ปรับแนวคิดใหม่ อยากให้เขาเข้าใจว่าเรากับพี่เขาไม่ใช่คนเดียวกัน พี่เขามักว่าเรา "เมื่อไหร่จะคิดได้" และอีกหลายๆคำที่เราฟังมามากมาย
ไม่ใชjว่าเราไม่ปรับเปลี่ยนตัวเอง เราพยายามปรับในบางจุดมาตลอด ค่อยๆปรับทีละนิด แต่ทุกครั้งที่จะสอบ พี่เขามักว่าเราเสมอ จนท้อที่จะเปลี่ยน แทบอยากจะประชดให้รู้แล้วรู้รอดไป
พี่เขามักจะกดดันเรามากไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม แม่บอกว่า "พี่เขาหวังกับเราไว้มาก เพราะพี่เขาทำไม่ได้ จนมากดดันเรา"
เอาจริงๆ เราเองก็กดดันน้องชายของเราเหมือนกัน เพราะในบางครั้งเราทำได้ แต่น้องชายเรากลับทำไม่ได้ แม่ก็เลยบอกเสมอว่า "เรากับน้องไม่ใช่คนเดียวกัน เราให้คำปรึกษาน้องได้ แต่เราบังคับให้น้องไปในทางที่เราต้องการไม่ได้ เพราะเรากับน้องไม่ใช่คนเดียวกัน" เราอยากให้คำพูดนี้ส่งไปถึงพี่ชายเราบ้าง เราเคยบอกแม่ว่า เราไม่ชอบที่พี่มาพูดแบบนี้ใส่เรา แม่ก็ปลอบเรา แล้วก็ให้เราทบทวนว่าที่พี่ชายเราพูดมันจริงหรือไม่
=ขอจบเรื่องไว้เพียงเท่านี้นะคะ อยากจะมาเล่าและระบายให้รับรู้เท่านั้นเองค่ะ=
โดนกดดันจากพี่ชาย เรื่องการเรียน
แนะนำตัวเองนิดนึงนะคะ เราเป็นลูกคนกลางค่ะ มีพี่ชาย1คนเรียนอยู่มหาลัย และน้องชายอีก1คนอยู่ม.ต้นค่ะ
ตอนนี้เราอายุ 16 ปีค่ะ อยู่ม.5 เกรดเฉลี่ยอยู่ที่ประมาณ 3.4 กว่าๆ ไม่ได้เยอะมากอะไร ตอนนี้อยู่มันช่วงของการสอบกลางภาคใช่ไหมคะ โรงเรียนของเรา ม.ปลายจะสอบในวันจันทร์ ค่ะ
เมื่อวันอาทิตย์ เราก็อ่านหนังสือในช่วงดึกๆ ของวันนั้น แต่กลับโดนพี่ชายว่า "นี่แลเพิ่งมาอ่านคิดว่าจะรอดหรอ...เดี๋ยวก็รู้เองว่ามหาลัยจะเป็นยังไง...คิดว่าดีแล้วก็ทำไป...นี่ถ้าไม่สอบก็ไม่คิดจะทำใช่ไหม...คิดๆได้แล้วนะว่าต้องทำยังไง...โตๆกันแล้ว..." อีกหลายคำพูด
คือพี่เราจะว่าเราเสมอ มักจะไม่ว่าน้องชายเลยในเรื่องของการอ่านหนังสือ เพราะเขาเป็นผู้ชายหรือยังเด็กอยู่อย่างไรก็ตามแต่ คือเราเองก็อยากทำให้ได้นะ การอ่านหนังสือทุกวัน ทบทวนบทเรียน เตรียมตัวเข้ามหาลัย
พี่เราชอบบอกให้เราไปเรียนพิเศษ แต่เรามีการบ้านเยอะ จนทำให้ไม่อยากเรียนพิเศษ เพราะรู้สึกว่า เราไม่เต็มที่กับมันหากเราไปเรียน โดยพี่เขาก็บอกว่า โรงเรียนของเรานั้น หลักสูตรที่สอนจะช้ากว่าโรงเรียนอื่น กว่าจะเรียนจบก็มีการรับตรงไปแล้ว คือเราเข้าใจว่าพี่เป็นห่วงกลัวว่าเราจะไม่สามารถเข้ามหาลัยได้ แต่ที่ผ่านมาชีวิตของเราไม่เคยอ่านหนังสือก่อนสอบเลย เพราะเรามักจะเข้าใจในห้องเรียนอ่านทวนนิดหน่อยแล้วก็เข้าไปสอบในทันที ทำให้เราไม่เคยชินกับการอ่านหนังสือ ยิ่งมาถูกบังคับ ยิ่งทำให้เรารู้สึกแย่
อีกอย่างคือ พี่ชายเราไม่เคยเป็นตัวอย่างที่ดีให้เราเห็นเลย ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม การอ่านหนังสือ เกรดเฉลี่ย นิสัย หรืออะไรก็ตาม ทำให้เรารู้สึกว่า พี่ชายมักทำตัวข่มเรา เพราะคิดว่าตัวเองเรียนจบไปแล้วไหมก็ไม่รู้
คือเราไม่ชอบเลยกับการที่ต้องมาถูกบังคับ เราอาจจะนิสัยไม่ดี หรือมองความหวังดีของพี่ผิดไปก็ตาม แต่อยากให้พี่ปรับแนวคิดใหม่ อยากให้เขาเข้าใจว่าเรากับพี่เขาไม่ใช่คนเดียวกัน พี่เขามักว่าเรา "เมื่อไหร่จะคิดได้" และอีกหลายๆคำที่เราฟังมามากมาย
ไม่ใชjว่าเราไม่ปรับเปลี่ยนตัวเอง เราพยายามปรับในบางจุดมาตลอด ค่อยๆปรับทีละนิด แต่ทุกครั้งที่จะสอบ พี่เขามักว่าเราเสมอ จนท้อที่จะเปลี่ยน แทบอยากจะประชดให้รู้แล้วรู้รอดไป
พี่เขามักจะกดดันเรามากไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม แม่บอกว่า "พี่เขาหวังกับเราไว้มาก เพราะพี่เขาทำไม่ได้ จนมากดดันเรา"
เอาจริงๆ เราเองก็กดดันน้องชายของเราเหมือนกัน เพราะในบางครั้งเราทำได้ แต่น้องชายเรากลับทำไม่ได้ แม่ก็เลยบอกเสมอว่า "เรากับน้องไม่ใช่คนเดียวกัน เราให้คำปรึกษาน้องได้ แต่เราบังคับให้น้องไปในทางที่เราต้องการไม่ได้ เพราะเรากับน้องไม่ใช่คนเดียวกัน" เราอยากให้คำพูดนี้ส่งไปถึงพี่ชายเราบ้าง เราเคยบอกแม่ว่า เราไม่ชอบที่พี่มาพูดแบบนี้ใส่เรา แม่ก็ปลอบเรา แล้วก็ให้เราทบทวนว่าที่พี่ชายเราพูดมันจริงหรือไม่
=ขอจบเรื่องไว้เพียงเท่านี้นะคะ อยากจะมาเล่าและระบายให้รับรู้เท่านั้นเองค่ะ=