เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่า...

เมื่อวานผมพอมีเวลาว่าง เลยนั่งไล่ลบไฟล์เก่าๆ หรืองานที่ไม่ได้ทำแล้วในคอมพิวเตอร์ออกไป
ขณะที่ไล่ลบไปเรื่อยๆ ผมก็แอบคิดไม่ได้ว่า ไฟล์ที่เดี๋ยวนี้กลายเป็น “สิ่งไม่จำเป็น” และ “ควรถูกลบทิ้ง”
ครั้งหนึ่ง เคยเป็น “สิ่งที่จำเป็นมากๆ” และ “ห้ามลบทิ้งเด็ดขาด”
หลายๆเรื่องราวที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเรา ก็คงไม่ต่างอะไรกับไฟล์เหล่านี้

วันหนึ่งเราคิดว่า มันเป็นเรื่องใหญ่ ที่สำคัญต่อชีวิตเรามาก
แต่พอเวลาผ่านไป มันก็กลับกลายเป็นเรื่องธรรมดาๆ ที่เราไม่ได้ใส่ใจ หรือนึกถึงมัน

เวลาจะลบไฟล์งานในคอมพิวเตอร์ คนที่พอจะเชี่ยวชาญการใช้คอมพิวเตอร์อยู่บ้างก็คงจะรู้ดีว่า
ถ้าเราอยากลบไฟล์ใดไฟล์หนึ่งออกไปจากคอมพิวเตอร์ของเราอย่างถาวร ชนิดที่ไม่มีวันจะเรียกกลับมาได้อีกเลย
เราก็เพียงแค่กดปุ่ม Shift+Del  เพียงแค่สามปุ่มเท่านั้น แล้วไฟล์ตรงหน้าเราก็จะหายวับไป
ราวกับมันไม่เคยมีตัวตนอยู่ในคอมพิวเตอร์ของเราเลย แต่กับเรื่องราวในชีวิต เราทำอย่างนั้นได้รึเปล่า?

คำตอบคือ ไม่ได้ เพราะเราไม่ใช่คอมพิวเตอร์ เราจึงไม่สามารถเลือกกดปุ่มอะไรก็ได้สามปุ่ม
แล้วลบเรื่องราวบางอย่างที่เราไม่ต้องการ ออกไปจากความทรงจำได้ทันที

เรื่องบางเรื่อง ที่ทำให้เราร้องไห้ เสียใจทุกครั้งที่นึกถึงมัน หลายคนจึงมักตั้งคำถามกับคนรอบข้างว่า
"เมื่อไหร่ เราถึงจะลืมมันได้สักที"
การคิดถึงวันเวลาดีๆ และความสุขในอดีต บางครั้งก็อาจนำพาความทุกข์มาให้เราในปัจจุบันได้เหมือนกัน
อย่าพยายามบอกใครให้ลืมเรื่องราวแย่ๆ ไม่มีใครบนโลกนี้ทำได้หรอก
แต่เชื่อผมเถอะ "เวลาจะทำให้อะไรๆดีขึ้น" ผมไม่ได้บอกว่า เวลาจะช่วยให้เรื่องราวเหล่านั้น “ดีขึ้น”
แต่ผมเชื่อว่า เวลาจะทำให้เรื่องราวเหล่านั้นค่อยๆ “หมดความสำคัญ” ลงไปเอง
เหมือนกับไฟล์งานที่ผมกำลังนั่งไล่ลบอยู่ตอนนี้นั่นแหละ

วันหนึ่ง ในอีกปี สองปี หรือสิบปีข้างหน้า เมื่อคุณกลับมาเจอกับคนที่ทำให้คุณร้องไห้ได้อย่างมากมาย
คุณอาจแปลกใจที่พบว่าตัวเอง แทบจะจำไม่ได้แล้ว ว่าเรื่องราวที่ทำให้คุณกินไม่ได้ นอนไม่หลับในวันนั้นมันคือเรื่องอะไร
คุณอาจแปลกใจที่พบว่าตัวเอง สามารถยิ้ม พูดคุย ทักทายกับใครคนนั้นได้ ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ คุณอาจเคยคิดว่า
คงต้องทนไม่ได้แน่ๆ หากต้องเห็นหน้าเขาอีก เรื่องราวในอดีต อาจรื้อฟื้นกลับคืนมา แต่มันอาจไม่ได้ทำร้ายเรา
ให้เจ็บปวดได้เหมือนในวันนั้นอีกแล้ว เวลาอาจทำให้เราแข็งแกร่งขึ้น หรือไม่มันก็คงทำให้เรื่องราวเหล่านั้น อ่อนกำลังลงไป

ถ้าไม่เชื่อ คุณลองนั่งไล่ลบไฟล์งานเก่าๆในคอมพิวเตอร์คุณดูก็ได้
คุณอาจจะได้เจอกับไฟล์บางไฟล์ที่คุณเคยตั้งใจเก็บมันไว้ แต่พอมาวันนี้ คุณกำลังจะกดลบมันทิ้ง
เพราะมันไม่มีความสำคัญ เหมือนในวันนั้นอีกต่อไปแล้ว หรือไฟล์บางไฟล์ก็แทบจะจำไม่ได้เลยว่าเคยมีมันอยู่
ทั้งๆที่ครั้งหนึ่ง มันเคยเป็นไฟล์ที่สำคัญเอามากๆ
เรื่องราวหลายๆเรื่องที่ผ่านเข้ามา ก็เป็นเหมือนไฟล์หลายๆไฟล์ที่เราเก็บมันเอาไว้
ในหน่วยความจำของสมองเรานั่นแหละครับ

วันนี้..เราอาจคิดว่ามันเป็นเรื่องราวที่เรา “ลืมไม่ได้”
แต่วันหนึ่ง มันอาจจะกลายเป็นเรื่องราวที่เรา “จำไม่ได้” ไปแล้วก็เป็นได้