--------------------
เพราะเธอ
--------------------

ฉันอาจไม่ใช่คนที่ดีที่สุด
เป็นเพียงมนุษย์ที่เหงาและเหว่ว้า
ตกต่ำย่ำดินหน้าตาดำสิ้นไม่โสภา
ไร้ราคา... โอ้ว่าช่างน่าละอาย

แต่ฉันก็โชคดีที่สุด
เพราะเป็นมนุษย์ผู้ที่เธอเคียงชิดใกล้
อิงแอบแนบฉันผูกพันเคียงกาย
ไม่เดียวดายเมื่อเธอคอยเติมเต็มกัน

หัวใจจึงหยุดอ่อนล้า
แม้แล้งหนักหนาเมื่อเวลาฟ้าผกผัน
น้ำตารินไหลมีเธอแบ่งรับมัน
ไม่มีวัน... ทอดทิ้งฉันไป

หัวใจจึงยังคงอบอุ่น
ด้วยรักละไมละมุนเธอมอบให้
อยากบอกเธอว่าฉันแสนดีใจ
แม้ไม่มีอะไรอย่างใครๆ... แต่สุดท้ายฉันยังมีเธอ




*******

กลอนเปล่านี้มีแรงบันดาลใจจากขอทานคนหนึ่งที่นั่งอยู่ในตลาด
มีน้องหมาตัวใหญ่นอนเอาคางเกยตักเขาอยู่
แวบแรกที่ผมเห็นหนึ่งคนหนึ่งหมา ผมอดคิดไม่ได้ว่า
น้องหมาตัวนี้คงเป็นภาระของเขาน่าดู
การที่คนเราต้องดิ้นรนเอาชีวิตรอดไปแต่ละวัน
มันไม่มากเกินไปหรือที่จะแบกรับอีกหนึ่งชีวิตไว้เลี้ยงดู

แต่พอลองกลับมุมมอง ถ้าน้องหมา เป็นสิ่งสำคัญทางใจสำหรับเขา
เราจะกล้าพูดได้เต็มปากหรือว่า นั่นเป็นภาระ...
คนเราสามารถทนต่อแรงกดดันภายนอกได้อย่างน่าประหลาด
ถ้าภายในของเขามีความสุข

อารัมภบทยาวเหยียด พอแค่นี้ดีกว่าครับ เอิ๊กกกกส์

สวัสดีวันจันทร์ครับ สวัสดีสัปดาห์ที่น่าตื่นเต้นสำหรับหลายๆ คน เพราะหวยจะออก (เกี่ยวไหม ฮ่า ฮ่า ฮ่า)

ใครแวะเวียนเข้ามา ขอให้โชคดี เฮงๆ รวยๆ  มีความสุขตลอดสัปดาห์นะครับ

กลิ้งโคลงแก้มขาว

ปล.อยากให้เห็นภาพชัดๆ จึงวาดภาพมาลง
ฮัดช่า ฝีมือระดับนี้ แวนโก๊ะยังต้องอายเลยนะเนี่ย (ไม่ได้โม้ ฮ่า ฮ่า ฮ่า)