ตอนนี้ พ่อกับแม่ เราเค้าทะเลาะกัน ไม่ค่อยพูดจากันเกือบ2อาทิตย์ และตั้งแต่ที่ทะเลาะกันวันแรก แม่ก็ย้ายมานอนห้องเรา
ตอนแรกเราก้อเออ ไม่เป็นไร เดี๋ยวแม่คงย้ายกลับไปเอง แต่นี้เกือบ2อาทิตย์แล้ว เค้าก็ยังอยู่ห้องเราเหมือนเดิม คือ เราเป็นประเภท
โลกส่วนตัวสูงอะค่ะ บางทีเราก็อยาก นอนแก้ผ้า ดูหนัง เปิดเพลง เปิดไฟทำนู้นนี้นั้นตามประสาวัยรุ่น คุยโทรศัพท์ แต่ไม่กล้ากลัวรบกวนแม่
คือถ้าเป็นผู้หญิงคงจะเข้าใจนะคะ บางทีเราอยากจะถางแขนขาทาครีม บลาๆๆ แต่สุดท้ายเราต้องมาทำในห้องน้ำ เหมือนเราไม่ได้อยู่บ้านตัวเองเลย
ไม่มีความเป็นส่วนตัว เราอึดอัดมาก เราไม่รู้จะบอกใครกลัวหาว่าใจแคบกับแม่ตัวเอง เห้ย แม่นะเว้ย แค่นอนแค่นี้ แต่แบบ เราไม่โอเครรรรรรรอะแก!!!
นี้ถ้าเราเปิดเทอม เราต้องแต่งตัว กว่าจะไป ม. ฉันต้องไปแต่งในห้องน้ำใช่ไหมมมมTT
ปกติ แม่เค้าก้อจะนอนตอนกลางคือ กลางวันเค้าก้อไปทำงาน และเค้าก้อมีห้องแต่งตัวกันอีกห้องนึง ซึ้งตอนกลางวันเราก้อไม่ได้ใช้ห้องอยู่แล้ว
เราก็แบบไปแอบๆไปถามพ่อว่า พ่อทำไมต้องไล่แม่มานอนห้องหนูด้วย ใจร้าย พ่อก็ว่า บ้าไม่ได้ไล่เค้าไปนอนของเค้าเอง เราก็เลยไปแบบหยอกๆแม่ว่า
แม่พ่อเค้าว่าไม่ได้ไล่แม่มานอนด้วยเลยนะ อะไรประมานเน้!! แต่แม่เงียบ เราก็ไม่กล้าพูดต่อ
คือ??? เราควรพูดกับแม่ยังไงดี แบบไม่ให้ดูเหมือนไล่เค้า เราก็กลัวแม่น้อยใจเหมือนกัน เพราะตอนนี้พ่อแม่เค้าก็โกรธ และหนอยกันมากด้วย