เราแอบชอบคนๆหนึ่งมา 6 เดือน ในความรู้สึกของเรา เขาเป็นคนที่น่ารักมากๆคนหนึ่งเลยแหละ เราสนิทกันผ่านการแชทในเฟสบุ๊ค ช่วงปิดเทอม คุยกันทุกวันจนความรู้สึกของเราก็เพิ่มขึ้นมาเรื่อยๆ เราเริ่มสนิทกันมากขึ้นเรื่อยๆ เพราะ เราชอบฟังเพลงเหมือนกัน ชอบคุยเรื่องเพลง ชอบเล่นเกมต่อเพลงกันบ้าง โดยที่เขาเป็นคนชวนเราเล่นก่อน กว่าจะออฟไลน์กันก็ปาไปเกือบตี2

โดยที่เรามักจะออฟไลน์พร้อมกันเสมอ เราเคยถามเขาประมาณว่า "เมื่อไรจะนอน.." อะไรประมาณนี้ แต่คำตอบที่ได้..


ทำเอาเราอยากจะกรี๊ดลั่นบ้าน !!!


"แกนอนเมื่อไรเค้าก็นอนตอนนั้นแหละ ก็คุยกับแกอยู่คนเดียว.."

อะไรจะดีไปกว่าคำว่า คุยกับเราอยู่คนเดียวล่ จริงไหม ??? มันเป็นความรู้สึกดีจนไม่มีคำบรรยายเลยจริงๆ

และแล้วในที่สุด..

เราก็ตัดสินใจสารภาพความในใจ (คนแรกที่เรากล้าบอก)
คำตอบที่ได้คือ .. เขาขอดูๆกันไปก่อน (แป่ววววววว!!)

เราก็คุยกันปกติที่ผ่านมา จนเปิดเทอม..
เขาเจอเราเขาก็จะยิ้มให้ซึ่งครั้งแรกเขินมากเลย
.. ก็ดีใจเนอะที่คนที่เราชอบยิ้มให้ ><
แต่ส่วนใหญ่ เวลาที่เราเดินไปกับเพื่อนเราจะไม่ค่อยกล้ามองเขา เราก็หลบหน้า แล้วโคตรดีใจที่เพื่อนบอกว่าเค้ามองเราอยู่ จนเรากล้ามองแล้วยิ้มให้เขาบ่อยๆ โดยส่วนใหญ่เขายิ้มให้เราก่อน

แต่ทุกอย่างก็ค่อยๆเปลี่ยนไปเมื่อมีใครหลายๆคนเข้ามาในชีวิตเขา มันทำให้เราเหมือนห่างกัน เรากลัวมากเลยนะ กลัวว่าเขาจะรำคาญที่เราทักเขาไปบ่อยๆ กลัวว่าซักวันเขาจะเปลี่ยนไป และเราไม่แน่ใจในสถานะของเราสองคน .. จะบอกว่าเพื่อนก็คงไม่ใช่ จะบอกว่าแฟนก็ยังไม่ได้เป็น


-แชทเราเริ่มสั้นลง (ไม่ค่อยมีเวลา)
-เขาเริ่มตอบเราช้า (มีคนทักมาเยอะ)
-เขาไม่ค่อยทักมาก่อน (เขาชอบเป็นคนที่จบการสนทนา)
-บางครั่งเขาก็ไม่อ่านแล้วออฟไลน์  (แล้วเขาจะมาตอบเราวันหลังแล้วบอกว่า เขาได้เล่นไม่นาน ถ้าตอบก็จะได้คุยไม่นาน)


ตอนแรกๆเราก็คิดว่าเขาคงจะยิ้มให้เราคนเดียวนั่นแหละมั้ง เพราะนิสัยเขาติดเป็นคนขี้อาย กว่าจะกล้ายิ้มให้เรา แต่พอมาวันนี้.. เราเห็นเขายิ้มให้คนอื่นบ่อยๆ และเขาเองก็ยิ้มให้เราเหมือนกัน

ยิ้มที่เราคิดว่าคงมีแค่เราคนเดียวที่ได้เห็น แต่ความจริงแล้วไม่ใช่...


เราอยากรู้ว่าเขารู้สึกอะไรกับเราบ้างหรือเปล่า แต่เราไม่กล้าถาม เพราะเรากลัวคำตอบ เรากลัวกับการที่จะยอมรับความจริง เราอยากให้เขามาชอบเราบ้าง ซักนิดก็ยังดี แต่เราคิดว่าคงเป็นไปไม่ได้

-เราไม่สวย (แต่ไม่ถึงกับแย่)
-เราเรียนไม่เก่ง (พอไปได้ พอเข้าใจ)
-เราเป็นคนเฮฮา เวลาเจอเขาเราจะไม่แอ๊บเรียบร้อย เราเป็นแบบไหนก็แสดงให้เขาเห็น ประมาณว่า..เออ เราเป็นคนแบบนี้นะ

เขาบอกว่าเราคุยด้วยแล้วสนุก ไม่น่าเบื่อ.. นี่เป็นเหตุผลหนึ่งที่เรากล้าทักเขาไปเรื่อยๆ

แต่เราไม่แน่ใจ.. เมื่ออยู่ๆ หลายๆคนก็พากันมาแอบชอบคนที่เรากำลังชอบอยู่ เราไม่ชอบเลย เราไม่อยากให้เขาแชทกับใครยกเว้นเรา เราไม่อยากให้เขายิ้มให้ใคร (รอยยิ้มที่หวงแสนหวง) เราไม่อยากให้ใครเข้าไกล้เขาเลย

เราไม่รู้..ว่าเราควรจะทำยังไงต่อไปนี้ ถ้าหากวันนึงเรามารู้ทีหลังว่าเขาไม่มีใจให้เราเลย เราคิดไว้แล้วว่า เรารับไม่ได้แน่ๆ เราเลยเลือกไม่ถูก

จะสู้ต่อเราก็ไม่มั่นใจว่าความสัมพันธ์จะดีขึ้นหรือแย่ลง 50-50%

จะตัดใจ แค่คิดเราก็อยากร้องไห้แล้ว.. 000...%


เราเลยอยากขอความเห็นจากคนอื่นๆว่าเราควรทำอะไรต่อไปดี.. เราไม่แน่ใจ


ปล.เขาเป็นผู้ชายน่ารัก กวนๆ ไม่เจ้าชู้ ไม่เคยมีแฟน นิสัยดี